جام ملت های آسیا یک تورنمنت فوتبال است که کنفدراسیون فوتبال آسیا (ای.اف.سی) آن را برگزار می کند. این مسابقه ها هر چهار سال یکبار برگزار میشود. این جام پس از کوپا آمریکا قدیمی ترین مسابقه ملی قاره ای محسوب میشود. قهرمان این مسابقات به عنوان قهرمان آسیا در رشته فوتبال شناخته میشود. این مسابقات در سال 1956 یعنی 68 سال پیش برای اولین بار به میزبانی کشور هنگ کنگ آغاز شد که 47 تیم برای ورود به دور مقدماتی واجد شرایط بودند. تیم ملی ایران از دور سوم در سال 1968 در این جام شرکت کرد و در 15 دوره آن حضور داشته است، که از این حیث رکوردار تیم های آسیایی است و بعد از ایران، کره جنوبی با 14 دور شرکت مقام بعدی را دارد. تیم ملی ایران تاکنون سه بار به قهرمانی در این تورنمنت ها رسیده است. این مسابقات با توجه به اهمیت آنها توسط صدها شبکه تلویزیونی در تمامی کشورها پوشش داده میشد و مردم و بخصوص قشر جوان فوتبال دوست به تماشای آن می نشینند. در هنگام برگزاری این مسابقات تنها نقطه ای از جهان که تماشای این مسابقات ممنوع بود، پادگان اشرف و دیگر مقرهای مجاهدین خلق بود.
علیرغم درخواست های اکثریت اعضا، مسئولین مجاهدین خلق با پخش این بازی ها در مراکز خود مخالفت می کردند. دلیل مسخره آنها هم برای جلوگیری از تماشای این مسابقات این بود که این تیم فوتبال رژیم جمهوری اسلامی است و ما باید در تمامی زمینه ها با رژیم مرزبندی داشته باشیم. هر چه اعضای مشتاق مسابقات فوتبال استدلال می کردند که فوتبال چه ربطی به سیاست دارد، برای مسئولین قانع کننده نبود. آنها نه تنها به اعضا اجازه دیدن فوتبال از شبکه های ایران را نمی دادند و اصولا تماشای تلویزیون ایران را مرز سرخ می دانستند، بلکه تماشای مسابقات ایران از تلویزیون عراق هم ممنوع بود و فقط بر اثر فشارهای اعضا به پخش بازی های تیم ملی عراق رضایت می دادند.
مسئولین مجاهدین خلق حتی اجازه پخش بازی ایران و عراق را هم نمی دادند و فقط وقتی شنیدند ایران در ضربات پنالتی مغلوب عراق شده جشن و شادمانی به راه انداختند. من که در یکی از این دوره ها در پایگاه جلال زاده در بغداد بودم، از آنجاییکه دیدن بازی های ایران در پایگاه ممنوع بود به بهانه سرکشی به افسران عراقی و گاردهای حفاظت پایگاه به محل استقرار آنها رفتم و دیدم در حال تماشای مسابقه فوتبال تیم ملی ایران با کره جنوبی هستند. آنها از علاقه و اشتیاق من نسبت به فوتبال تعجب کرده بودند و وقتی تاریخچه فوتبال عراق در سطح ملی و باشگاهی و اسامی فوتبالیست های معروف آنها را در ادوار مختلف گفتم، تعجب آنها بیشتر شد و سوال کردند بازی گذشته ایران را دیدی؟ امروز هم لابد بازی تیم ملی کشورتان را می بینی؟ وقتی گفتم نه و از نتایج بازی های تیم ملی ایران اطلاعی ندارم با تعجب پرسیدند چرا؟ شما که در مقرتان چندین دستگاه تلویزیون دارید! که پاسخ دادم ما مجاز نیستیم بازی های تیم ملی جمهوری اسلامی را ببینیم چون با آنها در حال مبارزه هستیم. با تعجب پرسیدند تیم فوتبال جمهوری اسلامی؟؟! فوتبال چه ربطی به سیاست دارد؟ این بازیکنان از شهروندان عادی هستند که برای مردم کشورشان افتخار می آفرینند و دل مردمشان را شاد می کنند؟ بعد یکی از آنها در قالب کنایه گفت ما هم با ایران در حال جنگ هستیم ولی می بینی داریم بازی این کشور را تماشا می کنیم و اتفاقا از برد آنها هم خوشحال میشویم چون بازیکنان بسیار خوبی دارند و بعد اسم علی دایی را آورد و گفت بهترین بازیکن آسیاست. ولی می بینی که مسئولین ما نمی گویند چرا بازی های تیم ایران را نگاه می کنید؟! و ممنوع نیست!
در دلم آنها را تحسین کردم و بخاطر این تفکری که رجوی بر ما تحمیل کرده بود احساس شرمندگی کردم. مسئولین مجاهدین خلق نه تنها هیچ حمایتی از موفقیت های ورزشکاران ایرانی در صحنه های بین المللی نمی کردند بلکه از باخت آنها خوشحال نیز میشدند و با همین عملکرد هیچ عضوی نمی توانست در قبال قهرمانی ها و موفقیت های بازیکنان ملی پوش ایران در سطح جهانی علنا در مناسبات ابراز خوشحالی نماید. رهبران مجاهدین خلق همانند موضوعات مذهب و ملی گرایی که از آن استفاده ابزاری می کردند تنها یکبار به هنگام برگزاری مسابقات فوتبال جام جهانی در سال 1998 که در کشور فرانسه برگزار شد صرفا برای تبلیغات و سواستفاده از شور و هیجان تماشاگران ایرانی تی شرت های حاوی عکس مسعود و مریم را به تعدادی از هواداران خود داد تا ضمن حضور در ورزشگاه بر علیه تیم ایران جو منفی و جنگ روانی راه بیندازند که از طرف تماشاگران ایرانی و بازیکنان تیم ملی بشدت تو دهنی خوردند و دست از پا درازتر استادیوم را ترک کردند.
افکار عمیقا فرقه ای و منافع تنگ نظرانه و پیروی مطلق از اصل “هدف وسیله را توجیه می کند”، مسعود رجوی را به نقطه ای کشانده بود که حتی در رابطه با قهرمانان ملی و تیم های ملی که با پیروزی های خود مردم را غرق در شادی می کردند را دشمنان خود در اذهان اعضا قلمداد نمایند و آنها را حتی از دیدن مسابقات ورزشی تیم های ملی شان محروم سازند. امری که در هیچ جای دنیا موضوعیت ندارد و منفور و محکوم است.
با آرزوی قهرمانی ملی پوشان فوتبال ایران در جام ملت های آسیا 2023 قطر و خوشحالی مردم ایران.
علی اکرامی