بر اساس آمارهای موجود، حدود ۱۷ هزار نفر در ایران قربانی اهـداف تــروریســتی مجاهدین شده‌اند. مجاهدین همچنین در ترورهای متعدد دیگری از جمله ترور ۷۲ شخصیت سیـاسی انـفجار حزب جمـهوری اسلامی نقـش داشتند.
به گزارش ایسنا، دادگاه بدوی اروپا، آذرماه سال ۱۳۸۷ در حکمی، تصمیم اتحادیه اروپا را برای مسدود کردن اموال و دارایی‌های سازمان مجاهدین نقض کرده بود. این دادگاه استدلال کرده بود که دلائل ارائه شده برای لزوم حفظ نام سازمان مجاهدین خلق در فهرست گروه‌های تروریستی اتحادیه اروپا، کافی نبوده است. اتحادیه اروپا اوایل دهه ۸۰ نام سازمان مجاهدین خلق را به فهرست گروه‌ها و سازمان‌های تروریستی این اتحادیه افزوده بود.
این در حالی است که در حمله پلیس فرانسه به مقر مجاهدین در “اوور سوردواز” که بر اثر این حمله، مریم رجوی و حدود ۲۰۰ تن از اعضای سازمان مجاهدین دستگیر شدند، سه تن از اعضای سازمان در تاریخ جمعه ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۳ در خیابان “نلاتون” پاریس در اعتراض به این دستگیری اقدام به خودسوزی کردند که دو نفر از آنان جان باختند. همان روز مردی در “برن” و فردا و پس فردای آن روز چهار نفر در “لندن”؛ دو نفر دیگر در “رم” و یکی در “اتاوا” خودسوزی کردند.
در نهایت در ۳۰ ژوئیه مریم رجوی آزاد شد که در این آزادی قطعا همدستی برخی از اعضای دست چپی فرانسه از جمله شهردار سوسیالیست اوور به نام ژان پیر بکه و نیز همسر سوسیالیست رئیس جمهور فرانسه بی‌تأثیر نبود. در جریان این خودسوزی در فرانسه دو زن به نام ندا حسنی و صدیقه مجاوری جان خود را از دست دادند و یک مرد به نام محمد وکیلی فر (با نام مستعار نادر ثانی) خودسوزی داشت که منجر به فوت نشد.
در جریان این دستگیری از ۱۰ مورد خودسوزی توسط مجاهدین در اروپا، سه مورد آن به مرگ منجر شد و وزیر کشور فرانسه فرقه مجاهدین را وحشی‌ترین گروه تروریستی جهان خواند.
ساختار تشکیـلاتی سازمان تروریستی مجاهدین موسوم به سازمان مجـاهدین خلق (MKO) که برخی از گروه‌های پوششی دیگری همچون شورای ملی مقاومت ایران، انجمن دانشجویان ایرانی مسلمان، شورای ملی مقاومت، ان. سی. آر، جنگ جویان مقدسِ ایران، ارتش آزادیبخش ملی ایران، ان. ال. ای، پی. ام. او. آی، شورای ملی مقاومت ایران و ان. سی. آر. آی را نیز برای خود جعل کرده، در عمل بر محور رهبری غیر دموکراتیک مسعود رجوی اداره می‌شود. بسیاری از اعضا، سازمان را به دلیل شیوه رهبری فرقه و همکاری جدی با رژیم دیکتاتور صدام ترک کرده‌اند.
سازمان مجاهدین خلق ایران یک گروه سیاسی ـ نظامی است که در سال ۱۳۴۴ توسط سه تن از روشنفکران جوان مسلمان، با هدف سرنگونی رژیم وابسته پهلوی تأسیس شد. این سازمان همچون اغلب گروههایی که در دهه ۱۳۴۰ روش خشونت آمیز را در مبارزه برگزیدند، تحت تأثیر سرکوب قیام مردمی ۱۵ خرداد، در جریان تدوین استراتژی به مبارزه مسلحانه رسید و به تدریج با بهره گیری از تئوری ها و تجارب جریانهای چپ و مارکسیست آمریکای لاتین، شیوه جنگ چریکی شهری را در تاکتیک مبارزاتی خود اتخاذ کرد. در سال ۱۳۵۴ با تغییر ایدئولوژی، مارکسیسم را پذیرفت و به دنبال آن تصفیه های خونینی انجام شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اعضای باقی مانده، از زندان آزاد شدند و از همان ابتدا به مخالفت با حکومت نوپای جمهوری اسلامی برخاستند. در سال ۱۳۶۰ به دنبال سه سال درگیری، بالاخره مشی مسلحانه را ضدحکومت جدید و با هدف سرنگونی سریع آن برگزیدند. در پی ترورهای گسترده این فرقه، سران سازمان به فرانسه و سپس در زمان جنگ، به عراق پناهنده شدند و خود را به طور کامل در راستای سیاست‌های دولت متخاصم عراق و بر ضد منافع مردم ایران قرار دادند.
به دنبال شکست‌های پی در پی در استراتژی های اعلام شده، بحثهای جدیدی به نام “انقلاب ایدئولوژیک” به راه افتاد که سرآغاز آن ازدواج مسعود رجوی و مریم قجر عضدانلو همسر مهدی ابریشمچی بود. از سال ۱۳۶۴ به بعد این سازمان سیاسی ـ نظامی عملاً مسیر تبدیل شدن به یک فرقه تروریستی خطرناک را به سرعت طی کرد و نیروهای خود را به ورطه ای فوق العاده هولناک کشاند.
علی زرکش فرمانده سیاسی ـ نظامی وقت سازمان مجاهدین در ایران، خردادماه سال ۱۳۶۱، نتیجه فاز “پاسدارکشی” را در جمع‌بندی خود این چنین اعلام کرد که “علیرغم کلیه طرح‌های نظامی ـ پلیسی دشمن، از ۳۰ خرداد ۱۳۶۱ تا ۳۰ خرداد ۱۳۶۲، تعداد ۲۸۰۰ نفر را در شهرستان‌ها، کردستان، و جنگل کشته‌اند.” وی در گزارش دیگری که ۲۰ مرداد ۶۲ منتشر شد، اعلام کرد: “از ۳۰ خرداد ۱۳۶۱ تا ۳۰ خرداد ۱۳۶۲، حداقل ۲۸۰۰ تن بر اثر آتش رزمندگان مجاهد سازمان کشته شده‌اند که ۴۰ تن از آنان از نیروهای پاسدار بوده‌اند.”
خاویر روفر یکی از نویسندگان فرانسوی می نویسد: “سازمان مجاهدین خلق پیش از عملیات انتحاری بیروت، نخستین عملیات انتحاری را در خاورمیانه در تاریخ ۱۱ سپتامبر ۱۹۸۱ در ایران انجام داد و در نتیجه آیت‌الله مدنی نماینده رهبری و امام جمعه تبریز به شهادت رسید.” همچنین آیت‌الله دستغیب، آیت‌الله صدوقی و آیت‌الله اشرفی اصفهانی از دیگر قربانیان عملیات‌های انتحاری این سازمان تروریستی در ایران بودند.
مجاهدین در ترورهای متعدد دیگری از جمله ترور ۷۲ شخصیت سیـاسی انـفجار حزب جمـهوری اسلامی نیز نقـش داشتند که در میان این کشته‌شدگان، حتی یک نظامی هم به چشم نمی خورد. از سال ۱۳۸۰ـ ۱۳۷۸ این سازمان تروریستی، نزدیک به ۱۰ فقره عملیات خمپاره‌اندازی در شهر تهران انجام داد. از آنجا که خمپاره، سلاح دقیقی نیست و اساساً این سلاح نیمه سنگین ویژه فضای باز و علیه سنگر ساخته شده؛ استفاده از آن در محیط شلوغ شهری، نشان دهنده یک عمل کور تروریستی علیه شهروندان بی گناه است.
ماه رمضان سال ۱۳۷۰ مسعود رجوی بار دیگر فاز پاسدارکشی را در دستور کار خود قرار داد و در پیامی کتبی در جریان عملیات مروارید که برای یگان‌ها خوانده شد، آمده بود که “بچه‌ها روزه و نماز منتفی است و این فتوای تشکیلاتی از سوی رهبر عقیدتی شماست که ابلاغ می‌شود و در ازای آن هر مجاهد هنرش آن است که تعداد بیشتری از پاسداران و پیشمرگان مزدور بکشد.”
این سازمان از جمله مبتکران عملیات تروریستی انتحاری در خاورمیانه به شمار می رود. آمارها نشان می دهد حدود ۱۷ هزار نفر در ایران قربانی اهـداف تـروریسـتی مجاهدین شده اند. دبیر کل کانـون «هابـیلیان» که در امور قربانیان تروریسم در ایران فعالیت می کند، در گزارشـی به «مارتـین شینین» گزارشگر ویژه ملـل متحـد در امور تروریسـم در سال ۱۳۸۵ بر این نکته تاکیـد کرده است که متأسفـانه بیشتـر قربانیان عمـلیات تروریسـتی مجاهدین زمانـی بـوده که ایـن فـرقه در فرانـسه مستقر بوده اند. علاوه بر این، “اریک لوران” نویسنده فرانسوی با توجه به اعلام رسمی مجاهدین، درباره شمار قربانیان جرایم تروریستی این فرقه، اشاره کرده است که از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۲ (یعنی تنها در عرض یک سال) ۱۰ هزار نفر [ایرانی] در عملیات‌های تروریستی که فرقه مجاهدین مسئولیت آنها را رسماً بر عهده گرفته اند، کشته شدند.
منابع:
– شوالریاس، آلن (۲۰۰۱م)، زنده سوزانده شده به نام مارکس و محمد (تحقیقی بر مجاهدین خلق ایران)، تهران: (ترجمه انجمن نجات) ویرایش مرکز تحقیقات تروریسم.
– راستگو، علی اکبر (۱۳۸۲)، مجاهدین خلق در آئینه تاریخ، چ۱، هلند: آرنهم.
– لوران، اریک، (۲۰۰۷م)، بوش، ایران و بمب، چ۱، (ترجمه انجمن نجات)، انتشارات Plon.