هوشنگ ابتهاج (سایه) از شاعران معاصر ایران است که در تاریخ 19 مرداد در خارج از کشور درگذشت. او به هر دو سبک کلاسیک و نو، شعر سراییده است. ابتهاج علاوه بر شعر و ادبیات، در زمینه موسیقی نیز فعالیت داشته و از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ سرپرست برنامه گل‌ها در رادیو ایران و پایه‌گذار برنامه موسیقی گلچین هفته بوده است. وی در میان مردم دارای محبوبیت بوده و شعر او نسبت به آنچه در اجتماع می‌گذرد بی تفاوت نیست. او مضامین اجتماعی و دغدغه‌های مردم را، با هنرمندی به رشته شعر درمی‌آورد .
غزلیات، تصنیف‌ها و اشعار نو او بارها توسط هنرمندان بزرگی چون محمدرضا شجریان، حسین قوامی و شهرام ناظری و خوانندگان دیگری مانند علیرضا افتخاری و محمد اصفهانی اجرا شده است. دو تصنیف معروف «تو ای پری کجایی» و «ایران ای سرای امید» یا «سپیده» از سروده‌های او هستند.
زندگی این شاعر معروف دارای فراز و نشیب های سیاسی نیز می باشد و در سالهای اول انقلاب بعلت تمایلات سوسیالیستی و همراهی با حزب توده زمانی را در زندان گذرانده که با وساطت استاد شهریار و رهبری آزاد و پس از مدتی به خارج از کشور رفته و البته هر از گاهی به ایران مسافرت و چند ماهی در وطن می ماند و دوباره در کنار خانواده در خارج از کشور سکنی می گزید.
این شاعر نامدار بعلت آنکه با مجاهدین خلق همراه نبود مورد غضب و بی مهری آنان قرار گرفته و لذا با درگذشت وی می بینیم سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت که برای هر خرده هنرمند و شاعری اعلامیه صادر و با آسمان و ریسمان بافتن چگونگی درگذشت آنان در غربت و مراتب فرهنگی و جایگاه ادبی و اجتماعی آنان گوش فلک را کر می نمایند، سکوت اختیار نموده و هیچگونه واکنشی از خود نشان ندادند.
این بایکوت خبری خودخواهی و تمامیت طلبی فرقه را نشان می دهد. فرقه ای که هیچگونه بها و ارزشی برای فرهنگ و هنر ایران قائل نبوده و هر آن کس که خارج از دایره تفکراتشان باشد اگر چه دارای منزلت بالایی در هنر و علم باشد در نزد آنان مطرود و بی ارزش می باشد .
