خانم حمائل غنی زاده، از مادران دردکشیده و زخم خورده از فرقه ی رجوی ست که سه فرزندش به نام های مهری، ناهید و محمود سعادت، سالهاست در حصارهای بلند فرقه ی رجوی در اسارت هستند و تا کنون دولت آلبانی در تبانی با رهبران این فرقه، مانع از ملاقات ایشان با جگرگوشه هایش شده است.
ایشان بار دیگر نوشته ای را خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد و ارگان های حقوق بشری و سران این سازمان نوشتند که عینا منعکس می گردد:
بنام خدا
دبیر کل سازمان ملل متحد و ارگان های حقوق بشری
با سلام
من حمائل غنی زاده مادر سه فرزندم که در فرقه ی رجوی اسیر می باشند. من یک مادر خیلی غم دیده و مصیبت کشیده ام، این سومین دادنامه ی من برای شماست، از شما بار دیگر کمک می طلبم تا برای یک بار هم که شده ما را مورد لطف و مهر و محبت خود قرار دهید، من نمی دانم کجای دنیا دیده شده که مادری بچه های خود را سی و اندی سال ندیده باشد! حتی دیکتاتورترین حاکمان یک مملکت هم فکر نمی کنم مثل این خانم مریم رجوی باشند. چرا دو دختر و یک پسر من نمی توانند حداقل یک نامه برای من بفرستند؟ چرا من مادر باید ازچند خط نامه ی فرزندانم محروم باشم؟ این بچه ها که از همه چیز خود گذشتند، نباید اجازه داشته باشند یک نامه برای مادر پیرشان بنویسند؟ اسم فرزندان من مهری ، ناهید و محمود سعادت است.
آقای دبیرکل ، سئوال من این است که مگر این خانم رجوی عاطفه ندارد؟ یا اصلا نمیداند مهر و محبت مادری چیست؟ از نظر من او دیکتاتورترین فرد است. از دموکراسی و آزادی حرف می زند، اما در عمل هیچ کاری نمی کند. من درخواست ملاقات با فرزندانم در کشور آلبانی را دارم. در هر زندانی به زندانیان، اجازه ی ملاقات می دهند، اما این فرقه، ما را از ملاقات هم محروم کرده است.
بچه های من پیر شدند، من آنها را ندیدم!
من عاجزانه درخواست ملاقات با بچه هایم را دارم، لطفا مساعدت کنید من به دیدار بچه هایم موفق شوم، من ویزای کشور آلبانی را برای ملاقات می خواهم.
حمائل غنی زاده
