مقاله ای تحت عنوان «سرانجام رهایی Endlich Frei» از خانم لوئیزا هومریش Luisa Hommerich در هفته نامه آلمانی تسایت Zeit Magazin به تاریخ پنج شنبه 28 اکتبر 2021 درج شد که توسط کانون آوا به فارسی ترجمه و سپس در سایت های مختلف منتشر گردید.
مقاله با این عبارات شروع می شود:
“دلم برای باران، چمنزارها و جنگل‌ها و قدم زدن در منطقه عابر پیاده شهر کلن تنگ شده بود. امین گل مریمی Amin Golmaryami به عنوان کودک پناهنده به آلمان آمد. او می گوید وقتی 15 ساله بود، او و بسیاری از جوانان دیگر را از کلن به عراق برگرداندند، به یک اردوگاه نظامی، که توسط یک سازمان ایرانی به نام مجاهدین خلق اداره می شد. ”
نگارنده مقاله ضمن بیان خاطرات امین به بیان ماهیت فرقه ای سازمان مجاهدین خلق نیز می پردازد و می نویسد:
“بر اساس تحقیقات مجله تسایت، گفته می شود که مجاهدین خلق حداقل 40 کودک و جوان را که به عنوان پناهنده بدون والدین خود به کلن آورده بودند، در اواسط دهه 1990 مجدداً به عراق قاچاق کرده اند. بر اساس اظهارات مجموعا هشت نفر از جداشدگان این سازمان، بسیاری از آنان به عنوان سرباز در عراق آموزش دیده و سال ها در انزوا از دنیای بیرون زندگی کرده اند.
مجله آلمانی تسایت این اتهامات را با شورای ملی مقاومت در میان گذاشت. جواب این بود که «این شورا نمی خواهد درمورد جزئیات اظهار نظر کند” و سپس از طریق یک دفتر وکلای حقوقی اطلاع داد که: “گزارشات مربوط به مجاهدین خلق عمدتاً توسط وزارت اطلاعات ایران کنترل می شود.” با این حال، این سازمان در صفحه اصلی اینترنت خود واکنش نشان داد که: “در آن زمان، کودکانی مانند امین گل مریمی در بزرگسالی به والدین خود در عراق بازگردانده می شدند و از خردسالان هرگز در ارتش استفاده نمی شد.”
در اواسط دهه 1980، این سازمان بیش از پیش به یک فرقه تبدیل شد. اروند آبراهامیان، مورخ آمریکایی، کارشناس مشهور ایران، آن را چنین توصیف می کند: “یک فرقه کیش شخصیتی در شدیدترین شکل خود در اطراف رهبر مسعود رجوی شکل گرفت. همانطور که در فرقه ها مرسوم است، منتقدان را به عنوان خائن، انگل، خونخوار، تفاله و سرگین محکوم می کردند. به گفته مؤسسه فکری راند RAND Corporation که به نیروهای مسلح ایالات متحده مشاوره می دهد، روابط اجتماعی افراد در داخل مناسبات مجاهدین خلق می بایستی از بین می رفت، این یک تکنیک اعمال نفوذ ذهن یا مانیپولاسیون می باشد که اغلب توسط فرقه ها استفاده می شود. مجاهدین خلق ولی این نوع اتهامات را دائما به عنوان کمپین تبلیغاتی رژیم ایران رد می کنند.”
زمانی که فقط قسمت اول این مقاله منتشر شد و هنوز تمام سرگذشت امین را نخوانده ایم، سایت رسمی سازمان مجاهدین خلق مذبوحانه واکنش نشان داد و با انواع فرافکنی ها و تهمت ها و شامورته بازی ها درصدد برآمد تا به زعم خود اذهان را از موضوع اصلی مقاله منحرف نماید و به روش همیشگی خود به جای پاسخگویی، مدعی و طلبکار عالم و آدم گردد.
ابتدا به روش معمول همه فرقه های مخرب و از جمله به سیاق ثابت فرقه رجوی، خبرنگار را هدف قرار داد و در هر سطر تهمت های کلیشه ای از روی تنفر آورد. طبق روش جاری این سالیان ذره ای جواب منطقی و مستدل در پاسخگویی مجاهدین خلق مشاهده نمی گردد. تمام مستندات ارائه شده هم مربوط به همان مواجب بگیرانی هستند که بر اساس قرارداد برای فرقه رجوی کار می کنند و ثابت شده است که این حامیان هیچ گونه انگیزه بشر دوستانه یا حقیقت طلبانه ای ندارند.
عملکرد سازمان مجاهدین خلق طی سالیان تاکنون نشانگر این بوده است که هر کس کوچکترین سخن یا مطلبی خلاف میل رهبر فرقه رجوی بیان کند به جای دفاع منطقی، با جار و جنجال بی پایه و اساس درصدد تخریب گوینده برمی آید. این در حالیست که افشاگری هزاران عضو جداشده، که تعداد آن ها بسا بیش از تعداد اعضای فعلی سازمان مجاهدین خلق می باشد، متفق القول از جنایات و خیانت های سازمان در حق اعضا و مخالفان سخن گفته و مکاتبات بی شماری به مراجع بین المللی داشته اند. آیا همین کافی نیست که اعضای سازمانی که بعضاً بیش از چهل سال از جان و دل و بی مزد در خدمتش بوده اند، بر نقض اولیه ترین حقوق انسانی در این سازمان گواهی می دهند؟
آیا انعکاس گسترده شکایت 42 عضو سابق سازمان مجاهدین خلق از جنایت های گسترده و سیستماتیک این سازمان علیه بشریت و محکومیت سازمان توسط دادگاه بین المللی تهران و ارسال اسناد و حکم صادره جهت اقدام به دادگاه لاهه؛ جایی برای فرافکنی های این فرقه مخرب و تروریستی باقی گذاشته است؟
آیا حمایت سراسری هزاران نفر از خانواده های اعضای گرفتار در این سازمان در آلبانی از شکایت 42 عضو سابق، بیانگر ماهیت ضد بشری این سازمان و منفور بودن آن نزد مردم ایران نیست؟
عاطفه نادعلیان
لینک مقاله در سایت Zeit Magazin
لینک مقاله در سایت انجمن نجات