مجاهدین خلق برای رسیدن به اهداف پلیدشان بکارگیری هر شیوه و وسیله ای را توجیه می کنند.
اواخر آبان ماه 1378 بود که دستور اجرای عملیات تروریستی در خاک ایران توسط مسعود و مریم رجوی صادر و به قرارگاه هفتم در قرارگاه موسوم به حبیب در منطقه بصره ابلاغ شد. این سری اقدامات تروریستی ضمن هماهنگی و موافقت دولت صدام برای رهایی از بن بست بی عملگی و مقابله با فضای یاس و انفعال اعضاء که بعد از آتش بس جنگ عراق و ایران بوجود آمده بود، در دستور کار قرار گرفت.
اولین تیم سه نفره با همکاری استخبارات رژیم بعث صدام از مرز عبور کرد و از مسیر پاسگاه زید، سه راه حسینه و جاده خرمشهر- اهواز وارد شهر اهواز شدند و با جاسازی و استقرار یک قبضه خمپاره انداز 82 میلی متری در محل پارک حجاب این شهر در چهارم آذرماه 1378 دست به یک جنایت بر علیه مردم این شهر زدند. بر اثر این عملیات تروریستی ناجوانمردانه یکی از شهروندان اهوازی بنام محمد سعید جلیزاوی که دبیر آموزش و پرورش اهواز بود شهید و 11 زن و کودک بی دفاع نیز به شدت مجروح شدند.
سرکردگان فرقه رجوی در یک فرافکنی و برای فرار از موج محکومیت این جنایت که شهروندان عادی و بیگناه را مورد هدف قرار داده بودند با صدور اطلاعیه ای مدعی شد که هدف عملیات خمپاره ای مراکز نظامی و دولتی بوده است و ضمن پذیرش مسئولیت این حمله تروریستی انجام آن را برعهده گرفته و پیام تبریکی برای فرماندهان قرارگاه هفتم ارسال کردند.
در روزهای بعد مسئولین فرقه در قرارگاههای مختلف تلاش کردند برای مقابله با تاثیرات منفی احتمالی این حمله تروریستی روی اعضاء چنین وانمود کنند که فیلم های ترور شهروندان اهوازی ساخته دست دستگاههای تبلیغاتی دولت ایران است تا از تاثیرات حمله نظامی تیم های عملیاتی خود کم کند. ولی آنچه روز بعد مردم اهواز در جریان تشیع جنازه معلم شهید این عملیات تروریستی و عیادت از مجروحان آن از خود نشان دادند عمق جنایت فرقه تروریستی رجوی را افشا ساخت. اقدام تروریستی اهواز و در ماههای بعد در چند شهر دیگر که تماما شهروندان بیگناه را مورد هدف قرار داد، بخوبی اثبات کرد که رجوی و دیگر سرکردگان فرقه مجاهدین خلق برای رسیدن به اهداف پلیدشان بکارگیری هر شیوه و وسیله ای را توجیه می کنند و جان مردم بی دفاع و بی گناه کوچک ترین ارزشی برای آنها ندارد.
اکرامی
