پسرم مهدی سلام
پسر عزیزم من لحظات و روزهای آخر عمرم را می گذرانم. چرا تو حتی تلفنی به من نمی زنی عزیز مادر؟! اغلب بچه های کرمانشاهی گرفتار در آن کمپ خراب شده مجاهدین خود را نجات داده اند و دل پدر و مادرشان را شاد کردند و من مدام حسرت می خورم که چرا پسر من این کار نمی کند و به فکر مادرش نیست؟!
مهدی جان نمی توانم قبول کنم که تو ما را فراموش کرده ای. تنها خواسته ام از تو این است که قبل از مردنم یک بار با من تماس بگیری تا صدایت را بشنوم و فقط بدانم هستی و سالم هستی. آنوقت با خیال راحت از این دنیا بروم.
به امید یک تماس و شنیدن صدایت
مادرت تاج الدوله حیدریان