در طی این سالیان پدران و مادران، خواهران و برادران با تمام وجود دوشادوش انجمن نجات برای رهایی فرزندانشان از چنگال تشکیلات آزادی کش رجوی از هیچ کوششی فروگذار ننمودند.
آنها همواره در کنار انجمن نجات بارها از سازمان های حقوق بشری، صلیب سرخ جهانی، مقامات سازمان ملل، دولتمردان آلبانی و دولت هایی که هر کدام به نوعی در کنترل و مدیریت مجاهدین خلق نقش دارند، استمداد طلب کردند.
بارها فیلم و عکس پدران و مادران چشم انتظار را برای این نهادها ارسال کردیم و گزارش هایی از بسیاری مادران و پدران که غم فراق فرزندان موجب شد تا جان به جان آفرین تسلیم نمایند و آرزوی دیدار فرزندانشان را با خود به دیار باقی بردند، به خدمتشان ارسال شد.
داستان این مادران آنقدر تراژیک و غم انگیز بود که توسط هنرمندان، فیلم سازان و کارگردانان فرهنگ و سینمای کشورمان در چند فیلم از جمله ” فیلم سرهنگ ثریا ” به تصویر کشیده شد ، اکران شد و توجه بینندگان بسیار زیادی را به خود جلب کرد.
اما حقیقتا چشم انتظاری خانواده ها به نقطه انفجار و غیر قابل تحمل رسیده است. لذا از همینجا مجددا مقامات سازمان ملل، صلیب سرخ جهانی، سازمان های بشردوست و مقامات دولت آلبانی را مخاطب قرار میدهم و تقاضا دارم در خصوص آزادی عمل، توان تصمیم گیری و تعیین سرنوشت، امکان تماس تلفنی و تصویری اسیران گرفتار با خانواده هایشان شرایطی فراهم نمایند، پیش از اینکه فاجعه انسانی و عاطفی موجب پشیمانی همگان شود.
خانم فرشته کریمی اهل استان سمنان از جمله خانواده هایی بوده است که سالیان سال بطور فعال پیگیر رهایی خواهرش منیژه کریمی از زندان و حصارهای ذهنی و فیزیکی سازمان مجاهدین خلق بوده و هست. ایشان پیام کوتاهی برای خواهرش آماده کرده است و با گوش دادن به این پیام متوجه می شویم که در خلال این پیام کوتاه چگونه بغض فروخورده اش می ترکد و حتی توان ادامه دادن پیام را نیز ندارد.
باشد تا وجدان های بشری هرچه زودتر بیدار شوند .