“سرهنگ ثریا” فیلمی با الهام از داستان واقعی و موضوع چشم انتظاری برای رهایی فرزندان گرفتار در چنگال اسارت گروه تروریستی مجاهدین خلق است که بر خلاف همیشه خبری از خوردن سیانور و مانند آن نیست و تماشاگر این‌بار با کسانی روبه‌رو می‌شود که در مقابل عواطف انسانی و پیوندهای خانوادگی می‌ایستند.
در حالی که بیش از چهار دهه اصطلاح “منافق” برای اعضای گروه تروریستی مجاهدین خلق به کار می‌رود، کمتر فیلمی توانسته مانند سرهنگ ثریا ابعاد پنهان و پیدای این گروه را ترسیم کند و مفهوم درد و رنج خانواده های چشم انتظار پایان اسارت روحی فرزندانشان از چنگال اسارت در پادگان اشرف را به نمایش بگذارد.
یکی از محورهای اصلی فیلم، به تصویر کشیدن مسخ فرزندان، مادران، برادران و خواهران ایرانی ربوده شده توسط مسعود و مریم رجوی و عناصر مجاهدین خلق است و به نظر می‌رسد کارگردان تا حدی موفق شده این مسخ را تحت تاثیر بت بزرگ “سازمان مجاهدین خلق” به تصویر بکشد که با وجود بلندگوهایی که شبانه روز آنها را صدا می زنند ولی آنها کور و کر شده و هیچ حسی به عزیزانشان ندارند.
فیلم در پشت سیم های خاردار پادگان اشرف روایتگر واقعی از چند خانواده است که برای دیدار با فرزندان خود عازم کشور عراق شده‌اند ولی با وجود انتظار طولانی اجازه ملاقات به آنها داده نمی شود.
ثریا عبداللهی با بازی درخشان ژاله صامتی برای نجات فرزندش “امیر اصلان حسن زاده” از چنگال فرقه تروریستی مجاهدین پشت سیم های خاردار پادگان اشرف زندگی و در راه آزادی فرزندش با خانواده های بسیاری که مادر، خواهر، برادر و فرزندانشان توسط این فرقه ربوده شده آشنا شده و با تشکیل گروهی برای آزادی و رهایی عزیزان خود تلاش می‌کنند.
یکی از نکات کلیدی که فیلم و فیلمنامه مطرح می‌کند پدیده ربوده شدن فرزندان ایرانی توسط فرقه مجاهدین خلق است که با مسموم کردن ذهن اعضا کاری می کنند که آنان حتی به عزیزان خود سنگ‌پرانی کنند و از جمله پسری به نام امیراصلان که حتی حاضر می شود مادر خود را از تلویزیون “زن دجاله” معرفی کند.
نقطه اوج فیلم دیالوگ شخصیت سرهنگ ثریا پس از دیدن مصاحبه تلویزیونی فرزندش است که به سمت کربلا حرکت می کند و ناگهان تحملش را از دست می دهد و با صدای محزون و درمانده در کویر می نشیند و فریاد می زند ” خدایا از این برزخ درم بیار من خسته شدم ” که این صحنه فیلم مخاطبان را به گریه می اندازد.
محمد رعیت مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گلستان پس از تماشای فیلم در گفت و گو با خبرنگار ایرنا گفت: کارگردان فیلم به درستی سوژه ها را انتخاب کرد و پرداخت خوبی نسبت به این موضوع و ارائه آن به بینندگان داشته است.
کارشناس سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گلستان هم در این ارتباط گفت: فیلم بسیار تاثیرگذاری بود و هر مادری که امشب در سالن سینما حضور داشت در صحنه های مختلف فیلم گریه می کرد.
مریم رحمانی پور افزود: رنج یک مادر برای دیدن فرزندش و شست و شوی مغزی که سازمان مجاهدین خلق به اعضای خود می‌دهد به خوبی در این فیلم نمایش داده شد.
فیلم سینمایی ” سرهنگ ثریا ” به کارگردانی لیلی عاج و با بازی ژاله صامتی، وحید آقاپور، حمیدرضا محمدی، دیبا زاهدی و شهروز آقاپورساخته شده است.
لیلی عاج نویسنده، کارگردان و فیلمنامه نویس متولد ۱۳۵۷ است که در نخستین تجربه فیلمسازی‌اش به سراغ درامی سوزناک رفته است، این کارگردان از جمله فیلمسازان جوان چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر به شمار می‌رود که فیلمی در درام تلخ و سوزناک را در این جشنواره ارائه کرده است.
جشنواره بین‌المللی فیلم فجر ۱۷ تا ۲۴ بهمن ۱۴۰۱ به دبیری مجتبی امینی در پردیس سینمایی کاپری و سینما عصر جدید گرگان برگزار می‌شود. امسال ۲۴ فیلم در بخش سودای سیمرغ در جشنواره فیلم فجر به رقابت می‌پردازند.