کریم علی یاری، عضو نجات یافته از فرقه رجوی، روز پنجشنبه 14 بهمن 1400 بر اثر ایست قلبی در شهر روتردام در هلند درگذشت. این ضایعه تأسف بار را به خانواده علی یاری در تهران و کرج تسلیت گفته و برایشان صبر و شکیبایی و برای آن مرحوم آمرزش آرزو می کنیم.
خانواده علی یاری به مدت ۳۰ سال و سه ماه از عزیز ناپدید شده خود کریم هیچ اطلاع و خبری نداشتند. این خانواده در سال 1395 در دفتر انجمن نجات تهران حضور یافته و از حضور فرزند خود در اردوگاه فرقه رجوی در آلبانی مطلع گردیدند و از آن پس پیگیر حال و روز او از انجمن نجات بودند تا اینکه یکسال بعد کریم از فرقه رجوی جدا شده و برای اولین بار بعد از بیش از سه دهه با خانواده خود ارتباط تلفنی برقرار کرد.
کریم علی یاری فرزند فرخ در آذر ماه سال ۱۳۶۵ در یک عملیات در خلال جنگ ایران و عراق در منطقه جنگی اندیمشک خوزستان اسیر شد و تا پایان جنگ در اردوگاه های اسرای عراق در بدترین شرایط ممکن به امید تبادل اسرا بین دو کشور رنج و سختی فراوانی را تحمل کرد. ارتش صدام حسین که هیچگونه آماری از وی و برخی دیگر از اسرا را به مقامات صلیب سرخ جهانی و دولت ایران نداده بود، بعد از تبادل اسرا و اتمام کار، در پی یک اقدام شوم و تبانی با فرقه رجوی، اسیران را با ترفند انتقال آنان به اروپا از طریق سازمان، تحویل مسعود رجوی خائن و جنایتکار داد. فرقه رجوی، اهدایی اردوگاه های اسرای ایرانی در عراق را به اسارت ذهنی و عینی خود در آورد و امکان هرگونه ارتباط آنان با دنیای خارج خصوصا خانواده و دوستان را از بین برد. کریم، بعد از اتمام جنگ تحمیلی و تبادل آخرین گروه از اسرا، به عنوان مفقودالاثر جنگی به خانواده معرفی گردید.
کریم علی یاری در مدت حضورش در سازمان مجاهدین خلق حداقل سه بار درخواست خروج داده بود و مطرح کرده بود که می خواهد به دنبال زندگی خودش برود اما سران تبهکار فرقه رجوی حتی اجازه رساندن خبر سلامتی به خانواده را هم به او ندادند. در سالهای 1372 تا 1374 و قبل از شروع نشست های شکنجه روانی موسوم به دیگ، به تدریج از اعضا تعهد گرفتند که حداقل تا سال 1380 در سازمان بمانند ولی او قبول نکرد. قبل از شروع نشست های دیگ در مقر باقرزاده، سه شب پیاپی او را نزد نسرین (مهوش سپهری) و شریف (مهدی ابریشم چی) و رحمان (عباس داوری) بردند و او را تهدید کردند اما حاضر به دادن تعهد نشد. او بعدها به یکان مهندسی منتقل گردید. در نشست ها فعال نبود و به کسی کار نداشت و در بازی کثیف رجوی برای اعمال فشار روانی بر همقطاران شرکت نمی کرد. او بی ریا بود و واقعیت ها را بیان می نمود. همه به نیکی از او یاد می کردند و به صداقت و مهربانی مشهور بود.
کریم علی یاری از اردوگاه لیبرتی در عراق به کشور آلبانی منتقل شد و در آلبانی در سال 1396 از سازمان جدا گردید. او مانند بسیاری دیگر از جداشدگان فرقه رجوی در آلبانی خواهان بازگشت به ایران بود اما این امکان برایش فراهم نشد. سازمان مجاهدین خلق، زمانی که کریم بعد از جدایی حاضر به همکاری با فرقه رجوی و ارائه خدمات جاسوسی و خبرچینی نشد حقوقش را قطع کرد و او را در بدترین شرایط صنفی قرار داد. تا مدتی کمیساریای عالی ملل متحد در حد کمی او را تأمین نمود تا اینکه خانواده اش از ایران به او کمک کردند.
کریم به ناچار با پول قابل توجهی که خانواده اش از ایران برایش فرستادند از آلبانی به یونان و سپس آلمان رفته و بعد از آنجا خودش را به کشور هلند رساند و نهایتا اقامت این کشور را گرفت و تا پایان عمرش در شهر روتردام اقامت داشت. خانواده اش در روز قبل از فوت وی، یعنی چهارشنبه 13 بهمن با او تماس داشتند که حالش خوب بود، اما به ناگهان روز بعد از طریق دوستانش مطلع شدند که وی درگذشته است. در حال حاضر پلیس هلند در حال انجام تحقیقات در خصوص علت فوت نابهنگام وی می باشد و جسد وی را جهت کالبد شکافی در اختیار پزشکی قانونی قرار داده است.
اطلاع حاصل شده که سازمان مجاهدین خلق قصد دارد از پیکر این نجات یافته کمال سوء استفاده را نموده و برایش مراسم بگیرد و وی را در هلند دفن کند، اما خانواده اش مصر هستند که جسد عزیزشان به ایران منتقل شود و در کنار پدرش که به تازگی درگذشته است و بعد از بیش از سه دهه فراق موفق به دیدار فرزندش نشد، به خاک سپرده شود.
روحش شاد و یادش گرامی
بخشعلی علیزاده