سه شنبه 1 شهریور ماه ۱۴۰۱ در دفتر انجمن نجات، جلسه مشترک مسئول انجمن نجات گیلان با خانواده های چشم به راه منصور راهدار سدهی، هادی آلفته، عظیم راد محمد علیزاده و علی اصغر حاتم از اعضای اسیر رجوی در آلبانی برگزار شد و حول سیر تحولات در آلبانی تبادل نظر صورت گرفت که گزارش تصویری این دیدار پیشتر در سایت انجمن نجات منتشر شد.
خانم خدیجه ملازاده ویشکاهی مادر دردمند منصور راهدار سدهی با دختر و نوه هایش در این جلسه شرکت داشتند. ایشان به مجرد ورود به دفتر انجمن با چشمانی اشکبار گفت:
“همسرم غلامعلی راهدار بر اثر مریضی و ابتلا به کرونا در زمستان 1399 از میان ما رفت و دو چندان غم و غصه به دلمان گذاشت. یکماه قبلتر از آن خیلی نگران منصور بود که نکند کرونا بگیرد و اتفاقی بیفتد و روی همین حساب از دخترم خواست که با نوشتن نامه ای، به نماینده سازمان جهانی بهداشت در آلبانی از صحت و سقم سلامتی دلبندش اطلاع کسب کند که البته شما زحمت آنرا کشیدید و در سایت هم اطلاع رسانی کردید. ولی متاسفانه پاسخی نگرفتیم و دردناکتر اینکه همسرم یکماه بعد درگذشت و ما را تنها گذاشت.”
خانم زهرا راهدار از دختران خانواده که مادر را در این راه همراهی میکرد در ادامه صحبت مادر گفت:
” آخر چرا نباید منصور در این نزدیک به 35 سال اسارت نتواند ولو یکبار تماس با خانواده اش داشته باشد و این رجوی چقدر از خدا بیخبر است که چنین اجازه ای را به اعضایش نمیدهد. برادرم سرباز بود که توسط رجویها در منطقه مهران در خرداد سال 1367 اسیر شد و دیگر از وی بی اطلاع هستیم و از وقتی شنیدیم که برادرمان محمود دهقان از شر رجوی راحت شده و به انجمن آسیلا پیوسته و آزاد در آلبانی زندگی میکند، بیشتر مشتاق شدیم که به دفتر انجمن نجات بیاییم شاید که بتوانیم با وی صحبت کرده و از منصور خبر بگیریم.
پور احمد، مسئول انجمن نجات گیلان هم صلاح ندید که این مادر و دختر دردمند را در چشم انتظاری نگهدارد، تماس تصویری با محمود دهقان برقرار کرد و این خانواده توانستند با ایشان گفتگو و کسب اطلاع کنند.
به امید رهایی تمام اسیران رجوی
دقتکار
