وقتی فرقه مجاهدین صدتا صدتا تانک و نفربر زرهی از صدام می گرفت،
وقتی آنها میلیون میلیون دلار و دینار پول مردم عراق را صرف اقدامات تروریستی خود می کردند،
وقتی اموال عراقیان از جمله اماکن، خانه ها، اراضی و اجناس تدارکاتی و تجهیزاتی و امور صنفی را به ابعاد سرسام آوری بالا می کشیدند و نور چشمی صدام بودند،
وقتی بدون کمترین محدودیتی و با داشتن کارت عدم تعرض از طرف صدام به پادگانها و زاغه و مهمات های ارتش صدام تردد می کردند،
وقتی با دست باز ملت مظلوم عراق را سرکوب و قتل عام می کردند،
وقتی برای راضی کردن صدام و انجام وظیفه جوانان ایرانی را می کشتند و ترورهای وحشتناک را به عمق شهرهای ایران می آوردند.
در این مقاطع رهبران مجاهدین با گرفتن ژست های استالینی و هیتلری اساساً فکر نمی کردند که روزی به این پیسی و استیصال مفرط برسند. البته ته دل آقای رجوی همیشه این بود که چنانچه روزی صدام برود مردم عراق مجاهدین را از دم تیغ خواهند گذراند، به همین خاطر بود که او در سال 91 به شکل وحشیانه ای ملت کرد و شیعه عراق را سرکوب کرد تا صدام را حفظ نمایند.
اینک برای آنها همه ی موقعیت ها از دست رفته محسوب می شود، اما مجاهدین با لفت و لیس و نجاست خواری عمر خود را در شکل حقارت باری بر روی پوتین های سربازان امپریالیزم طی می کنند و برای آنها مزدوری می کنند تا بلکه چند صباحی به حیات ننگین خود ادامه دهند.
اکنون رهبری مجاهدین اعتراف کرده که به محض عقب نشینی احتمالی آمریکا از عراق مجاهدین توسط ملت عراق ذبح خواهند شد، و هشدار به تکرار هولوکاست و جوسازی حول این قضیه داده اند. باید از رجوی پرسید آن ژست های پل پتی و استالینی کجا و موش مردگی و استیصال اکنون کجا؟
سؤال از آقای رجوی این است که راستی مگر سرنگونی رژیم و رسیدن به قدرت از شکنجه و سرکوب ملت عراق می گذشت؟ چرا آنموقع وقتی می خواستی به یک تپه و پایگاه چند نفره ایرانی حمله کنی مادامیکه چند ین هواپیمای جنگنده و هلی کوپتر و پشتیبانی توپخانه صدام پشت سرتان بود به فکر چنین روز اسفباری نبودید؟
خود کرده را تدبیری نیست. اکنون این جمله عبرت آمیز برای شماست. در گذشته شما همیشه این را نثار دیگران می کردید، حال خود در این وادی و بستر نکبت بار قرار دارید.
مهدوی
20 شهریور86
