در پیام تبریکی که مریم رجوی در تاریخ فوق ارسال نموده این مطلب آمده که اقامت فرقه مبنای قانونی دارد و از پناهندگی بیست ساله به گونه ای سخن گفته که گویا حق آب و گل دارد! ایشان فراموش کردند ان صاحبخانه ای که مسعود رجوی او را با خانه اش می خواست ماه هاست اعدام شده و حکومت وی چند سالی است سقوط کرده!!
بیش از دو دهه صدام از ملت مظلوم می گرفت و به فرقه باج می داد تا برایش ستون پنجم خوبی باشد و اکنون همین ملت حتی با حضور اشغالگران و ناامنی هایی که از ناحیه ی آن ها جان و مالشان را تهدید می کند دیگر حاضر به باج دهی نیستند. از طرف دیگر هر دولتی در کشور خود حق این را دارد که هر کاری به مصلحت مردمش باشد همان را انجام دهد و هیچکس نمی تواند و نباید دولتی را تحت فشار قرار داده تا نظر خود را اعمال کند حال می خواهد پارلمان اروپا باشد (به نقل از فرقه) و یا هر مرجع دیگر. فرقه ی رجوی هم چه بخواهد و چه نخواهد باید بپذیرد (که البته نپذیرد هم مهم نیست چون واقعیتی آشکار است) دیگر در عراق و در میان مردم آن جایی ندارد و لنگری را که سال هاست انداخته باید بر دوش بیاندازد و با وضعیتی که در لیست های تروریستی دارد منتظر بماند و ببیند آیا کشوری به او راه می دهد که بعید به نظر می رسد و فرقه هم نگرانی اش از همین موضوع است چرا که می داند دیگر پناهگاهی ندارد و هیچ کشوری حاضر نیست به یک گروه تروریستی پناهندگی داده و امنیت مردم خود را به خطر اندازد. اگر هم چند نماینده از ایشان دفاع می کند دولت های متبوعشان آن را بر نمی تابد و در یک کلام مبنای محکمی ندارد.
خلاصه آن که فرقه از درون ویران شده و تلاش رجوی برای به حق جلوه دادن خود از بیرون به سرانجامی نخواهد رسید.
