اکنون حدود یک ماه از شوی تبلیغاتی مجاهدین تحت عنوان دهان پر کن « اجلاس بزرگ جهانی ایران آزاد» می گذرد. هدف این تبلیغات وسیع و گسترده با هزینه های چندین میلیون دلاری که به بهای ریخته شدن خون ایرانیان بدست سران مجاهدین رسیده، صرفا قالب کردن یک فرقه قرون وسطایی و یک گروه تروریستی و وطن فروش در یک زرورق طلایی با انواع و اقسام سس های دموکراتیک، مثل؛ آزادی، برابری، و . . . با هدف جلوگیری از رسیدن بوی تفعن آن به مشام مخاطبان بوده است.
با اتمام نمایش سه روزه مجاهدین در آلبانی و فرو نشستن جست و خیزهای میمون وار مریم رجوی بر روی سن و رویا پردازی برای مخاطبان در آن شب طولانی، تنها چیزی که از این «تنها آلترناتیو»! برای اعضای نگون بخت باقی ماند بیگاری چندین روزه در اردوگاه این فرقه برای جمع آوری وسایل، الزامات نمایش، نظافت و پاکسازی محل، شستشو و رفت و روب بود. تا حتی مسئولین این فرقه برای یک هفته هم شده از تولید کار برای اعضای گرفتار در فرقه رجوی راحت باشند.
بدین ترتیب با فروکش کردن دود و دم «مؤسسان پنجم!، اجلاس بزرگ جهانی ایران آزاد! ، تنها آلترناتیو ! و مزخرفاتی از این دست، سران علاف فرقه هم به روز
مرگی خود باز گشتند.
بنگرید حال و روز مدعی آلترناتیوی را که به چه کارهایی مشغول است.
البته ناگفته نماند شاید تنها خوشحالی و امیدواری این گروه مفلوک مواضع ضد ایرانی کشورهای غربی و در رأس آنها آمریکا و اسرائیل باشد.
مطابق معمول یکی از این روزمرگی های این فرقه گرفتن پاچه آقای ایرج مصداقی است که این بار مجاهدین، جلال گنجه ای انتر دست آموز این فرقه را وارد صحنه کرده اند. یعنی اگر موضوع ایرج مصداقی را از مجاهدین بگیرند، معضل جدی در پر کردن سایت هایشان خواهند داشت.
دادن آمار روزانه از تعداد مرگ و میر در ایران در اثر ابتلا به ویروس کرونا نیز از دیگر موضوعات تکراری و خسته کننده از سوی این فرقه است که طی سه سال اخیر با دادن آمار های غیر واقعی و ساختگی تلاش کردند روح و روان مردم را خسته و آنان را ناامید کنند.
پیچیدن به پای جداشدگان که کوس رسوایی سران فاسد و بدنام مجاهدین را بر عالم زدند، از دیگر مشغولیت های این روزهای سران فرقه رجوی است. تا شاید از این رهگذر آب رفته را به جوی باز گردانند.
خانواده های اعضای گرفتار در این فرقه هم از دیگر موضوعاتی که است که این روزها سران فرقه با فحش و ناسزاگویی به آنان روزگار می گذرانند تا علاوه بر اعضا خانواده های آنان را نیز بواسطه ماهیت خشونت طلبی و فرقه گرایانه شان مورد آزار روحی و روانی قرار دهند.
بنابراین تناقض آشکار و شکاف بزرگ در این است. در حالی این گروه مفلوک و درمانده ادعای آلترناتیوی می کند که؛ پرونده جنایاتش توسط اعضای جدا شده به دادگاه بین المللی لاهه برده می شود، خانواده های اعضای گرفتار در این فرقه در همایش سراسری انجمن های نجات کشور شرکت کرده و از ارجاع پرونده سران این فرقه به دادگاه بین المللی لاهه و محاکمه آنان علنا و مصرانه حمایت می کنند.
خانواده ها با فریادهایشان ارگانهای بین المللی و حقوق بشری را به چالش می کشند که چگونه یک گروه تروریست و خشونت طلب و یک فرقه تمام عیار در حالیکه مدعی نقض حقوق بشر در ایران است که خود در قلب اروپا تعدادی انسان نگونبخت را به گروکان گرفته و مانع ارتباط آنان با خانواده هایشان شده و از آنان در راستای اهداف ضد ایرانی شان سواستفاده کند.
نتیجه اینکه آنچه که از سوی مجاهدین به گوش می رسد تنها طبل های توخالی و توهم آلترناتیوی است.
نویسنده : یوسف اردلان
