رئیس جمهور عراق بر این باور است که مجاهدین درعراق تحت الاامر صدام علیه ملت عراق و منافع ملی آنها بوده و اکنون هم علیه امنیت ملی همه ای عراق تهدید محسوب می شو ند و عراق این اجازه را به آنها نمی دهد.
نخست وزیر عراق و وزیر خارجه عراق خواهان کنترل و حفاظت مقر مجاهدین توسط نیروهای عراقی و تهیه طرحی برای اخراج مجاهدین از عراق هستند.
جدیداً هم الموسوی دادستان کل عراق مدعی شده که اسناد و مدارکی تهیه کرده که پرونده مجاهدین را وارد مراحل قضایی کرده و از محاکمه 150 نفر از سران و اعضای ارشد مجاهدین منجمله مسعود و مریم رجوی خبر داده است. این مجموعه مواضع رهبران عراق، دولت تروریست های فرقه رجوی را به لبه پرتگاه برده و آنها را مجبور کرده که به دست و پای اشغالگران بیافتند و با استناد به برخی حمایت های موهوم و بی اساس درصدد جنگ با مواضع رهبران عراق هستند.
تا قبل از این مجاهدین در قبال هر تهدیدی از مسئولان عراق پناهندگی 20 سال و کنفراسیون چهارم ژنو قرار داد با اشغالگر و تحویل دهی سلاح بطور داوطلبانه و حمایت مردمی و شیوخ را سپر خود می کردند، اما اینک وقتی می بینند تهدید جدی و شوخی بردار نیست دو گزینه را برای دفاع و حفظ کیان فرقه ای خود آخرین خاکریز دفاعی می بینند. اول حربه زنجیره ای انسانی از شیوخ و قبایل عرب سنی طرفداران و وفاداران صدام را جلو می اندازد، البته این هم شوخی بیش نیست خود مجاهدین هم بخوبی می دانستند این که چند شیخ و رئیس قبیله در مهمانی ها وقتی شکمشان پر شد از سر پر خوری بلفی زده و مجاهدین را خر کنند راه بجایی نخواهند برد.
اما گزینه واقعی مجاهدین که روی آن مانور و تمرین هم کرده اند و تعهدات آنرا هم گرفته و کاملاً مطمئن هستند همان خط خودکشی و خود سوزی هایی است که به دستور رهبری انجام می شود و در ابعاد محدودتر در گذشته انجام شده، منجمله در سرفصل بازداشت مریم رجوی در پاریس و تبعید جمعی از اعضای فرقه از فرانسه به کشور گابن. البته مجاهدین در ته داستان فکر این را هم کرده اند که ممکن است عراق، فرانسه و اروپا نباشد و در صورت خود سوزی زیاد دلسوزی برای آنها نکنند و بگذارند تمام سوز شوند.
مهدوی، سایت پرونده سیاه، اول سپتامبر 2007
