مجاهدین خلق همچنان بر طبل خشونت و نظامی گری می کوبد

سیمای کذاب سازمان، باز هم با رسیدن مرداد ماه صحنه ی های شکست فروغ را نشان می دهند و از اعمال نظامی و خشونت آمیز دم می زنند. این همه در حالی است که مدتی پیش با ورود پلیس آلبانی به مقر اشرف 3 ، از طریق نخست وزیر آلبانی هم هشدار قرمز گرفتند که حق ندارند آلبانی را صحنه ی جنگ خود با دولت ایران قرار دهند و اگر هم از کارهای گذشته شان دست نمی کشند، باید خاک آلبانی را ترک کنند، اما رهبران مجاهدین با به نمایش گذاشتن صحنه های جنگی نشان می دهند که هنوز در بر پاشنه ی سابق شان می چرخد و اگر فرصتی برایشان فراهم شود، علیرغم اینکه هیچ نیروی کارآمد نظامی هم ندارند، ولی مترصد فرصت هستند که به اعمال تروریستی دست بزنند. این امر نشان می دهد که هنوز آن هشدار نهائی به گوش های ناشنوای رهبران مجاهدین خلق نرسیده است.

آیا اکنون زمان آن فرا نرسیده است که یک هشدار بسیار جدی به رهبران این سازمان داده شود؟
آیا اکنون زمان تخلیه و از هم پاشیدن پادگان اشرف 3 فرا نرسیده است؟
آیا نباید نمایش این صحنه ها به منزله اعلان جنگ نظامی از خاک آلبانی ، علیه مردم ایران تلقی شود؟

سازمان مجاهدین خلق که اکنون فرسوده شده وسن متوسط اعضای آن از 50 و 60 سال گذشته است، البته که نمی تواند هیچ اقدام نظامی علیه مردم ایران انجام بدهد، اما در ذهن آنها ایجاد بلوی و شورش در دستور کار است و این با تمام معاهدات این گروه با دولت آلبانی مغایرت دارد. قرار بود همه ی اعضای سازمان در آلبانی کم کم به سمت زندگی سوق داده شوند ، اما در عمل ما چنین چیزی نمی بینیم! در داخل این مقر اعضای ناراضی زندانی شده اند، کوچکترین انتقاد اعضای سالخورده ی فرقه به شدت سرکوب می شود.

افراد حاضر در مقر مجاهدین خلق، اجازه هیچ گونه تماسی با خانواده هایشان را ندارند. آنها از هیچ حقی و هیچ آزادی برخوردار نیستند. چه کسی باید این هجم از نقض حقوق بشر که در اسارتگاه رجوی در جریان است را متوقف کند؟
سالها از شکست بزرگ سازمان می گذرد، سلاح و لباس نظامی از تن تک تک آنها درآورده شده است، اما همچنان رهبران این گروه دست از اعمال خبیث گذشته ی خود برنداشته اند و این نشان می دهد که همه ی ژست های سیاسی آنان پوشالی بیش نبوده وبرای فریب اذهان عمومی و دولت آلبانی کت و شلوار پوشیده اند!

امید است که دولتمردان آلبانی نگاهی هم به تبلیغات مسموم وخشونت آمیز این گروه تروریستی بیافکنند. این گروه باید متلاشی شود. تا این تشکیلات فرقه ای نابود شود، به تک تک اعضای سازمان باید فرصت انتخاب آزادانه و مجدد داده شود، به این سیاست یک بام و دو هوای رهبران مجاهدین باید خاتمه داده شود، حق ملاقات به تک تک اعضای اسیر داده شود و خانواده ها اجازه پیدا کنند با فرزندان خود ملاقات کنند. درب های بسته ی فرقه باید گشوده شده و اجازه بدهند خبرنگاران آزاد با تک تک اسرای رجوی مصاحبه ودیدار داشته باشند. اکثریت اسرای رجوی نیز در درون مناسبات ، از این وضعیت بسیار ناراضی هستند، اما هرگز به نظرات آنان توجهی نمی شود. ما مدعی هستیم اجبارات بنده ساز رجوی ها و مانیپولاسیون 24 ساعته اعضا را در مقرهای آنان نگه داشته است و باید شرایط ملاقات فراهم شود و اعضای سازمان اجازه پیدا کنند با آگاهی کامل ، انتخاب مجدد بعد از ملاقات داشته باشند.

تا این شرایط فراهم نگردد ، این بدان معنی است که همه با زور و اجبار نگه داشته شده اند و شعارهای سازمان پوچ است. ما تا حصول چنین شرایطی منتظریم ببینیم تا صدق ادعای کدام طرف به اثبات خواهد رسید. درب های بسته ی فرقه و عدم اجازه به خروج آزادانه ی اعضای سازمان ، تا این لحظه ادعاهای ما را ثابت کرده است، اکنون توپ در زمین سازمان است که ثابت کند اعضای دربند چقدر به شعارهای سازمان پایبند هستند؟

محمدرضا مبین