تنها و تنها دل خوشی تروریست های شورای رهبری فرقه آقای رجوی این است که می گویند در عراق رو به ایران نشسته اند و منتظر یک اشاره هستند. خنده دار و مضحک است که این لحظه و ساعت سین چرا رخ نمی دهد، صدام تلف شد، رژیم عراق چند بار دست به دست چرخید، 2 بار آمریکا عراق را تصرف کرد و تمامی خاک و هست ونیست آنرا غربال کرد و به قول خود فرقه رژیم هم در غرقاب بحرانهای لاعلاج قرار دارد و با یک فوت کوچک نوزاد قنداقی به زمین می افتد، اما هیچ کدام از این شرایط برای مجاهدین ساعت سین نبوده و نیست و آنها فقط دوست دارند بقول خودشان در عراق بنشینند و ایران را نگاه کنند!!
جالب است که بدانید که همین سایت ها و سیمای فرقه که یک نفر همه را روزانه چک و تغذیه می کند مدعی هستند که این چند سالی که خلع سلاح شده اند به اندازه دو دهه ای که ارتش و قشون داشته اند راندمان و پیشرفت استراتژِی داشته اند!!
اگر قبول کنیم که این حرف لگد زدن به استراتژی و مشی مسلحانه و استراتژی آقای رجوی باشد. سؤال این است که چرا رهبری فرقه هر روز از آمریکا و غرب التماس می کند به ایران حمله کنند و دم از ارتش آزادیبخش وارفته و منحل شده اش می زند؟
مهدوی، پرونده سیاه، بیست و هشتم می 2007