برگزاری آیین کریسمس اگر چه برای ایرانیان چندان مرسوم نیست ولی همچون هر آیین دیگری که مرتبط به جوامع مسیحی است در کشورهای مسیحی نشین آیینی پر از زندگی، شادی، رنگ و نور است. به طور طبیعی ایرانیان مقیم این کشورها نیز از این همه انرژی و شادی که در این دوره از سال در جریان است، دست کم در حد تعطیلی چند روزه کاری، بهره می‌برند.
با این وجود، به شهادت اعضای جدا شده از مجاهدین خلق، هیچ وجهی از زندگی برای مجاهدین خلق طبیعی نیست. به نوشته محمدرضا صدیق در متنی که به تازگی در حساب کاربری فیس بوک خود منتشر کرد، جشن کریسمس تنها برای لذت بردن “خواهر مریم” است و برای اعضای تشکیلات “حرام” است. او با انتشار عکسی از خود با پس زمینه درخت کریسمس، در این باره می‌نویسد:
“من در ۱۵ سالی که در عراق بودم هیچ وقت رنگ واقعی درخت کریسمس را ندیده بودم فقط شب کریسمس مریم قجری می‌آمد با حرفهای صدبار که نه هزار بار تکراری کریسمس تبریک می‌گفت. من در چندین نوبت وقتی از تشکیلات مجاهدین درباره جشن شب کریسمس سوال کردم مورد سرکوب قرار گرفتم. بعد‌ها فهمیدم شب جشن کریسمس فقط فقط مال خواهر مریمه و برا ماها حرامه. چرا؟ کریسمس یعنی زندگی طلبی…. بعد که از عراق به آلبانی آمدیم سال اول که تشکیلات سازمان اصلا اجازه رفتن به مرکز شهر که لحظه تحویل سال نو میلادی بود نداد و از صبح تردد ممنوع اعلام کرد. بعد زودی دست به کار شد. اشرف ۳ که از مرکز شهر فاصله زیادی داشت را شروع به ساختن کرد. همان سال ما در شب تحویل سال نو میلادی داشتیم برده وار کار می‌کردیم. ساعت ۱۲ شب از همه جای دور و بر اشرف ۳ آتش بازی شروع شد من خیلی حسرت خوردم که چرا ما نباید در چنین مراسم بزرگی شرکت کنیم.
ننگ و نفرین بر مریم قجری مسعود لجنی
درود بر زندگی آزادانه”
امروز که اعضای مجاهدین خلق در یک کشور اروپایی زندگی می‌کنند، بهره بردن از فضای جذاب روزهای جشن سال نو میلادی، همانند دیگر ساکنان این بخش از کره خاکی حق مسلم آن‌ها است اما این حق تا هنگامی که فرد پشت حصارهای قرارگاه اشرف 3 در روستای مانز توسط مریم رجوی گروگان گرفته شده است، نادیده گرفته می‌شود. تنها پس از رهایی از حصارهای ذهنی و جسمی ساختار سرکوب‌گر فرقه مجاهدین خلق است که می‌توان از مظاهر عادی و ساده زندگی نرمال لذت برد.