چند روز پیش دستگاه تبلیغاتی دروغ پرداز فرقه تروریستی رجوی، پیامی منتصب به رجوی را نشر داد که در آن از قول وی برای مردم کردستان عراق دلسوزی شده بود! رجوی در حالی ادعای حمایت از کردها را مطرح می کند که جنایات او علیه مردم کردستان کارنامه قطوری است که در این مطلب به تعدادی از آنها به عنوان مشت نمونه خروار اشاره می کنم.
1- در زمانی که مردم سردشت با بمب های غیر متعارف و ممنوعه شیمیایی توسط ارتش صدام مورد حمله و قتل عام قرار گرفتند، رجوی ها نه تنها از مردم کُرد دفاع نکردند، نه تنها هیچ بیانیه یا اطلاعیه ای در محکومیت این اقدام ندادند، بلکه به عنوان ارتش خصوصی مشغول مزدوری برای صدام بودند و این جنایت او را با سکوت مورد تایید قرار می دادند.
2- یکی از اصلی ترین عوامل قتل عام مردم کردستان ایران و عراق با سلاح های شیمیای و میکروبی فردی بود به نام «علی حسن المجید» پسر عموی صدام که بدلیل این جنایت ها در بین مردم بخصوص مردم کردستان به «علی شیمیایی» شهرت یافت. برخی از جرایم او عبارت بودند از :
– نسل‌کشی کُردهای عراق که بخشی از آن به قتل و زنده به گور کردن ۱۸۲٬۰۰۰ کُرد عراقی در ۱۰۰ روز
– دستور بمباران شیمیایی شهر سردشت در سال ۱۳۶۶
– دستور کشتار ۵٬۰۰۰ کرد در حلبچه به وسیله سلاح‌های شیمیایی در سال 1367
رجوی ها با این فرمانده کردکش همکاری بسیار نزدیکی داشتند بطوری که به دستور صدام، پس از آن که قرارگاهی موسوم به «حبیب» در حوالی شهر بصره عراق به فرقه تروریستی رجوی اعطاء شد. حسن المجید فرمانده مستقیم منطقه و کسی بود که با رجوی ها در منطقه بصره عراق کار می کرد و فرماندهان فرقه در آن ناحیه باید با او همآهنگ می شدند. به این ترتیب رجوی ها برای قاتل مردم کردستان به صورت مستقیم مزدوری می کردند.
3- پس از اولین حمله آمریکا به عراق، مردم این کشور و بخصوص کُردها و شیعیان که بیشتر از بقیه مورد ستم و جنایت صدام قرار گرفته بودند، جنبشی را برای سرنگونی صدام راه انداختند. اما رجوی ها به عنوان مزدوران و متحدان صدام، در وحشت از آینده خود در عراقِ بدون صدام، شروع به مقابله با مردم عراق و بخصوص کُردهای این کشور نمودند. برخی از اقدامات فرقه تروریستی رجوی که به دستور رجوی ها علیه مردم کردستان عراق صورت گرفت عبارت بودند از:
– توپ باران مردم شهر «کفری»
– درگیری با نیروهای کُرد در حوالی شهرک «سلیمان بک» که قصد پیشروی به سمت بغداد برای تصرف این شهر را داشتند و کشتن و اسیر کردن تعدادی از آنها
– کشتار مردم کردستان عراق و حتی نمونه هایی از زیر گرفتن آنان با شنی نفربرها
– دو درگیری بزرگ با نیروهای کُردی در مناطق کردنشین موسوم به عملیات های «مروارید 1» و «مروارید 2»
– اسیر کردن دهها تن از مردم کُرد و نگهداری آنها در زندان های فرقه تروریستی رجوی – تلویزیون فرقه در آن زمان فیلمی از این افراد را نمایش داد.
– حمله به مواضع نیروهای کُرد در منطقه شهر «کلار» که طی آن چندتن از نیروهای فرقه نیز کشته شدند.
4- بعد از پایان جنگ، رژیم صدام اقدام به تخریب و تخلیه بسیاری از روستاهای کردنشین نمود که به عملیات «انفال» معروف است. این عملیات در سال 1367 انجام شد و در جریان آن نیروهای صدام ، بیش از ۱۸۰،۰۰۰ (به نقل از بعضی منابع بیش از ۲۰۰،۰۰۰ نفر) کُردهای ساکن عراق را قتل‌عام کردند.
بنا بر آمار تأیید شده، در طی عملیات هفت‌ماهه انفال از فوریه تا سپتامبر ۱۹۸۸، که در استان‌های «کرکوک»، «دیاله»، «نینوا» و «صلاح الدین» اجرا شد، بیش از 4200 روستا نابود و بیش از ۱۸۲،۰۰۰ نفر مردم بی دفاع به قتل رسیدند که از لحاظ گستردگی و حجم کشتار و درنده‌خویی، نزد بسیاری از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی به‌عنوان یکی از فجیع‌ترین جنایات علیه بشریت به ثبت رسیده است. طی این عملیات شهرهای «حلبچه»، «طویلا»، بخش «خورمال»، «سید صادق»، «پنجوین»، «قلعه دیزه»، «سنگ سر»، «جوارتا»، «قلاچولان» و «ماوه‌ت» به تمامی ویران و از سکنه خالی گردیدند. بیشتر مردم کشته شده از دو شهر «چمچمال» و «کلار» بودند. این شهرها بعداً از نو ساخته شدند.
رجوی های ضد کُرد نه تنها در آن زمان هیچ اقدامی در محکومیت این جنایت نکردند بلکه بدلیل همراهی با صدام و مزدوری برای او، یک منطقه بزرگ مانور و میدان تیر بسیار بزرگ در منطقه «حمرین» که در داخل آن روستاهای ویران شده مردم کُرد قرار داشت، به عنوان جایزه در قبال این سکوت و مزدوری، از صدام دریافت کردند. بعدها در زمان حمله اول آمریکا به عراق، نیروهای فرقه چند ماه در این منطقه مستقر بودند.
اینها بخش های کوچک از پرونده قطور کُردکشی و خیانت و جنایت رجوی ها علیه مردم کردستان است.
صالحی
