در حالی که باند رجوی معروف ترین جریانی است که در حق زنان تشکیلات خود بزرگترین تعرض ها را کرده و در استثمار جسمی و سو استفاده نامشروع از آنها ننگین ترین تعرضات جنسی را در حق زنان بگونه ای اعمال کرده که صاحب رکورد تاریخی می باشد، برای عوامفریبی بیشتر مدعی دفاع از حقوق زنان ایرانی شده و نوشته است که پلیس ایران با دستگیری زنی که حجاب نداشته این کرامت را مورد خدشه قرار داده و این کار حتی از عهده یک نیروی اشغاگر خارجی هم بر نمی آید.
من فعلا کاری با اشغالگران که در طول تاریخ با ساکنان کشور اشغال شده اعم از زن و مرد چه رفتاری میکنند و کرده اند نداشته و تنها میتوانم بگویم که این نوع برخورد بشدت فریبکارانه است و رجوی ها در اصل اشغالگران را آدم های چندان بدی هم نمیدانند.
این کار رسانه های رجوی چیزی جز ( آی دزد، آی دزد ) کردن دزدی نیست که برای رد گم کردن و بردن کالای مسروقه انجام می دهد و پر واضح است که کاری بسیار مزورانه محسوب میشود.
آنها در نفی زن ستیز بودن خود این ادعا را مطرح میکنند که گویا مریم رجوی بعنوان یک زن، رهبر تشکیلاتشان بوده و صدها زن دیگر بعنوان “شورای رهبری یا مرکزی” همکاران او میباشند و در نتیجه در این تشکیلات مخوف، زنان در مدینه فاضله ای زندگی می کنند و بر دیگران فرض است که این سنت حمیده؟! سازمان استحاله یافته مجاهدین خلق را الگو قرار داده و کرامت زنان را به شکل آنها توسعه داد !
اما اصل قضیه عبارت از چیست؟
اولا چرا باید تمام رهبری – البته باصطلاح رهبری – زن باشند و در حالی که مردان در این تشکیلات دو سوم اعضاء را تشکیل داده و من حیث المجموع با تجربه تر از زنان تشکیلات میباشند، هیچ حضور و تاثیری در این هیئت رهبری نداشته باشند؟
جواب روشن است.
برای اینکه کادرهایی در آنجا وجود دارند که هم عرض خود مسعود رجوی و سابقه حضور سازمانی بیشتر از مریم دارند و مسعود از اینکه کسی موی دماغش نشود، این مردان را بهمراه کمیته مرکزی که وجود داشته، موی دماغ خود دانسته و برای دفع این خطر بالقوه ، مریم را که استعداد فرمانبری قابل توجهی دارد به معاونت خود برگزیده تا همکاران ضعیف تر از خود را دور خود جمع نموده و وضع را طوری ترتیب دهد که مردی در این تشکیلات هوس تصاحب کرسی رهبری را نداشته باشد.
پس حرمت ظاهری زنان دراین تشکیلات بغایت مافیایی تنها به این خاطر است که برای مسعود رجوی حریم هر چه بیشتر امن و وسیع تری فراهم گردد که البته مریم و زنان زیر دست او در کنار بی غیرتی هایی که مردان تشکیلات به هر دلیلی نشان داده اند – که بررسی این مورد خارج از حوصله این یادداشت کوتاه است- ازعهده ی این کار- حفظ سیادت و ریاست رجوی- بر آمده است.
اگر شما به محدودیت های پوشش زنان اعتراض دارید چرا این قاعده را در بین خود رعایت نمیکنید و چرا بهتر است که زنان داخل ایران هیچ محدودیتی در این خصوص نداشته باشند ولی زنان عضو تشکیلات رجوی مجبور به پوشیدن لباس همسان گردند؟
آیا حق صیانت از فرزندان و حق حفظ اساس خانواده جزو حقوق زنان بشمار نمی آید؟
چرا مسعود و مریم این حق آنها را به غدارترین شکل ممکن ضایع کردند؟
چگونه است که مسعود هوسران اجازه داشت که صدها زن در اختیار داشته باشد و زنان از داشتن شوهر منحصر بفرد محروم؟
آیا اینها از خصایص حفظ کرامت زن میباشد که شما در عمل انجام دادید؟
اگر آری، من دیگر حرفی با شما وقیحان علاج ناپذیر ندارم.
وحید
