باند رجوی که نتایج تخریبات شبانه روزی خود بر علیه منافع ملی و موجودیت ایران را بر باد رفته میبیند و مشاهده مینماید که آبی از این خیانت ها و سبکسری ها برایش گرم نشد، بیاد اتحاد افتاده است.
در نوشته ای از این باند تبهکار و وطن فروش این سئوال مطرح شده که: به‌راستی، چرا همه نیروها در جهت سرنگونی رژیم باهم متحد نشوند؟
جواب ساده و بدیهی این سئوال این است که عملا تمام نیروهای برانداز متحد شده بودند و کارها را طبق دستور سرویس های امنیتی دشمنان خارجی به پیش میبردند و اگر توفیق قابل ملاحظه ای بدست نیآوردند، ازاین روست که من حیث المجموع ضعیف تشریف دارند و همراه این ضعف مفرط، انحصار طلبی های خاص خودشان را دارند و صد البته باند رجوی در راس این انحصار طلبی ها وجود دارد!
در نوشته مورد نقد من، از آن اتحادی صحبت میشود که گویا دوای درد فرقه رجوی است و آن اتحاد برای آزادی و دمکراسی میباشد.
من ضمن اینکه صفات و ماهیت اینگونه نیروهایی که در میدان عمل اند، میشناسم و بخوبی میدانم که کوچکترین رابطه مثبتی با آزادی و دموکراسی ندارند و مجموعا ضد مردمی و ضدانقلابی (ضد آزادی و ضد دموکراتیک واقعی) تشریف داشته و دشمن استقلال کشور و مزدور اجنبی متخاصم میباشند.
تکلیف مجاهدین خلق در این مورد روشن است و مردم آگاه با اطلاع از مناسبات کثیف داخلی آنها – از قبیل سلب ابتدائی ترین حقوق اعضای خود، اجرای کامل طلاق اجباری و مطلقه کردن زنان و مردان و تصاحب صدها زن بی پناه تر شده از این طلاق های اجباری و بی سابقه در تاریخ توسط شخص مسعود رجوی که مریم خانم نقش مشاطه گری در این جنایت عظما را بر عهده داشت ، ماهیت این ویروس خطرناک تاریخ ایران را بخوبی درک میکنند و کوچکترین توقعی از این باند از بابت اینکه چیزی به آزادی و دموکراسی اضافه کند، ندارند!
این گروه سفسطه باز در مخالفت با صندوق رای که ظاهرا عده ای خارج نشین حراف و بی اطلاع از اوضاع ایران مطرح کرده اند ، میگوید که این عمل دموکراتیک نشان دادن هر نوع ساختار اجتماعی فرتوت مانند اعاده ی برده داری و فئودالیزم است! سازمان استحاله یافته مجاهدین خلق باید خیلی نادان باشد که نداند در برقراری مناسبات قرون وسطائی هیچ احتیاجی به صندوق رای نبود و اساسا این جوامع پدیده ای بنام صندوق رای را نمی شناختند. درست بهمین خاطر است که رجوی ها با موضوعی بنام صندوق رای انس و الفتی ندارند و برای راحت کردن خیال خود از صندوق رای و…، سیستم برده داری را در تشکیلات خود به راه انداخته اند.
البته مسلم است که من اظهار نظری درباره آن دسته از خارج نشین ها که برابر اعلام رجوی ها از سرنگونی واهمه داشته و به میان آمدن صندوق رای را توصیه میکنند، ندارم بلکه میخواهم نادانی او را در این عرصه بنمایش بگذارم.
من درمواجهه با این سطح فکر آشفته ، کاری جز پناه بردن به خدا را در برابر خود نمی بینم!
وحید
