محمدرضا صدیق عضو پیشین تشکیلات مجاهدین خلق و عضو فعلی انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی (آسیلا) در گفتگو با انجمن از سرگذشت غم انگیز خود از بیست سال اسارت در تشکیلات مجاهدین گفت.
او به خاطر می آورد که در تنها ملاقاتی که در سال 1382 با پدرش داشت دیدار بسیار کوتاه و محدود و با حضور مسئولان ارشدش انجام شد. سران مجاهدین پدر او را “مخل مبارزه” و “مزدور وزارت اطلاعات” خواندند.
صدیق از هراس سران مجاهدین خلق از خانواده‌ها می‌گوید و توضیح می‌دهد که ارتباط خانواده با عضو دلبستگی ایجاد می‌کند و نهایتا موجب میشود که فرد مورد نظر مبارزه را ترک کند. او در طول بیست سال اسارت در فرقه رجوی هرگز اجازه نیافت که با مادرش صحبت کند و تنها پنج سال پس از فوت مادرش از مرگ او مطلع شد و همین موضوع موجب شد عزم خود را برای خروج از تشکیلات جزم کند.
او خبر حمله پلیس آلبانی به کمپ اشرف 3 با حکم دادگاه آلبانی را التیام بخش می‌داند و ابراز امیدواری کرد که این اقدام موجبات رهایی دیگر اعضای دربند فرقه رجوی را فراهم کند.