با سلام خدمت خانواده های محترم و با درود به خانواده بزرگ انجمن نجات در سراسر ایران و در دیگر کشورها
حلول ماه مبارک رمضان و فرا رسیدن نوروز را خدمت خانواده ها، مدیران، اعضا، فعالان و مرتبطین انجمن نجات تبریک عرض می کنم.
سال 1402، تا جایی که به خواسته های خانواده ها و اهداف انجمن نجات بر می گردد، سال بسیار فعال و پرباری بود. سالی که گذشت با شتابی دو چندان رو به جلو بود به طوری که آینده بسیار روشنی را در برابر ما ترسیم می نماید.
اگر قدری به عقب برگردیم، برگزاری همایش روز جهانی زن در اسفند ماه سال 1401 (یک سال پیش) را می توان نقطه عطفی در فعالیت های جداشدگان در آلبانی و پایان ناکامی ها و آغاز موفقیت ها نامید. در این همایش برای اولین بار برنامه ای با عنوان انجمن نجات و با آرم انجمن نجات در یک سالن عمومی و با شرکت کنندگان آلبانیایی با مجوز پلیس انجام شد.
با برگزاری موفق این همایش مشخص شد که دیوار بی اعتمادی بین جداشدگان و مسئولین دولت آلبانی، فارق از هر مسأله سیاسی و روابط فی مابین دولت ها، در حال فروریختن است و کید دشمن دارد به خودش بر می گردد.
مدتی بعد در جریان ارتباطات با خانم السا بالائوری، او در یکی از دیدارهایش به مدت چهار ساعت با تمام افراد انجمن صحبت کرد و در آن ملاقات از چشمان ایرانیان اشک جاری شد و ایشان شدیداً تحت تاثیر قرار گرفت و گفت که حرف های جداشدگان را به کسانی که باید منتقل خواهد کرد.
حاصل این روند اعتماد سازی را بعداً در 30 خرداد سال 1402 مشاهده کردیم که مقامات دولت آلبانی و نیروهای اسپاک توجه خود را از روی جداشدگان برداشته و به سمت مشکل اصلی یعنی اردوگاه بسته و ایزوله مجاهدین خلق در مانز در استان دورس برگرداندند.
واکنش بسیار نابخردانه و نسنجیده رهبری سازمان مجاهدین خلق، که فراتر از نوک بینی اش بصیرت ندارد، علیه اقدام برحق و قانونی دولت آلبانی در آن روز، که دقیقاً به ماهیت خشونت طلب فرقه رجوی برمی گردد، مشیت الهی بود که دست جداشدگان در آلبانی را بیش از پیش باز نمود.
یک هفته قبل از 30 خرداد 1402، آلدو سولولاری سخنگوی رسانه ای جداشدگان، یک مصاحبه تلویزیونی با شبکه سراسری MCN آلبانی داشت که به مدت 20 دقیقه شرایط موجود و خواسته های جداشدگان را توضیح داد. این همان شبکه ای است که با دریافت پول های کلان در سال 1401 انعکاسات بسیار جانبدارانه ای از سازمان مجاهدین خلق و مقر فرقه ای آن به روی آنتن برده و جداشدگان را تروریست خوانده بود.
مریم رجوی که تغییر فضا را درک کرده بود از قبل، همراه با حدود 100 نفر از سران فرقه رجوی، آلبانی را ترک کرد و دیگر هرگز حاضر به بازگشت نشد. دیدارهای پرهزینه با مایک پمپئو و مایک پنس هم سودی به حالش نداشت.
در همان روز 30 خرداد، آقای سولولاری مصاحبه مفصلی با رادیو 21 آلبانی داشت که به شرح شرایط سازمان مجاهدین خلق و جداشدگان در آلبانی پرداخت. پخش این مصاحبه در نوع خود بسیار راهگشا بود. پس از آن مصاحبه های ارزشمندی از جمله:
مصاحبه خلیل انصاریان در News24
مصاحبه حمید آتابای، ابراهیم مرادی، مصطفی بهشتی و خلیل انصاریان در Top Channel
مصاحبه خلیل انصاریان و سرفراز رحیمی در Top Channel
مصاحبه حمید آتابای با تلویزیون MCN
میزگرد حمید آتابای همراه با دیگر کارشناسان مهمان Artan Hoxha، Eugen Beci، Neritan Sejamini، Andi Mahila در شبکه MCN
و بسیاری دیگر از این دست انعکاسات که در سایت نجات درج گردیده است صورت پذیرفت. موارد دیگری از انعکاسات در آلبانی در “جمع بندی از فعالیت های جداشدگان در آلبانی در سالی که گذشت” در سایت نجات در دسترس است.
در یکی از مصاحبه های انجام شده با تلویزیون MCN بعد از ماجرای 30 خرداد، با حضور معاون وزیر کشور آلبانی، وقتی آقای حمید آتابای لیست بالا بلند خانواده ها را در استودیو در مقابل دوربین قرار داد، مجری اول تلویزیون گفت: “دولت صدای شما را شنید”.
از طرف دیگر انجمن نجات در تهران در سالی که گذشت دو آکسیون بسیار مهم برگزار نمود که بازتاب آن در داخل و خارج از ایران بی نظیر بود و موقعیت جداشدگان در آلبانی را مستحکم تر کرد: یکی تجمع در مقابل دفتر نمایندگی صلیب سرخ جهانی در تهران، و دیگری تجمع بزرگ در برابر سفارت ترکیه در ایران به عنوان حافظ منافع کشور آلبانی. در این رابطه خانواده ها عیناً و عملاً خواست خود را یک صدا فریاد زدند و به گوش طرف های ذی ربط رساندند.
پس از آن ما در کشور آلبانی مورد بد عهدی کسانی قرار گرفتیم که باید در قبال خانواده ها متعهد می بودند و روی تعهد آن ها حساب باز کرده بودیم؛ اما خوشبختانه با حمایت مقامات مسئول در دولت آلبانی توانستیم با اساسنامه و ساختاری جدید در محلی جدید تشکیل انجمن نجات آلبانی را اعلام نماییم و این به برکت حمایتی بود که در تهران از جانب خانواده ها مشاهده گردیده بود.
دو ماه بعد از اعلام موجودیت انجمن نجات آلبانی، گردهمایی بزرگ در یک پارک عمومی در تیرانا در 5 آذر 1402 برگزار شد که انعکاسات گسترده تلویزیونی آن، کاری بود که واکنش جنون آمیز فرقه رجوی را به دنبال داشت. انعکاس تلویزیون دولتی کانال هفت آلبانی Kanal 7 از گردهمایی بزرگ انجمن نجات در تیرانا چیزی نبود که فرقه رجوی بتواند به راحتی از کنار آن عبور نماید.
سازمان مجاهدین خلق، که تحقق اراده خانواده ها را خیلی زودتر از آن چیزی که فکر می کرد می دید، تمام ظرفیتش در آلبانی را به کار گرفت تا مانع از فعالیت ها و انعکاسات بعدی شود و تلاش می نمود تا کاری تحت عنوان “نجات” در آلبانی صورت نگیرد. اما در مدت کوتاهی بعد، پخش مصاحبه اختصاصی علی زمانی، که به تازگی و در روز تأسیس انجمن نجات جدا شده و به انجمن پیوسته بود، از شبکه سراسری خبری آلبانی یعنی News24 فریاد و فغان فرقه رجوی را بلند کرد.
از این دست مصاحبه ها و همچنین انعکاسات تلویزیونی در موارد مختلف و در شبکه های پرمخاطب و سراسری مانند MCN، Euro News، Vision Plus، Top Channel، Report TV، News24، Kanal 7 و در مدار بعدی در Tirana1، Kristal TV، ATV، ACTV، Publi Alb، TPZ و در رسانه های متعدد دیگر و سایت ها و فضای مجازی به کرات و به مناسبت های مختلف در چند ماه اخیر با عنوان Nejat Albania انجام شد. زمانی اهمیت این انعکاسات بهتر مشخص می شود که فضای خبری این رسانه ها را با سال قبل مقایسه کنیم که جداشدگان را تروریست می خواندند.
حالا انجمن نجات یک نام کاملاً شناخته شده در آلبانی است که در مقایسه با انعکاسات رسانه ای سال 1401 که تماماً به نفع فرقه رجوی و علیه جداشدگان بود، تفاوت کاملا کیفی است و این صرفاً به برکت دعای خیر مادران، حمایت بی دریغ خانواده ها، و تلاش و کوشش مدیران و اعضای انجمن نجات در استان ها و در آلبانی صورت پذیرفت.
طی مدت کوتاهی اعضای انجمن نجات آلبانی رابطه بسیار نزدیک و خوبی با مردم آلبانی و همسایگان ویلای نجات برقرار کرده اند. اعضا همگی متفق القول هستند که شرایط آنان در کشور آلبانی کاملاً دگرگون شده و فضای کاملاً متفاوتی را تجربه می نمایند. آنان برخلاف گذشته که در محل های کارشان می بایست ایرانی بودن خود را کتمان کنند حالا به راحتی از تجارب خود در سازمان مجاهدین خلق صحبت می کنند و مردم را نسبت به نقض حقوق بشر در اردوگاه مانز آگاه می سازند.
حرکت دوم انجمن نجات آلبانی برگزاری روز جهانی زن در 18 اسفند امسال در ویلای نجات در مرکز شهر تیرانا همراه با نمایشگاه کاریکاتور بود که انعکاس خوبی داشت و رابطه انجمن نجات آلبانی با ملأ اجتماعی، خصوصا در فضای دانشجویی، را گسترده تر کرد.
مدیر حقوقی انجمن نجات آلبانی در سخنرانی خود در همایش تشکل بانوان انجمن به کنوانسیون حقوق بشر شورای اروپا اشاره کرد و موادی را به اختصار توضیح داد. این محور کار ما در سال جدید خواهد بود که به یاری خدا و با بسیج افکار عمومی و پشتیبانی استان ها و خانواده ها خصوصا در فضای مجازی و به میدان آوردن دولت آلبانی، مُهر پایانی بر مناسبات ضد بشری فرقه ای و نقض پایه ای ترین حقوق انسانی در اردوگاه مانز در آلبانی زده شود و به برده داری نوین در خاک اروپا در آستانه ربع دوم از قرن بیست و یکم خاتمه داده شود.
در انتها از خانواده های محترم تقاضا دارم تا سایت نجات را که زحمت زیادی برای تهیه مطالب آن توسط جمع کثیری از مدیران و فعالان کشیده می شود روزانه رصد نمایند و مطالب درج شده که با وسواس تمام ممیزی شده و از دقت و صحت کامل برخوردار هستند را دنبال کنند تا در جریان فعالیت های انجمن نجات قرار گیرند و لطفا نظرات خود را هم مرقوم فرمایند.
با توکل به خداوند متعال به برکت این ماه مبارک، و به پشتوانه حمایت و فعالیت خانواده ها، مدیران و اعضای انجمن نجات در استان ها و در آلبانی و در دیگر کشورها به صور مختلف از جمله فعالیت گسترده در شبکه های اجتماعی در فضای مجازی، یقین داریم که پیروزی با ماست.
التماس دعا
ابراهیم خدابنده
