چند هفته از تاسیس انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی (آسیلا) گذشته است. در چنین زمان کوتاهی این انجمن علاوه بر اقدامات انسان دوستانه در جهت کمک به جداشدگان، از تلاش برای به ثمر رساندن یک هدف انسانی و بزرگ دیگر یعنی محقق نمودن دیدار خانواده های اعضای گرفتار در فرقه با فرزندان شان پرده برداشت و شور و امید در دل خانواده ها را بیش از پیش روشن نمود.
این کارها تماما رودروی فرقه تباه و ضد انسانی رجوی است و بی شک رجوی ها نسبت به این انجمن کینه ای عمیق دارند. اما نکته مهم این است که علیرغم اقدامات و اهداف انجمن آسیلا که در نقطه مقابل اقدامات ضد انسانی و فرقه ای رجوی هاست، آنها هنوز هیچ حرکت علنی بر علیه این انجمن انجام نداده اند.
این در حالی است که رجوی ها ذره ای مخالفت را برنتافته و با نصب العین کردن «هر که با من نیست دشمن من است» در تمام سال های گذشته با وحشیانه ترین کارها چه در داخل مناسبات فرقه ای و چه در خارج از آن به سرکوب مخالفان و منتقدان با غیر انسانی و غیر دمکراتیک ترین روش ها مبادرت کردند. تهمت های بی پایه، فحاشی، ضرب و جرح، حذف فیزیکی، به زندان افکندن و … بخشی از اعمال ضد انسانی رجوی ها با مخالفین شان می باشد. در همین ایام هم شاهد هستیم که رجوی ها چگونه جواب حرف های آقایان گل مریمی و عزیزی که فقط بخشی از حقایق زندگی خود را و آنچه بر سرشان در این فرقه آمده است را افشا نمودند، می دهند و چگونه زمین و زمان را متهم کرده و با مزد بگیران خود بر علیه این دو تن و هر کس که به نشر مطالب آنها اقدام کرد، مقابله کرده اند.
اما چرا رجوی ها در مقابل انجمن آسیلا این چنین زبون شده اند؟ به نظر من علت این است که این انجمن بر پایه های محکم قانونی بنا شده است و رجوی ها توان مقابله با قانون را ندارند چرا که تنها زبان زور را می فهمند و با لات بازی و چاقوکشی می توانند کارشان را پیش ببرند. به همین دلیل در مواجه با انجمن آسیلا ناتوان شده اند.
آن چه که گفتم به این معنی نیست که رجوی ها دست از توطئه علیه این انجمن کشیده اند. بلکه می خواهم بگویم شرایط تغییر کرده است و انجمن آسیلا در مداری جدید در حال خدمت رسانی به جداشدگان و خانواده های آنان است. مداری که رجوی ها را در برابر قانون آچمز کرده و یک فضای وسیع تحرک و نفس کشیدن به جداشدگان و خانواده ها داده و خواهد داد.
البته نباید فراموش کرد که آنچه امروز بدست آمده حاصل تلاش خانواده هایی است که چندین سال در سرما و گرما و با تحمل تمام بی حرمتی ها و آزار و اذیت فرقه تروریستی رجوی، در مقابل قرارگاه اشرف ایستادگی کرده و از خواسته به حق خود یعنی «حق ملاقات» کوتاه نیامدند و در نتیجه عامل اصلی یک ضربه استراتژیک به فرقه یعنی اخراج از عراق شدند که معادلات را تغییر داد.
بی شک همانگونه که گذشت زمان نشان داد اخراج فرقه رجوی از عراق تا چه حد به سود اعضای گرفتار بود و راه جدایی آنان را تسهیل نمود و تا چه حد به ضرر رجوی ها شد و موجب دست بستگی آنها در سرکوب اعضای ناراضی و جداشدگان، به نسبت آنچه در عراق می کردند شد. اینبار نیز گذشت زمان تغییر شرایط با تشکیل انجمن آسیلا را بهتر نمایان خواهد نمود. و روز آزادی همه اعضای گرفتار در این فرقه را نزدیک تر خواهد نمود.
به امید آن روز
صالحی
