نامه خواهر دردمند و چشم به راه اسماعیل نیکزاد

اسماعیل جان سلام، امیدواریم سالم و تندرست باشی و بعد از 37 سال دوری و بیخبری، جویای حال ما باشی.

ما همه اعضای خانواده شکر خدا در کنار عزیزانمان زندگی میکنیم و تنها امیدواری و دلیل زندگی مان بازگشت تو به ایران و در آغوش کشیدنت هست .

از قضا امروز کل خواهرها دورهم بودیم و یادت کردیم و تصمیم گرفتیم برایت نامه ای بنویسیم شاید که به گوش تو برسد و توهم تماسی با ما داشته باشی اسماعیل جان .

خیلی از دوستانت از رجویها جدا شدند یا به ایران آمدند و یا برای ادامه زندگی به اروپا رفتند و فرصتی پیدا کردند که مدام بتوانند با خانواده هایشان در تماس باشند. اسماعیل جان ما هم آنروز را انتظار می کشیم که صدای تو را بشنویم و نهایتا از نزدیک در آغوشت بگیریم.

الان رهایی تو از شر رجویها با تشکیل انجمن نجات در آلبانی خیلی در دسترس قرار گرفته است و لازم است کمی جسارت به خرج بدهی و تصمیم نهایی برای خروج را بگیری. اسماعیل جان همه ما بعنوان خانواده تو تحت هر شرایطی دوستت داریم و آرزویمان رهایی تو و بازگشتت به دنیای آزاد خصوصا کانون گرم خانواده است و همه جوره یک زندگی آرام را برایت فراهم میکنیم.

خواهرت –  زری نیکزاد رودسری

*اسماعیل نیکزاد رودسری متولد 1343 شماره شناسنامه 1446 فرزند محمدعلی و طاهره در زمان خدمت سربازی در سن 22 سالگی در تاریخ 10 اردیبهشت 1365 در منطقه فکه به دست نیروهای صدام به اسارت درآمد و به اردوگاه شماره 10 صدام هدایت شد و شماره 013024 به نام او در صلیب سرخ جهانی به ثبت رسید. او سپس به اردوگاههای مجاهدین خلق منتقل شد و هم اکنون 59 سال سن دارد و در کمپ مانز آلبانی در اسارت رجوی بسر می‌برد و از دنیای بیرون و اعضای خانواده اش بی اطلاع است.