رجوی ها تا بی نهایت با زن، زندگی و آزادی دشمن هستند – قسمت سیزدهم

بردگی مضاعف زنان در فرقه رجوی

در قسمت های پیشین درباره دشمنی رجوی ها با زندگی و آزادی توضیحاتی دادم. از این قسمت به موضوع دشمنی رجوی ها با زنان خواهم پرداخت.
طبیعتا حرف زدن و ادعا کردن الزاماً به معنای اعتقاد داشتن و عمل کردن به آن حرف و ادعا نیست. ای بسا کسانی که حتی 180 درجه خلاف ادعاهای خود رفتار می کنند. بنابراین بهترین وسیله برای شناخت هر فرد عمل اوست. در رابطه با رجوی ها هم بهترین بینه برای شناختن دیدگاه شان درباره زنان، کاری است که با زنان در مناسبات فرقه می کنند. مقایسه ادعاهای رجوی ها درباره زنان با آنچه در مناسبات انجام می دهند نشان خواهد داد که آنها تا چه حد با زنان دشمن بوده و چگونه زنان را استثمار کرده و برده خود نموده اند. رفتار رجوی ها با زنان بسا بدتر از آن چیزی است که در جوامع معمول با زنان رفتار می شود. زیرا در فرقه رجوی علاوه بر فشارهای متعارف، هویت زنان و مردان نیز از آنان گرفته می شود و به یک برده کامل ذهنی و جسمی تبدیل می شوند.

– موضوع پوشش و حجاب

مبحث را از ادعای رجوی ها درباره حجاب شروع می کنم. مریم قجر بارها برای پوشاندن حقیقت فرقه خود، مدعی شده که از نظر او زنان در انتخاب پوشش آزاد هستند و هیچ اجباری در حجاب نیست. اما حقیقت در فرقه رجوی چیست؟

آیا زنی را در فرقه مجاهدین سراغ دارید که امکان و اجازه داشته باشد روسری بر سر نکند؟ حتی فراتر از آن آیا زنی را در فرقه مجاهدین سراغ دارید که آزاد باشد تا لباسی که خودش دوست دارد با رنگ و طرح دلخواه خودش انتخاب کرده و بپوشد؟

آیا غیر از این است که همه زنان در فرقه مجاهدین مجبور به پوشیدن لباس های مشابه (در گذشته یونیفرم و در حال حاضر لباس های تقریبا متحد الشکل) هستند؟

زنان در این فرقه نمی توانند درباره نوع، رنگ، مدل و . . . لباسی که قرار است بپوشند نظر بدهند. آنها اجازه ندارند که برای خرید پارچه یا لباس و یا تعیین نوع دوخت، به بازار یا خیاطی مراجعه کنند. هیچ یک از آنها پولی برای انجام این کارها ندارند و هیچ حق انتخابی بجز نوع پوششی که رجوی ها تعیین می کنند برای شان وجود ندارد. آنها از همه این امور که در بیرون از فرقه یک امر معمول و کاملاً شخصی است محروم هستند.

در اواخر دهه 1360 که رجوی مدعی داشتن به اصطلاح ارتش آزادیبخش بود و می گفت افراد غیر مجاهد هم می توانند در این به اصطلاح ارتش باشند، چند زن ایرانی غیر مجاهد از کشورهای غربی به آنها پیوسته بودند. اما رجوی ها به آنها اجازه نمی داد که روسری سرشان نکنند و آنها مجبور به پوشیدن روسری بودند. وقتی مریم قجر دید این رفتار با ادعاهای شان همخوانی ندارد و در نتیجه موجب مسئله داری خیلی ها شده است، در نشست عمومی گفت ما برای این خواهران دنبال تهیه یک نوع کلاه هستیم! توجه کنید که او اجازه نمی داد زن غیر مسلمان روسری به سر نکند و راه حل او این بود که آنها بجای روسری کلاه بگذارند! هرچند به همین راه حل هم پایبند نبود و هرگز اجازه اجرای آن را نداد و در نهایت آن چند نفر تنها گزینه ای که داشتند سر کردن روسری بود.

– ازدواج و خانواده

ادعای دیگری که مریم رجوی بارها آن را مطرح کرده این است که از نظر او زنان در گزینش همسر و ازدواج از آزادی کامل برخوردار هستند!

حال ببینیم در مناسبات فرقه مجاهدین که مریم رجوی آن را یک الگو برای جامعه ایده ال خود می داند چه چیزی درباره ازدواج و خانواده وجود دارد.

آیا تا به حال دیده یا شنیده اید که در فرقه رجوی یک خانم بگوید من همسرم را خودم انتخاب کردم؟ آیا در فرقه رجوی ازدواجی صورت می گیرد و جشن عقد و ازدواج برگزار می شود تا زنان بتوانند همسر خود را انتخاب نمایند؟

در فرقه رجوی ازدواج حرام است و آنهایی هم که متاهل بودند را مجبور کردند تا همسرشان را سه طلاقه کنند. هرگونه رابطه مستقیم بین افراد (همانند رابطه زن و شوهر) رابطه ای غیر ایدئولوژیک و غیر انقلابی تعریف می شود و ممنوع می باشد.
ازدواج فقط برای رجوی مجاز است. او برای ازدواج خودش با مریم قجر مراسم بزرگی هم گرفت و تا توانست درباره آن تبلیغ نمود و فیلم و عکس آن را پخش کرد. به جز این یک مورد آیا کسی فیلمی از ازدواج در مجاهدین دیده است؟

طبق افشاگری های برخی از زنان جداشده منجمله خانم بتول سلطانی، رجوی زنانی که در فرقه هستند را به عقد خودش در می آورد. رجوی البته بی شرم تر از این است و بارها در نشست های جمعی گفته بود “تمام زنان عالم در حریم من هستند”! آیا از دیدگاه چنین فرد زنباره ای آزادی زن در می آید؟

رجوی خانواده را بعنوان «کانون فساد» معرفی کرد که باید نابود شود. در فرقه رجوی همه عواطف زنان و مردان باید نثار مسعود و مریم رجوی به عنوان رهبران عقیدتی بشود و داشتن همسر به این معناست که زن و مرد انرژی های شان را در جهتی غیر از رهبری عقیدتی شان – یعنی رجوی ها – صرف می کنند، بنابراین نباید خانواده وجود داشته باشد.

وقتی خانواده کانون فساد است، وقتی ازدواج حرام و خانواده کانون فساد است، آیا جمله «آزاد بودن زنان در انتخاب همسر» جز مردم فریبی چیز دیگری است؟

ادامه دارد
صالحی