سخنرانی آنجلا دوچی در همایش روز زن در تیرانا

خانم آنجلا دوچی Angjela Doçi، نماینده کمیته دانشجویی دفاع از انجمن نجات آلبانی، در همایش تشکل بانوان انجمن نجات آلبانی به مناسبت روز بین المللی زن (8 مارس) شرکت نمود و سخنرانی کرد.

متن سخنرانی وی به شرح زیر است:

سلام به همه، من آنجلا دوچی، نماینده کمیته دانشجویی دفاع از انجمن نجات آلبانی هستم و امروز اینجا هستم تا در مورد نقض حقوق بشر که هر روز در اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی رخ می دهد صحبت کنم. ابتدا از مشارکت شما و حمایتی که هر روز در دفاع از افرادی که به حمایت شما نیاز دارند انجام می دهید از شما تشکر می کنم.

ما از طریق اریسا رحیمی اطلاعاتی را کسب کردیم و از اخبار و فعالیت های فراوان انجمن نجات آلبانی مطلع گردیدیم، و متوجه رنجی که هر روز افراد در آن اردوگاه می کشند شدیم. آنان هر روز دردشان بیشتر می شود و هیچکس به آنها اهمیت نمی دهد. آنها دارای خانواده هستند. مادری هست که بیش از 20 سال است پسرش را ندیده است. کسی که یک مادر است این درد وحشتناک را بهتر درک می کند. 20 دقیقه دوری از فرزند مثل یک قرن به نظر می رسد. فقط بیش از 20 سال دوری از فرزند را تصور کنید.
این افراد به طرز وحشیانه ای محبوس شده اند که گویی جنایتکار هستند، گویی دشمن هستند، گویی مهاجمانی هستند که می خواهند ما را بکشند، در حالی که آنها فقط افراد عادی هستند. آنها افرادی هستند که می خواهند به خانواده خود ملحق شوند، حداقل با آنها صحبت کنند، یک بار آنها را ملاقات کنند، صدای عزیزانشان را بشنوند، چهره آنها را ببینند، دستانشان را لمس کنند. سال هاست که صورتشان پر از اشک، درد و رنج است. امید در جانشان کمرنگ می شود، دلشان از حسرت پژمرده می شود. چگونه به این افراد رحم نمی کنند؟ آیا این مردم دل ندارند که عده ای بی گناه را در شرایطی بدتر از زندانیان در بند نگه دارند؟

من قویا معتقدم که همه ما باید صدای خود را در برابر این بی عدالتی ها بلند کنیم. برای شنیده شدن باید فریاد بزنیم. برای شنیدن صدای ما، صدای زنان و بالاتر از همه صدای مادرانی که می لرزند و از مجاهدین التماس می کنند که حتی برای 2 دقیقه با پسرانشان دیدار کنند.

در آن کمپ نه اجازه داری به بیرون بروی، نه از تلفن استفاده کنی، نه حرف بزنی، نه فکر کنی، نه هیچ کاری. آیا حداقل اجازه نفس کشیدن دارند؟ یا آنهم ممنوع است؟ من از همه شما می خواهم که صدای خود را برای کسانی که نمی توانند بلند کنید. من از همه شما می خواهم که برای آنها مبارزه کنید، آزادی آنها را مطالبه کنید. حداقل کاری که می توانند انجام دهند این است که به آنها اجازه ملاقات خانوادگی بدهند. آنها حق ندارند فرزند را از والدین، خواهر را از برادر، شوهر را از زن جدا کنند. آنها نمی توانند انسان ها را طوری شکنجه کنند که انگار خدا هستند. ما باید برای حقوق این افراد مبارزه کنیم.

آیا درخواست 1 دقیقه گفتگو با عزیزان اشکال دارد؟ آیا درخواست آزادی اشکال دارد؟ آیا این یک حق اولیه بشر نیست؟ یا فقط آنها را در کتاب می نویسند؟ لطفاً فرزندان، خواهران و برادران خود را آموزش دهید که برای حقوق خود و دیگران مبارزه کنند. خدا ما را متحد خواهد کرد، ما نمی توانیم اجازه دهیم افراد بی ارزش ما را از هم جدا کنند و ما را از عزیزانمان جدا کنند. از داستان هایی که در کنفرانس های قبلی شنیده ام، وحشت دارم، استخوان هایم از وحشت می لرزید. آیا این مردم در قرن بیست و یکم زندگی نمی کنند؟ آیا می توانیم شما را انسان خطاب دهیم؟ درد و اشکی که در چهره و اشک اعضای خانواده که عزیزانشان در کمپ مجاهدین خلق هستند یا کسانی که از کمپ فرار کرده بودند دیدم بی فایده بود. ظلم و ستم افرادی که خانواده های ایرانی را عذاب می دهند.
من بسیار خوش شانس هستم که در کنار همه افرادی هستم که آنها را می شناسم و این فرصت را دارم که مطالعه، کار، سفر، گذراندن وقت با خانواده داشته باشم. من می خواهم همه از این حق برخوردار باشند، از جمله افرادی که آنجا در درون دیوارهای آن اردوگاه، یعنی جهنم روی زمین هستند. آنها هم لیاقت همه اینها را دارند.

من به انجمن نجات که سال هاست برای این حقوق مبارزه می کند تبریک می گویم. با وجود چالش ها، مشکلات، سختی ها، دردها و آزمایش هایی که دارند کارشان را دنبال می کنند. من به ویژه به بانوان انجمن نجات که چنین فعال و با قدرت و با اراده بسیار بی وقفه می جنگند تبریک می گویم. من به شما تبریک می گویم که صدایتان را بلند کردید و امیدوارم این صدا به زودی به گوش جهانیان برسد و برای آزادی بی گناهان از اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی تدابیری اندیشیده شود، و از فداکاری بی پایان شما برای این رسالت والا تشکر می کنم و از شما بابت وقتی که می گذارید تشکر می کنم.

شما به ما امیدواری دادید تا همه با هم راه حلی پیدا کنیم تا به زودی همه با عزیزانشان محشور شوند.
همچنین روز زن را به همه زنان امروز در اینجا تبریک می گویم. از حمایتی که از انجمن نجات آلبانی بعمل می آورید

متشکرم!