روز چهارشنبه 26 مرداد 1401، انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی (آسیلا) اقدام به برپایی میز کتاب و نمایشگاه عکس جهت معرفی جاذبه های ایران و برملا کردن ماهیت سازمان مجاهدین خلق در هتل آروی منطقه دورس نمود. سران فرقه رجوی که هیچ گونه حرف مخالفی را بر نمی تابند با بسیج کردن عناصر مغزشویی شده خود به این برنامه تهاجم کرده و با استفاده از الفاظ بسیار رکیک، اقدام به برخورد فیزیکی و تخریب اموال نمودند.
اعضای آسیلا برای اجتناب از هر گونه درگیری محل را ترک کرده و مکان آکسیون کاملاً مسالمت آمیز خود را به یک پارک مجاور منتقل نمودند. اما عناصر فرقه رجوی در آنجا هم به شکلی شدیدتر به آنان حمله ور شده و شروع به فحاشی و تخریب وسایل آنان حتی در حضور پلیس نمودند.
عناصر فرقه رجوی، که آلبانی را با عراق صدام حسین که کردهای بی پناه را زیر زنجیر تانک های خود له می کردند اشتباه گرفته بودند، در مقابل چشمان پلیس (همانطور که در فیلم های منتشر شده قابل مشاهده است) به غرفه آسیلا یورش برده و با اعضای آن درگیری ایجاد کرده و اموال آنان را تخریب نمودند.
عناصر فرقه رجوی به اخطارهای مکرر پلیس برای خودداری از درگیری و تخریب وقعی ننهادند که نهایتاً 15 تن از آنان به اجبار دستگیر شدند. افراد آسیلا همان شب شکایت نامه ای علیه این افراد در اداره پلیس تنظیم نمودند. جرجی تاناسی از مسئولین آسیلا در این خصوص با یورو نیوز آلبانی مصاحبه کرد و رادیو فردا به انتشار خبر حمله و هجوم عناصر سازمان مجاهدین خلق به اعضای سابق خود مبادرت ورزید که با واکنش خصمانه ارتش سایبری فرقه رجوی مواجه شد.
اما برخورد برخی رسانه های داخل کشور که اخبار و فیلم های این واقعه را از سایت های متعلق به جداشدگان از سازمان مجاهدین خلق گرفته بودند، توجهی به محتوای آن ها نکرده و همه را با یک چوب رانده و حق و ناحق را در کنار هم ردیف کرده بودند جای بسی تعجب دارد.
مشرق نیوز با درج فیلم این درگیری یک جانبه، که عناصر فرقه رجوی همزمان با حمله به افراد جداشده از سازمان و برهم زدن نمایشگاه آنان، که نمونه آن در استکهلم پایتخت سوئد چندی پیش عیناً مشاهده گردید و بازتاب گسترده ای داشت، جداشدگان را تروریست می نامند، تحت عنوان “آلبانی‌نشین ها به جان هم افتادند” نوشته است که: “روز چهارشنبه اعضای سازمان منافقین با اعضای سابق سازمان در نمایشگاه کتاب در شهر دراج آلبانی درگیر شدند. نکته جالب این درگیری این است که دو طرف یکدیگر را تروریست خطاب می کنند.”
این خبر به همین شکل در برخی رسانه های دیگر داخل کشور هم منعکس شد که بعضی حتی تیترهای بدتری هم زده بودند از جمله: “وقتی وحشی های آلبانی‌نشین به جان همدیگر می افتند” یا “وحوش به جان هم افتادند” که جای تأسف فراوانی دارد که چقدر نویسندگان این سطور بی اطلاع هستند و به این شکل دوغ و دوشاب را یکی می کنند. البته اغلب رسانه های داخل کشور همچون سیاق ثابت در قبال فشارهایی که بر جداشدگان در آلبانی، چه از جانب فرقه رجوی و چه از جانب دولت و پلیس این کشور، وارد می شود سکوت اختیار کرده اند که جای گله گذاری دارد.
جهت اطلاع این دسته از نویسندگان و رسانه های داخل کشور که زحمت مطالعه و تحقیق و بررسی به خود راه نمی دهند باید عرض شود که افرادی که در آلبانی از فرقه تروریستی رجوی جدا شده و انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی را تشکیل داده اند اتفاقاً کسانی هستند که دیگر نمی خواهند تروریست باشند و جرمشان هم دقیقاً همین است و به همین دلیل مورد تهاجم و آزار و اذیت سازمان مجاهدین خلق قرار می گیرند و از جانب تروریست های فرقه رجوی تروریست خوانده می شوند. این افراد در این راستا به کمک و جذب نیاز دارند و نه به توهین و رانده شدن.
سیاوش رستگار و احسان بیدی دو تن از جداشدگان از فرقه تروریستی رجوی چند سال پیش در اعتراض به اذیت و آزارهای عوامل سازمان مجاهدین خلق و فشارهای دولت و پلیس آلبانی پلاکاردی در میدان مرکزی تیرانا در دست گرفته بودند که روی آن نوشته بود: “به ما کمک کنید. ما نمی خواهیم تروریست باشیم.”
نحوه برخورد رسانه های داخلی با این موضوع و موضوعات مشابه، نشانه نا آگاهی و نا آشنایی برخی اصحاب رسانه با موضوع فرقه ها و شیوه های فریب اعضا و مغزشویی می باشد. اطلاع رسانی و آگاهی بخشی در این زمینه ها باید از مدارس آغاز شود تا شناخت فرقه ها و آسیب های اجتماعی ناشی از فرقه گرایی، نهادینه شود.
عاطفه نادعلیان
