مسعود و مریم رجوی همیشه از افشای حقیقت وحشت داشته اند، حال این افشا چه در قالب نوشته باشد یا فیلم، چه مستند “بچه‌های کمپ اشرف” باشد چه فیلم “سرهنگ ثریا”.
اصلا ذات فرقه رجوی افشاگری را برنمی‌تابد و به همین دلیل هم است که وقتی صدایی از حقیقت این فرقه پلید بیرون می‌آید دست به رفتارهای جنون آمیز می‌زنند تا بتوانند از افشای ماهیت اصلی خود جلوگیری کنند.
مدتی هست که به دنبال اکران مستند “بچه‌های کمپ اشرف” در برخی کشورهای اروپایی فرقه رجوی چون مار زخم خورده به خود می پیچید. اکران این مستند برای فرقه رجوی بسیار گران تمام شده و آن ها بیم دارند که لابی های اروپایی را به جهت واکنش شدید افکار عمومی در این کشورها از دست دهند، اما حالا ما خبر بدتر برای این فرقه داریم، نمی‌دانید اگر سرهنگ ثریا به میدان بیاید چه گرد و خاکی خواهد کرد و شما دیگر با مادران طرف هستید.
فیلم سرهنگ ثریا روایت زندگی مادرانی رنج کشیده است که به امید دیدار عزیزانشان به عراق می روند تا بتوانند گم کرده خود را بعد از سال ها ببیند.
سرهنگ ثریا داستان واقعی خانواده هایی است که سال هاست به دنبال نجات فرزندان خویش هستند. فیلمی که به روشنی و سادگی روایتگر زندگی پر رنج و بغض مادران چشم به راه فرزندان ربوده شده از سوی یک فرقه خشن است.
مادر ثریا عبداللهی، نماد مادران هجران کشیده و پرچمدار رنجی پنهان است که چهار دهه طول کشیده، رنجی متفاوت که نه می‌توان بیان کرد و نه تاب آورد. اما این خانواده های شجاع سرفرود نیاوردند و در حالی که می‌دانستند فرزندانشان به گروگان گرفته شدند و با خطرهای زیادی روبرو هستند، کوشیدند و ریا و حیله های فرقه پرفتنه رجوی را فریاد زدند. پرده ها را کنار زدند، خود را قربانی کردند تا سایر خانواده ها و جوانان این مملکت به سرنوشت آنان دچار نشوند. این خانواده ها سرنوشت مشابهی دارند داستان زندگی آنها مملو از درد هجران فرزندان شان است که سالها با عشق و زحمت بزرگ نمودند ولی متاسفانه در دام فرقه خیانتکاری افتادند و سالها اسیر و با سرنوشت دردناکی مواجه شدند. بسیاری ازاین خانواده ها سالهاست به طور مستمر و خستگی ناپذیر برای رهایی فرزندان خویش تلاش می کنند و در مسیری رفتند که باعث رسوایی فرقه مجاهدین و روشن شدن حقایقی از تشکیلات جهنمی رجوی شد.
فیلم سرهنگ ثریا برشی ازاین وقایع دردناک و داستان پایداری های خانم عبداللهی یکی از پیشتازان این مسیر است. با تمام سختی و درد و رنجی که تحمل می کند، خستگی ناپذیر به پیش می رود، تا نقاب از چهره فرقه سیاه بردارد و داستان های سربه مُهری از فرقه فاش می شود که تا کنون به آن پرداخته نشده بود.
واقعیت های وحشتناکی چون سالها قطع عامدانه ارتباط صدها خانواده ها با فرزندانشان، جلوگیری از هر تماس و ملاقات، زندانی و سربه نیست کردن ناراضیان به دستورسرکرده جانی فرقه رجوی، منع ارتباط با دنیای خارج و شستشوی مغزی تا مرز ایستادن در مقابل پدر و مادر…
سخت است باورکنیم که تشکیلات رجوی با فجیع ترین روش ها جوان های زیادی را ربود. آنها را مجبور می کرد به سمت پدران و مادران خود سنگ پرتاب کنند به آنها فحش بدهند و به دستور او بگویند شما پدر و مادر ما نیستید! و خانواده خود را انکار کنند. رجوی در سخنرانی هایش می گفت، اگر امکانش را داشتم همه خانواده ها را به رگبار می بستم و آنها را به چاه می ریختم. آنها خانواده های شما نیستند و شما متعلق به من هستنید!
این فرقه مرتجع که در طی سال های مدید سعی نمود از هر کجا و تحت هر شرایطی از اردوگاه های اسرای جنگی در عراق گرفته تا کمپ های پناهجویان در پاکستان و یونان و ترکیه به جذب نیرو بپردازد، هیچ گاه کوچکترین و اولیه ترین حقوق انسانی را که حق ارتباط با دنیای آزاد و خانواده است را نمی تواند و نمی خواهد اجرا کند، در عوض با شستشوی مغزی اعضا را از خانواده بیزار و بی عاطفه چون یک ربات تربیت می کند.
حال فیلم سرهنگ ثریا که داستان مادران و پدران افراد دزدیده شده توسط مجاهدین است، توانسته گوشه ای از مرارت ها و مظلومیت های طاقت فرسای این خانواده های رنج دیده را نمایش دهد. خانم عبداللهی به همراه تعدادی از پدران و مادران روانه عراق می شوند. سال ها در بیابان های گرم و خشک پشت درب های بسته پادگان اشرف می‌نشینند به امید آن که بتوانند فرزندانشان را ببینند. بعضی از آنان چهار سال پشت درب های بسته ماندند اما رجوی دستور داد آنها را سنگ باران کنند فحش بدهند و حتی برای چند دقیقه هم شده اجازه ملاقات نداد.
رجوی به همین دلیل از افشای این حقایق وحشت دارد. افشاگری فیلم را بر نمی تابد، او هیچوقت نمی تواند مستندات و این همه مادر و پدر را انکار کند و به همین خاطر دست به رفتارهای جنون آمیز می زند. در خارجه و رسانه هایشان جنجال به پا می کنند تا شاید بتوانند حقایق را پنهان کنند.
آن ها تلاش می کنند تا صدای فیلم سرهنگ ثریا به گوش جهانیان نرسد و این روایت صادقانه ای که ماهیت و ذات پلید رجوی و فرقه را افشا می کند در معرض نمایش قرار نگیرد اما صدای سرهنگ ثریا، مستند کودکان کمپ اشرف و فریاد جدا شدگان و کودکان قربانی شده دیروز و جوانان امروز به گوش جهانیان می‌رسد و حقیقت راه خود را پیدا خواهد کرد.
مریم سنجابی