جنبش دادخواهی مادران چشم انتظار گیلک نوید بخش رهایی اسیران رجوی – قسمت اول

تقارن اعلام موجودیت جنبش دادخواهی مادران چشم انتظار گیلک و معرفی انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی ( آسیلا) مبارک باد.
همچنانکه پیشتر به اطلاع رسید در جلسه روز دوشنبه هشتم آذرماه 1400 در دفتر انجمن نجات گیلان، جنبش دادخواهی مادران چشم انتظار گیلک، رسما کار و فعالیت انسان دوستانه خود را با اعلام رسمی این تشکل مردم نهاد خودجوش شروع کرد و سرپرست و اعضای آنرا معرفی نمود.

در ادامه جهت اطلاع مخاطبان عزیز به خصوص خانواده های دردمند و چشم به راه گیلک و دیگر نقاط کشور ، با هم مروری میکنیم بر آنچه در این نشست صمیمانه رقم خورد.

در ابتدا توجه شما را به چکیده ای از سخنان سرکار خانم زهرا قلیزاده جلب می کنم. خانم قلیزاده سرپرست این جنبش و خواهر دردمند و چشم به راه علی قلیزاده از اعضای اسیر رجوی در زندان مانز آلبانی است.

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و درود بیکران به شما عزیزان، خصوصا مادران دردمند و چشم انتظار که قبول زحمت نمودید تا در این کارزار انسانی در کنارم باشید تا جمیعا آنچه در توان داریم برای رهایی عزیزان اسیر خود از چنگال رجوی دریغ نورزیم و انشاالله که قدوم خیر ما مورد رضایت خداوند متعال واقع گردد.
دلم می خواهد با رضایت قلبی و با اشتیاق زیاد از وجود برادر عزیزمان جناب پوراحمد و همسر گرامی شان خانم آمنه پور دقتکار که بعنوان مهمانان افتخاری در جمع ما حضور دارند، تشکر و قدردانی کنم و فقط خالصانه بگویم انشاالله که عوض سالیان زحمات بی منت خود را از خدا بگیرند و شخصا برایشان آرزوی سلامتی دارم.

از طرفی امروز خیلی خیلی خوشحال هستم که اعلام موجودیت رسمی جنبش دادخواهی مادران چشم انتظار گیلک مقارن شده است با اعلام علنی و بیرونی شدن انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی (آسیلا) که فکر میکنم بی حکمت نبوده و نخواهد بود و به قطع و یقین خیرات و برکات زیادی را برای اسیران رجوی در پیش رو خواهد داشت.

حقیقت امر مدتی بود که بنده بعنوان سرپرست این جنبش دادخواهی کار و فعالیتم را شروع کرده بودم و مواضعی هم از بنده از جمله نامه نگاری دوجانبه با مدیر عامل محترم انجمن نجات جناب مهندس ابراهیم خدابنده در سایت انجمن نجات اطلاع رسانی شده است ولیکن دیگر صلاح دیدیم الباقی مسیر را با شورای جنبش گیلک مادران همراه و همگام باشیم.

خدمت شما باید عرض کنم که ما خانواده های چشم براه درخصوص رهایی عزیزانمان کم نگذاشتیم و کماکان فعال تر از قبل در صحنه هستیم و خواهیم بود و لابد خاطرات حضور و تحصن یکایک شما و دیگر خانواده های آسیب دیده از ظلم و جور رجوی در اشرف و لیبرتی مضمحل شده را به خاطر دارید. ولیکن نقطه مقابل ما یک فرقه ضاله و جهنمی وجود دارد که متاسفانه به مطالبات بحق و مشروع ما نه تنها اعتنایی نداشته و ندارد، بلکه ما را به اتهام مضحک و مسخره و ناروای وابستگی به حکومت، مورد اذیت و آزار قرار داده و با سنگ و چوب و چماق از ما پذیرایی کردند و از دادن اجازه ملاقات با عزیزانمان امتناع داشتند.

و در جریان هستید که متعاقب جابجایی اسیران از عراق نا امن به کشور آلبانی برغم انتظارات خوش باورانه ما، باز هم با دسیسه ها و کار شکنیهای رجوی که البته کمک امریکا ودولتمردان آلبانی را با خود داشت، ملاقات خانواده ها با عزیزان اسیر میسر نشد و در این میان خیلی از پدران و مادران عزیز ما رخ در خاک کشیدند و آرزوی دیدار با دلبندشان را به قیامت بردند.

در این وانفسا ما امیدمان را از دست ندادیم و بر این اعتقاد و باورعمیق هستیم که رجوی رفتنی است. چونکه دم بریده و ابتر است و ما خانواده ها پیروز میدان هستیم چونکه حق هستیم و لاجرم آینده از آن ما خواهد بود و دیر نیست روزی که شاهد مواخذه و محاکمه رجوی در دادگاه لاهه باشیم و از ذره ذره جنایت و خیانتی که از جانب رجوی و تشکیلات سیاهش به ما روا شده است، شهادت خواهیم داد و بی شک عزیزان مان را در کانون پر مهر خانواده هایمان صمیمانه در آغوش خواهیم کشید.

تهیه وتنظیم: دقتکار