اکنون در دانشگاه ها و مراکز علمی جهان فرقه های گوناگونی مورد کنکاش درونی و بیرونی قرار گرفته اند. جامعه شناسان سیاسی و پژوهشـگران به دنبال این هسـتند که بدانند فـرقه ها با چه مکـانیزمی می توانند افراد " فدایی " را برای عملیات انتحاری و خشونت طلبانه خود پرورش دهند. همچنین در مراکز علمی و پژوهشی تعاریف گوناگونی در مورد فرقه ها به ثبت رسیده است که در این مقاله در صدد تببین و تشریح آنها نیستیم، ولی تحقیقات علمی نشان میدهد که در تمام فرقه ها ویژگی های مشترکی موجود است.
رهبران فرقه ها در سودای تسلط و کسب قدرت به دنبال صید می گردند، عضو بالقوه و آینده فرقه نیز صید سرگردانی است که آماده تسلیم خود به قدرت برتر و مسلط است، تا خود را در او باز یابد، تا در نیرویی مقدس و برتر احساس مصونیت کند و حیاتی نو را آغاز کند، و سرانجام در این چرخش، صید و صیاد به هم می رسند و دایره کامل و بسته می شود.
در درون یک فرقه روابط و قوانینی حاکم است. با نگاه به این روابط می توان یک " ببر" حریص و گرسنه را تصور کرد که اشتهایی سیری ناپذیر در بلعیدن دارد. این ببر خشن آهوهای زیبا را می دَرد و می بلعد، نه فقط برای اینکه گرسنه است، بلکه می بلعد برای اینکه بزعم او نیرویی آسمانی به او این حق را داده تا ببلعد و به بلعیده شدگان محبت کند و آنها را در درون پیکر خود تبدیل به سلول های مقاومت، فدایی و انتحاری کند تا ببر " مقدس " شود.
در این تردید نیست که " ببر مقدس "، عمیقاً آهو ها را دوست دارد، حتی "ببر" هنگام بلعیدن آهو ها اشک نیز می ریزد، یعنی آنقدر آهو ها را دوست دارد که آنها را می خورد. آهو ها نیز در اوج خستگی و درماندگی به "ببر" پناه می برند، زیرا آنها نیز می خواهند در قدرت "ببر مقدس" شریک باشند تا در جامعه بی طبقه توحیدی رستگار شوند. " ببر مقدس " نیز راه رستگاری و رسیدن به "جامعه بی طبقه توحیدی" را به آنها آموزش می دهد.
اما " ببر مقدس" برای رسیدن به هدف هر وسیله ای را مجاز می شمارد. او قوانین خاص خودش را دارد و نسبت به قوانین اجتماعی دیگر، جز قوانین خودساخته، هیچ تعهدی ندارد. "ببر مقدس" نمی تواند حتی به صورت تاکتیکی و مقطعی، یا به اجبار، خود را با قوانین جامعه سازگار نشان دهد. اما در این میان آهوانی نیز وجود دارند که بعد از مدتی می فهمند که نباید در معده این " ببر مقدس و پاک"هضم شده و تنها از مردمک چشمان او جهان را نظاره کنند. آنها طبعاً پس از مدتی همسفری با "ببر مقدس" از این ببر می گریزند. اگر چه ببر مقدس، آهوان هضم نشده را، مواد دفع شده خود می پندارد، اما آهوان با شجاعت به او و خود می گویند، من که خود چشمانی نافذ و بینا دارم، من که چابک بودم و می دویدم. پس چرا باید بر روی پاهای " ببر مقدس" راه بروم؟ چرا نباید بر روی پاهای خود راه روم و با چشمان خود بر جهان نگاه کنم؟ و این از نگاه " ببر مقدس " گناهی نابخشودنی است.
" ببر مقدس " هر فرقه، همانطور که اجازه نمی دهد روش های گستردن دام برای آهوها، و شکار و بلعیدن آنها فاش گردد، اجازه نمی دهد که درد و فریاد آهوان سرکش و گریزان در معده " ببر مقدس " نیز به گوش کسی برسد. در این مسیر حتی اگر "ببرمقدس" لازم ببیند تعدادی از آهوان را در درون پیکره خود " تمام کش " می کند. اما سرانجام هنگامیکه آهوان سرکش می شوند، در نخستین گام تقدسِ و آسمانی بودن " ببر مقدس" را زیر علامت سؤال می برند. گناه صورت گرفته از جانب آهوان گریزان، از نگاه " ببر مقدس" هر فرقه عبور از مرز سرخ محسوب می شود، چرا که در فرقه ها، ساختار و فلسفه وجودی فرقه براساس تقدس و قدسی بودن رهبر فرقه شکل گرفته و تداوم می یابد. حال اگر آهوان بلعیده شده در معده " ببر مقدس " خود را " زنده " کنند و " مریدِ مراد " نشوند، با " خروج ممنوع " از طرف " ببر مقدس" مواجه می شوند. البته " خروج ممنوع" صرفاً اختصاص به فرقه مجاهدین ندارد و کم و بیش تمام فرقه های مذهبی و غیرمذهبی، از ملل شرق یا غرب، به اعمال " خروج ممنوع" اعتقاد دارند، اما روند " خروج ممنوع " در فرقه مجاهدین داستان داستان دیگری دارد که تاریخ بهتر می تواند قضاوت کند. اما خوشبختانه با تمام تلاشی که رهبری سازمان مجاهدین خلق برای برملانشدن راز و رمز خروج ممنوع بکار گرفت، سرانجام تاثیرات، تلاش اعضای جداشده از مجاهدین، از خون مجید شریف واقفی گرفته تا اشک مرضیه قدسی هنگام دیدار با فرزندش نتیجه داد و به گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر در مورد نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین منجر شد. سازمان دیده بان حقوق بشر در تاریخ 18 ماه می 2005 با جسارت، همراه با احساس مسئولیت عمیق انسانی و اخلاقی، گزارش خود را در مورد نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین خلق تحت عنوان "خروج ممنوع " منتشر نمود. این گزارش که در در بیست و هشت صفحه و بر اساس شهادت اعضا و مسئولین سابق سازمـان مجاهــدین تنظیم شـده بود انعــکاس وسیعــی در رسـانه هـای بین المللی و فارسی زبان داشت.
خبرگزاری فرانسه در تاریخ 19 می 2005 ازپاریس گزارش داد:
دیده بان حقوق بشر امروز با انتشار گزارشی اعلام کرد سازمان مجاهدین خلق که یک گروه اپوزیسیون و مسلح ایرانی بوده و در تبعید بسر میبرد، اعضای ناراضی خود را مورد شکنجه قرار داده و مشمول حبس‌های انفرادی طویل المدت کرده است. این گزارش نقض حقوق بشر در کمپ‌های سازمان مجاهدین خلق را نشان میدهد که چگونه اعضای ناراضی که از سیاست‌ها واعمال غیر دمکراتیک مجاهدین انتقاد نموده و یا قصد خود را برای ترک گروه اعلام کردهاند مورد شکنجه و ضرب و جرح قرار گرفته و یا سالها در سلولهای انفرادی کمپ‌های نظامی در عراق محبوس شدهاند."
رادیو فردا نیز در مورد نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین گزارش داد:
نیما تمدن (رادیوفردا):
19 مه 2005
گزارش 28 صفحه ای دیدبان حقوق بشر با عنوان خروج ممنوع: نقض حقوق بشر در کمپ‌های سازمان مجاهدین خلق، نشان می دهد که اعضای ناراضی از سیاست‌ها و اقدامات مجاهدین خلق، چگونه پس از بروز انتقادها و یا اعلام تصمیم‌شان مبنی بر ترک گروه، مورد شکنجه و ضرب و جرح قرار گرفته‌اند و یا سالها در سلولهای انفرادی کمپ‌های نظامی در عراق محبوس شدهاند
دیدبان حقوق بشر که مقر آن درنیویورک است، امروز پنجشنبه در گزارش خود که بر اساس شهادت مستقیم 12 تن از اعضای سابق مجاهدین خلق تنظیم شده می‌افزاید: از این افراد که اکنون همگی در اروپا بسرمی برند، 8 تن در خلال سالهای 2002 تا 2004 میلادی عراق را ترک کردند و 4 تن در پی جنگ اول خلیج فارس در سال 1991 از عراق خارج شدند اما 5 تن از آنان علاوه بر حبس در زندان های داخلی، مدتی را نیز در زندان ابوغریب بغداد گذرانده اند. یکی از اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق که از مقام های عالی رتبه سازمان بوده و در تهیه گزارش دیدبان حقوق بشر، ساعت ها با او گفتگو شده، محمد حسین سبحانی است که از تابستان سال 1371 تا زمستان 1379، یعنی هشت سال و نیم را در سلول انفرادی گذرانده و سپس سازمان مجاهدین، وی را تحویل مقامات عراقی دوران صدام داد تا یک سال دیگر نیز در زندان ابوغریب بغداد باقی بماند. اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق در گفتگو با دیدبان حقوق بشر همچنین شهادت دادند که دو نفر از اعضای سازمان، زیر دست بازجویان مجاهدین کشته شده اند." (پایان نقل قول)
روزنامه سوئدی "سونسکا داگبلادت" نیز نوشت:
سازمان مجاهدین خلق متهم به شکنجه شد
روزنامه سوئدی سونسکا داگبلادت، 29 اردیبهشت – گروه مسلح و شبه نظامی مجاهدین خلق ایران که در تبعید بسر میبرد، اعضای منتقد، ناراضی یا جدائی خواه خود را شکنجه می کنند. سازمان دیده بان حقوق بشر، درگزارشی 28 صفحه ای خود که روز چهارشنبه (18 می 2005) منتشرساخته، اعلام نموده است که سازمان مجاهدین خلق، مخالفین عقیدتی خود را با ضرب و شتم و شکنجه و قراردادن آنان در سلول های انفرادی پایگاه نظامی خود در عراق مورد مجازات قرار می دهد. این گزارش برمبنای گفتگو با دهها تن از اعضاء این سازمان، از جمله 5 تن از افرادی که در دوران حکومت صدام به سازمان امنیت عراق ارجاع داده شده بودند و سپس در زندان ابوغریب محبوس شدند، تهیه گردیده است." (پایان نقل قول)
روزنامه "فیگارو" چاپ پاریس نیز در روز جمعه برابر با 19 می 2005 با انتشار مقاله‌ای با عنوان سازمان مجاهدین خلق اعضای خود را در عراق شکنجه میدهد، نوشت:
"سازمان دیده‌بان حقوق بشر که سازمانی غیردولتی و مرکزش در آمریکا مستقر است، چهارشنبه گذشته در گزارش بیست و هشت صفحه ای خود این گروه را متهم کرده است که اعضای خود را در اردوگاه‌شان در عراق شکنجه میدهد. سازمان مجاهدین خلق طی روزهای گذشته با بسیج هواداران و وکلای خود در حومه پاریس ضمن اعتراض به این گزارش،خواستار خروج نام این سازمان از فهرست گروههای تروریستی شده است.این روزنامه فرانسوی از "هانری لکلرک" و "ویلیام بوردون"، "نوئل شاتله" و "آیدا شوک"، به عنوان حامیان مجاهدین نام برده و اضافه کرد که برخی از این افراد در اعتراض‌های اخیر سازمان مجاهدین خلق شرکت کردهاند. روزنامه فیگارو به نقل از سازمان دیده‌بان حقوق بشربه شرح برخی ازشکنجه ها در اردوگاه مجاهدین در عراق پرداخته و نوشت: مخالفان رهبری سازمان، هزینه این مخالفت خود را با شکنجه پاسخ می‌گرفتند.
روزنامه فیگارو اضافه کرد:
در سال 1995 میلادی درب یکی از اطاق های زندان سازمان مجاهدین خلق در اردوگاه عراق گشوده می شود و نگهبانان یک نفر را به داخل این اطاق می اندازند. زندانیان در ابتا وی را نشناختند اما پس از بررسی متوجه شدند که او "پرویز احمدی" است که چند ساعت قبل برای ادای توضیحاتی از زندان خارج شده بود. این فرد پس از گذشت حدود ده دقیقه، به دلیل این که استخوانهای پایش شکسته و بشدت جراحت داشت، فوت کرد.
به دنبال انعکاس وسیع گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر در رسانه های بین المللی که صرفاً چند مورد از آن را ملاحظه کردید، توهین و اتهام های شتاب زده مجاهدین علیه سازمان دیده بان حقوق بشر و مسئولین این سازمان بین المللی آغاز شد.
سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت با انتشار اطلاعیه ای تحت عنوان " گزارش فضیحت بار " به شاهدین این گزارش و مسئولین سازمان دیده بان حقوق بشر مانند همیشه لقب بریده، مزدور و پادو های بین المللی رژیم آخوندی داد و بیش از یک ماه خط اصلی رسانه های تبلیغاتی خود را در عکس العمل و پاسخ و اتهامات گوناگون به شاهدین این گزارش اختصاص داد و…
سایت ایران قلم جهت تببین تاثیرات حقوقی و سیاسی گزارش سازمان دیدبان حقوق بشر و همچنین ریشه های ایدئولوژیک و استراتژیکی نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین، با تعدادی از فعالان حقوق بشر و کارشناسان مسائل سیاسی مصاحبه هایی را انجام داده که در روزهای آینده آنها رامنعکس خواهد کرد.
سایت ایران قلم
16.05.2007
