علی اصغر زمانی و بیجار رحیمی از اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق هستند که هر دو در آلبانی از این گروه جدا شدند و قدم به دنیای آزاد گذاشتند.
سازمان مجاهدین خلق هر دو این افراد را – همچون صدها تن دیگر – با ترفند کمک برای فراهم کردن شرایط مهاجرت به کشورهای اروپایی به دام انداخت و به درون مقر خود کشاند.
علی اصغر زمانی که به واسطه سازمان خانواده چهار نفره اش از هم پاشید، با اشاره به مناسبات حاکم بر تشکیلات مجاهدین خلق همچون غسل هفتگی و نشست های مغزشویی مختلف می گوید که زندگی در مناسبات مجاهدین خلق بسیار عذاب آور بود.
او از روزهای سختی می گوید که اجازه نداشت حتی پسرش را ببیند: در طول 20 سال حضورم در مناسبات پسرم را تنها 5 بار آن هم از راه دور دیدم. زیر از نظر سازمان عواطف و احساسات، روابط خانوادگی، زندگی ضد تشکیلات است.
علی اصغر زمانی می گوید رجوی نیروها را در یک حصار ایدئولوژی پوسیده نگاه داشته است. او معتقد است ماهیت رجوی و سازمانش کاملاً ضد بشری است.
بیجار رحیمی هم سالهای حضور در تشکیلات رجوی را بسیار عذاب آور می داند: 21 سال در ناراحتی و عذاب بودم.
او با اشاره به این که زندگی در مناسبات مجاهدین خلق ممنوع است ، علت خروج خود از سازمان را خانواده عنوان می کند: من به خاطر خانواده از تشکیلات جدا شدم. از این که با خانواده ارتباط نداشتم خسته شده بودم. در طول این 21 سال ، خیلی از عزیزانم را از دست دادم. من حتی خانواده برادرم سرفراز که چند متر با من فاصله داشتند را نمی توانستم ببینم.
