غلامرضا شکری به همراه همسرش میهمان برنامه نوروزی انجمن نجات آلبانی بودند.
شکری حدود 7 سال است که از سازمان جدا شده و در حال حاضر در آلبانی و در کنار همسرش زندگی مستقلی دارد.
غلامرضا شکری را هم سازمان، زمانی که فقط 21 سال داشت با ترفند کاریابی در اروپا به درون کمپ هایش می کشاند و سپس راه خروج را به روی او می بندد.
29 سال بعد، پس از تحمل سختی های فراوان ، شکری توانست در آلبانی از فرقه جدا شود و به زندگی عادی بازگردد.
عضو سابق مجاهدین خلق درباره تفاوت عید در درون مناسبات و بیرون از مناسبات فرقه ای مجاهدین می گوید:
عید در سازمان چارچوب های خاص خودش را داشت و همه باید پیروی می کردیم. ایام قبل از عید و حتی روز عید کلی کار داشتیم. بلافاصله بعد از عید هم کارها شروع می شد. الان که بیرون از تشکیلات هستم اما آزاد هستم تا آنچه باب دلم هست انجام دهم. اینجا آزاد هستم. عیدی که می گیریم سرشار از شادی و خوشحالی در کنار خانواده ام و همسرم و در کنار دوستانم است. با هر کسی که می خواهم رفت و آمد دارم.
غلامرضا شکری که از جمله زندانیان سازمان در سال 1373 است، در پاسخ به سئوال اریسا رحیمی که درباره وجود و یا عدم وجود ضرب و شتم در سازمان سئوال می کند می گوید:
سازمان در سال 1992 میلادی ، زندان سازی راه انداخت. نزدیک به 800 نفر را به زندان انداخت و بی هیچ دلیلی شکنجه و زندانی کرد. من هم جزو این 800 نفر بودم. شکنجه ها فقط روحی نبودند.
در پایان، غلامرضا شکری با تأکید بر این نکته که تنها هدف اعضای انجمن نجات آلبانی کمک به رهایی اعضای گرفتار در تشکیلات مجاهدین خلق است می گوید: امیدوارم در سال پیش رو شاهد آزادی تمام بچه ها باشیم. کسانی که خانواده هایشان چشم به راهند. تنها خواسته و هدف ما همین هست و تلاش می کنیم. هر کدام از نفرات که دوست داشته باشند می توانند به ما بپیوندند و هر کس هم که نخواهد می تواند مسیر خود را در پیش بگیرد.
