بیان حال مادران اعضای گرفتار در فرقه رجوی، که بعضاً نزدیک به چهار دهه از فراق آنان می گذرد را می توان تا حدی در این دو بیتی سوزناک شوقی ساوه ای یافت:
دردا که فراق، ناتوان ساخت مرا
در بستر ناتوانی انداخت مرا
از ضعف، چنان شدم که بر بالینم
صد بار اجل آمد و نشناخت مرا
در آخرین روزهای سال 1400، جا دارد یادی از قربانیان فراموش شده فرقه رجوی، یعنی مادران چشم انتظاری بکنیم که در فراق عزیزان خود در چنگال بی رحم فرقه رجوی سوختند و ساختند و هر نوروز را با امید به وصال سپری کردند. راستی مسعود و مریم رجوی پاسخ این همه نامردی و نامردمی را در حق مادران و خانواده ها چگونه خواهند داد؟ سران فرقه رجوی چگونه آه مادران دلسوخته را تاب خواهند آورد؟ آیا تا همین حد که در بن بستی مرگبار گرفتار شده اند کافی نیست تا به خود بیایند؟
اما در مقابل آن همه درد و رنج باید به مقاومت حماسی مادران و خانواده ها اشاره کرد که طی این سالیان از پای ننشستند و از توهین ها و تهمت ها و تهدید های رجوی ها دلسرد و مأیوس نشدند و به تلاش خود برای رسیدن به “روزگار وصل خویش” ادامه دادند.
خانم ثریا عبداللهی، مسئول تشکل مادران قربانیان فراموش شده فرقه رجوی، در یادداشتی خطاب به رهبران سازمان مجاهدین خلق با عنوان “صدای مادران دردمند خاموش نمی شود” اظهار داشت:
“ما تشکل مادران، با همه دوستان، همکاران و خانواده هایی که سال ها در معرض همه گونه قساوت ها و ناملایمات از جانب رجوی جنایتکار بوده ایم، بیدی نیستیم که با این بادهای مسموم بلرزیم. استوار هستیم و خواهیم بود. چه آن روزها و شب های سختی که در سرما و گرمای طاقت فرسای بیابان های عراق در پشت درهای قلعه الموت (اشرف) به انتظار دیدار و شنیدن صدای عزیزان خود ماه ها انتظار کشیدیم، و چه سال هایی سخت که لحظه به لحظه در انتظار عزیزان خود بودیم و هستیم. قلب های ما با امید به یاری خداوند پیوند دارد. ما در چشمان خود نور امید و شوق دیدار داریم. حق استوار است و قسم یاد کرده ایم تا روزی که زنده هستیم برای نجات عزیزان خویش از شرایطی که در آن گرفتار هستند تلاش کنیم. ما در صحنه، شجاع، استوار و سرافراز هستیم. مادران و خانواده های درد کشیده، درخشان تر از همیشه، اگر چه خسته از فراق هستند اما هرگز از تلاش دست برنمی دارند و از پای نخواهند نشست تا روزی که تک تک عزیزان خود را در آغوش بگیرند.”
به راستی جهان خبردار نشد که بر مادران و خانواده های اعضای گرفتار در فرقه رجوی در طی این سالیان چه گذشت.
سال نو بر خانواده بزرگ نجات خصوصاً مادران چشم انتظار مبارک باد. به امید پایان یافتن فراق عزیزان و رسیدن به اهدافی که در راه رسیدن به آن ها تلاش می شود. با آرزوی سلامت برای تمامی مادران و خانواده ها و با طلب مغفرت از درگاه الهی برای وفات یافتگان که در حسرت دیدار عزیزانشان چشم از جهان فرو بستند.
پیام ما امید – نوید ما آزادی
عاطفه نادعلیان
