روز یکشنبه 31 اکتبر مصادف 8 آبان ماه 1401، رسانه های مجاهدین خلق پوشش خبری گسترده‌ای از “تظاهرات ایرانیان آزاده” در میدان رپوبلیک شهر پاریس دادند. این در حالی است که همین رسانه ها تظاهرات چنده ده هزار نفره ایرانیان در هفته گذشته در برلین را با یک خبر کوتاه و تنها یک عکس که در آن جمعیت چندانی پیدا نبود، بازتاب دادند. تفاوت رویکرد رسانه‌های تبلیغاتی فرقه رجوی در بازتاب تظاهرات میدان رپوبلیک پاریس با تظاهرات برلین در منابع دیگر در نگاه اول تنها یک دلیل دارد: تظاهرات را مجاهدین خلق ترتیب داده‌اند.
با این وجود، در تصاویری که فرقه مسعود رجوی منتشر کرده است هیچ نشانه‌ای از تشکیلات مجاهدین خلق دیده نمی‌شود به جز حضور گاه به گاه زنانی با روسری‌های ساتن قرمز و صورتی که ناگزیر در گوشه برخی تصاویر پدیدار می‌شوند و مشخصا فیلمبردار یا ادیتور فیلم از نشان دادن آن‌ها اجتناب کرده‌اند. در “تظاهرات ایرانیان آزاده” نه خبری از بنرها و جلیقه‌های زرد همیشگی با لوگوی مجاهدین و عکس مریم و مسعود رجوی است و نه نشانی از تصاویر این دو نفر در دستان تظاهرکنندگان و البته نه نشانی از جمعیت انبوه ایرانیان معترض از هر طیف فکری و سیاسی، چنان که این روزها در تظاهرات ایرانیان در نقاط مختلف دنیا دیده می‌شود.
این فریب‌کاری مجاهدین در کشاندن ایرانیان به میدان رپوبلیک البته به سرعت آشکار می‌شود و برخی تظاهر کنندگان فریب خورده با تشخیص هویت هواداران مجاهدین از پوشش ظاهری و نوع شعاردهی آن‌ها، نسبت به آن‌ها واکنش نشان می‌دهند، علیه سران مجاهدین شعار سر می‌دهند و نهایتا مراسم به اغتشاش کشیده می‌شود. داود باقروند ارشد عضو سابق فرقه رجوی در حساب کاربری فیس بوکش با انتشار فیلمی از واکنش تظاهرکنندگان به هواداران مجاهدین می‌نویسد:
“شعار مرگ بر ستمگر چه مسعود چه مریم
روز یکشنبه 31 اکتبر در میدان ریپوبلیک پاریس مجاهدین بدون اینکه اسم خودشان را بیاوردند اعلام تظاهرات می‌کنند. مردم که می آیند می‌بینند از اینها فریب خورده اند. شروع می‌کنند به تظاهرات و شعار می‌دهند: مرگ بر ستمگر چه مسعود چه مریم، تروریست برو گم شو… که مجاهدین مجبور می‌شوند به اتوبوسهایشان برگشته، فرار کنند.
سرایت آتش از روسری مریم رجوی به خودش. درود به جدا شدگان که با افشای دشمنان در کمین نشسته انقلاب زنان ایران توانستند مجاهدین زباله های تروریست عربستان با روسری هایشان را از میان ایرانیان همانگونه که مردم ایران چهل سال قبل کرده بودند پاک کنند.”
نکته دیگری که در پوشش خبری رسانه‌های مجاهدین از تظاهرات کذایی میدان رپوبلیک وجود دارد و نشان می‌دهد که برگزاری این تظاهرات تنها از عهده جیره‌خواران صدام حسین و عربستان سعودی برمی‌آید، حضور چندین سخنران خارجی است. این سخنرانان که شامل معاون شهردار منطقه 19 پاریس و عضو شورای منطقه ای ایل دو فرانس و… می‌شوند، نمونه‌هایی از سخنرانان اجاره‌ای هستند که مجاهدین خلق همواره برای انواع رویدادهایشان در اقصی نقاط جهان گسیل می‌کنند.
در حقیقت هیچ تشکل، حزب و مجمع ایرانی در خارج از ایران از منابع مالی عظیمی که مجاهدین دارند، برخوردار نیست که بتواند مقامات مختلف سیاسی و حقوقی را برای پنج دقیقه سخنرانی در دفاع از آنچه “مقاومت مردم ایران” می‌خواند، با اهدای هزاران دلار تطمیع کند. اما این همه هزینه کردن در حالی که هیچ ایرانی معترضی حاضر نیست برای لحظاتی در کنار یک عضو یا هوادار مجاهدین در یک مکان بایستد و اعتراض خود را ابراز کند، برای سران مجاهدین نه تنها بی‌فایده بلکه زیان‌آور است. بدین ترتیب، در نهایت رسوایی، مجبور می‌شوند هیچ تصویری که نشانه‌ای از فرقه منفورشان در آن باشد، دیده نشود. زنان مجاهد روسری پوشی که در تصاویر رسانه‌های مجاهدین خلق به وضوح سانسور می‌شوند، گواه نفی کامل شعار زن_زندگی_آزادی در کیش شخصیتی مسعود و مریم رجوی هستند.
مزدا پارسی
