زهره حق پناهی، جانباز ترور با اشاره به اینکه مجاهدین خلق ماهیتی تروریستی دارند، گفت که انتظار ما از سازمان ملل این است که از حقوق بشر دفاع کرده و این موضوع را سیاسی نکند.
زهره حق پناهی، از قربانیان عملیات تروریستی گروه مجاهدین خلق در سال ۱۳۶۱ در میدان امام خمینی تهران در گفتوگو با خبرگزاری میزان میگوید که به اصطلاح کمیته حقیقتیاب بینالمللی باید حرفهای قربانیان ترور را نیز بشنود.
وی در تشریح حادثه تروریستی منجر به جراحت خود، گفت: در پی عملیات تروریستی گروه مجاهدین خلق در میدان امام خمینی تهران در سال ۱۳۶۱، همسرم مهندس محمد توسلی به درجه رفیع شهادت رسید و من هم از نواحی مختلف بدن، دستها و پاها دچار مجروحیت شدم و به درجه جانبازی نائل شدم؛ بیشتر درجه جانبازی من مربوط به اعصاب و روان است؛ اکنون ۴۱ سال است که من همچنان با مشکلات متعددی دستوپنجه نرم میکنم.
حقپناهی با اشاره به مشکلات ایجاد شده ناشی از جراحت در زندگی شخصیاش، اظهار کرد: با وجود اینکه یک مادر هستم و باید با تمام توان روحی و روانی به تربیت فرزندانم بپردازم و به آنها امنیت و آرامش بدهم، در بسیاری از مواقع بهویژه در پی روی دادن عملیاتهای تروریستی که توسط گروههای مختلف در کشور رقم میخورد، آرامش از ما سلب میشود و همه صحنههای حادثه انفجار بمب در سال ۱۳۶۱، برای من تداعی میشود؛ متاسفانه در مملکت ما بیشتر عملیاتهای تروریستی توسط گروههای مختلف مانند مجاهدین خلق صورت گرفته که ماهیت جنایتکارانه و تروریستی دارند.
جانباز ترور در ادامه بیان کرد: متاسفانه شاهد آن هستیم که اعضای گروههای تروریستی در حالی به راحتی در سازمان ملل تردد میکنند که ما بهعنوان قربانیان عملیاتهای تروریستی با مشکلات عدیدهای مواجه هستیم؛ منشور ملل متحد متعهد شده است که از حقوق ملتها دفاع کرده، مانع جنگ و خونریزی شده و ثبات و امنیت را در کشورهای مختلف جهان برقرار کنند، اما آنچه شاهدیم حمایتهای جانبدارانه و مغرضانه سازمان ملل از جنایتکاران است و این سیاست بر حقوق بشر در سازمان ملل سایه انداخته است و مانع از اعاده حقی میشود که ملتها دارند.
به گفته حقپناهی، ما شاهد هستیم که سازمان ملل در جایی که مادران و کودکان بر اثر خشونت و جنگ و خونریزی کشته میشوند، هیچگونه عکسالعملی نشان نمیدهند، ولی در یک کشور با کشته شدن یک فرد به هر دلیلی عکسالعملهای تندی نشان داده میشود و این کشور هدف تحریمها قرار میگیرد؛ این تحریمها در واقع عاملی برای ترور مجدد قربانیان ترور هستند؛ بر اثر این تحریمها قربانیان ترور مانند من از یک سری تجهیزات درمانی و امکانات پزشکی محروم میشویم و این برای ما به معنای آسیب مجدد است.
حق پناهی در پایان با اشاره به اینکه انتظار ما از سازمان ملل این است که واقعا از حقوق بشر دفاع کرده و این موضوع را سیاسی نکند، گفت: این سازمان، سازمانی نیست که بخواهد با انگیزههای سیاسی پیش برود؛ درخواست ما این است که سازمان ملل به جایگاه اصلی، تعهدات بینالمللی و موازین اخلاقی خود بازگردد و کمیته حقیقتیاب یک بار هم حرفهای ما یعنی قربانیان ترور را بشنود؛ ما میخواهیم همانطور که همه مردم جهان حق زندگی در صلح و آرامش را دارند، مردم ایران هم از چنین حقی بهرهمند باشند.