ارجاع پرونده جنایات رجوی به دادگاه بین المللی لاهه توسط جداشدگان و حمایت وسیع خانواده های دردمند اعضای گرفتار در فرقه رجوی از این شکایت، نقطه عطفی در تاریخ فرقه ها برای سپردن سران جنایتکار آن به دست عدالت است.
راستی مجاهدین که به هر خبری در خصوص فعالیت جداشدگان، منتقدین و خانواده های دردمند اعضای گرفتار در این فرقه واکنش نشان می دهد و با دروغ و فحش و ناسزا اقدام به پاسخگویی می کند، راستی چرا اکنون مدت هاست در رابطه با ارجاع پرونده جنایات رجوی به دادگاه بین المللی لاهه سکوت پیشه کرده است؟
سران مجاهدین مسلما بدلیل حساسیت ها و عواقب ناشی از این اقدام قانونی خفقان گرفته و دهان ناپاکشان را فعلا بسته نگه داشته اند.
البته آنان بیکار هم ننشسته و به طرق غیر مستقیم و با راه اندازی کارناوال های تبلیغاتی و دروغین حقوق بشری سعی در فراموشی این اتفاق نادر حقوقی را دارند.
هنوز مدتی از تبلیغات خسته کننده با دادگاه استکهلم و پرونده سازی شبانه روزی بر علیه آقای ایرج مصداقی نگذشته که موضوع حقوق بشری دیگری که بشود تا مدتی دیگر با آن اعضای سازمان را سر کار گذاشت شروع شده است.
تفاوت این است که اگر جداشدگان از مجاهدین بخاطر بهره کشی ظالمانه از سالیان عمرشان و جنایات این گروه شکایت شان را از دست رجوی به دادگاه لاهه برده اند، اکنون این مجاهدین هستند که از ترس محاکمه و فرو نشاندن آثار حقوقی و رسانه ای آن به ادعاهایی جدید در حوزه حقوق بشر با عنوان «دادگاه آبان»! که هیچ واقعیت میدانی ندارد روی آورده اند.
مجاهدین از این دادگاه بعنوان «دادگاه بین‌المللی مردمی»! نام می برند که «به ابتکار سازمانهای «عدالت برای ایران»، «حقوق بشر ایران» و «با هم علیه اعدام»!!! که همگی دستپخت خود مجاهدین است تشکیل می شود، تا در آن مسئولین نظام جمهوری اسلامی ایران محاکمه شوند!!!
این نوع فرافکنی و فرار به جلو دقیقا ناشی از ترس و وحشت مجاهدین از روند دادگاه بین المللی لاهه و بی آبرویی که ممکن است دامن مجاهدین را بگیرد تدارک دیده شده است تا در پسِ گرد و خاک ایجاد شده موضوع دادگاه بین المللی لاهه حداقل برای مدتی هم که شده به فراموش سپرده شود.
گفتنی است نخستین جلسه دادگاه رسیدگی به دادخواست ۴۲ نفر از اعضای سابق مجاهدین از سران این فرقه و جمعی از اعضای کادر ارشد آن در شعبه ۵۵ دادگاه حقوقی و عمومی بین‌الملل تهران در تاریخ هفدهم اسفند ۱۳۹۹ برگزار گردید.
در این جلسه، خواهان این پرونده از خسارات روحی و معنوی فراوان، آزار جسمانی زنان، نداشتن حق ازدواج، عدم اجازه تردد به اماکن شهری و عمومی، شکنجه های هولناک از قبیل زدن با کابل، داغ کردن با هوویه، بریدن اعضای بدن، کتک زدن شدید و پرت کردن فرد روی خرده شیشه داغ، اجبار به طلاق، ۱۴ ساعت کار اجباری، اخاذی از خانواده ها و… صحبت کردند. که همه را تحت تاثیر قرار داده و بازتاب فراوانی در رسانه های جمعی خبری داشت.
هجدهم اسفند ۱۳۹۹ نیز دومین روز از رسیدگی به دادخواست ۴۲ تن از اعضای جداشده از مجاهدین در شکایت از سران فرقه رجوی در دادگاه حقوقی و عمومی بین الملل تهران برگزار گردید. بنحوی که بعد از این دادگاه تعداد شاکیان به بیش از ۲۵۰ تن رسید.
روز دوشنبه پنجم جولای ۲۰۲۱ نیز جمعی از اعضا و مسئولین سابق فرقه رجوی در مقر دادگاه بین المللی لاهه حضور پیدا کرده و یک مجموعه از شکایات، اسناد و مدارک و حکم‌های صادره مربوط به آن، به دبیرخانه دادگاه بین المللی لاهه در هلند بصورت حضوری تحویل داده شد. اسناد و مدارک ، توسط یکی از اعضا دبیرخانه مورد بررسی اولیه قرار گرفت و در دفتر دبیرخانه ثبت گردید.
از روز شنبه شانزدهم مرداد ۱۴۰۰ تا روز چهارشنبه بیستم مرداد نیز، به مدت ۵ روز شاهد برگزاری آنلاین همایش سراسری انجمن های نجات کشور با شرکت اعضای جدا شده و خانواده های دردمند اعضای گرفتار در فرقه رجوی در اکثر استانهای کشور بودیم. همایشی که بار دیگر کُوس رسوایی سران فرقه رجوی را بر بام عالم زد تا ماهیت پلید ، ضد انسانی و ضد ایرانی این گروه مفلوک با رهبرانی فاسد و بدنام را در معرض دید جهانیان قرار دهد.
نویسنده : یوسف اردلان