یکشنبه سه تیر ماه ۱۴۰۳ مصادف با ۲۳ ژوئن 2024، انجمن نجات آلبانی، به عنوان انجمن حامی ایرانیان مقیم آلبانی و به عنوان یک انجمن ثبت شده رسمی آلبانیایی، در یک مکان عمومی در منطقه توفینه Tufinë تیرانا، یک گردهمایی بزرگ با دعوت عمومی برگزار نمود.
هدف از برگزاری این گردهمایی بیان خواستها و اهداف انجمن نجات آلبانی بود که فراخوان آن طی سه روز به شرح زیر تبلیغ گردید:
“نه به نقض حقوق بشر در «کمپ مجاهدین خلق در مانز, دورس»”
“آری، به دیدار مادران با فرزندانشان در «کمپ مجاهدین خلق در مانز, دورس»”
“نه به جدا سازی مردان و زنان در «کمپ مجاهدین خلق در مانز, دورس»”
“آری به آزادی اعضای گرفتار در «کمپ مجاهدین خلق در مانز، دورس»”
این گردهمایی بیش از ۵۰۰ نفر شرکت کننده داشت و بسیاری از انجمن های حقوق بشری و فعالان مدنی و حقوق زنان و مادران در تیرانا در آن شرکت نموده و از اهداف آن حمایت کردند. این گردهمایی در شرایطی برگزار شد که گرمای هوای شهر تیرانا به 39 درجه سانتی گراد رسید و هوا فوق العاده شرجی بود بطوری که جمعیت تیرانا را در روز تعطیل یکشنبه تماما به کنار دریا کشاند.
گردهمایی بزرگ انجمن نجات آلبانی راس ساعت ۱۰ صبح با پخش کلیپ افتتاحیه از صفحه بزرگ وایدسکرین شروع شد. سپس خانم اریسا ادریسی (رحیمی) بعنوان رئیس انجمن نجات آلبانی از همه شرکت کنندگان در این گردهمایی تشکر و قدردانی نمود. او همچنین از دولت و پلیس آلبانی برای فراهم نمودن امکان تشکیل انجمن نجات آلبانی و اجرای این برنامه تشکر و قدردانی کرد. او توضیحاتی در خصوص انجمن نجات آلبانی و اهداف آن و همچنین سازمان مجاهدین خلق داد.
اریسا ادریسی در ادامه از مدیر عامل انجمن نجات مهندس ابراهیم خدابنده برای حمایت و هدایت انجمن نجات آلبانی تشکر و قدردانی کرد. او با اشاره به این واقعیت که هنوز به تعهد اصلی خود که آزادی تمامی اعضای گرفتار در اردوگاه مجاهدین خلق در مانز در دورس و دیدار خانواده ها با فرزندانشان است نرسیده اند گفت که یقین دارد با حمایت انجمن نجات ایران و مردم شریف آلبانی و خانواده های چشم انتظار بزودی احقاق این حق مسلم محقق خواهد شد.
بعد از آن مستند “بیوگرافی” که ماهیت فرقه ای و ضد خانواده مجاهدین خلق را بر ملا می کند پخش گردید که روبرو شدن با واقعیات مجاهدین خلق، حاضران در گردهمایی را شوکه نمود.
دومین سخنران این گردهمایی خانم آنجلا دوچی Angjela Doçi رییس کمیته دانشجویی دفاع از انجمن نجات آلبانی بود. آنجلا دوچی در این سخنرانی گفت: “کمپ مجاهدین خلق در مانز در دورس قوانین بسیار سختی دارد که در حقیقت ساکنان آنجا را شکنجه روحی می کنند. ساکنان این کمپ اجازه ندارند با اعضای خانواده خود صحبت کنند یا با آنان ارتباط برقرار نمایند. به آنها اجازه نمی دهند آزادانه فکر کنند، حتی نمی توانند آزادانه نفس بکشند. رنج آنان پایانی ندارد، بلکه روز به روز بیشتر می شود و زندگی آنان بیشتر و بیشتر به جهنم تبدیل می گردد، جهنمی سوزان که روح انسان ها را می سوزاند، و دل آنان را می شکند.
خانم دوچی در ادامه گفت: “ما نمی توانیم اجازه دهیم که این سطح از بی عدالتی در کشور ما وجود داشته باشد، زیرا آنها انسان هایی برابر با ما هستند و نباید با آنها چنین رفتاری بشود.”
خانم دوچی در پایان سخنرانی خود گفت: “کارهایی که تاکنون در انجمن نجات آلبانی انجام شده فوق العاده بوده است و من بی نهایت به شما تبریک می گویم. ما قدم به قدم و روز به روز به هدف انجمن یعنی آزادی بی گناهان نزدیک تر می شویم. ما اکنون نمی توانیم و نباید تسلیم شویم. پس لطفا دست از تلاش برندارید. زیرا با هم به هدف خواهیم رسید. من از شما برای پایداری جهت رسیدن به هدف شگفت انگیز انجمن تشکر می کنم و از شما دعوت می نمایم تا در سایر فعالیت هایی که به ما کمک می کند تا به هدف خود نزدیکتر شویم، شرکت کنید. از وقت و توجه شما سپاسگزارم. خوشحالم که اینجا در مقابل شما بودم و ناراحتی خود را از این وضعیت ناعادلانه ابراز کردم.”
سخنران بعدی خانم الا ددا Ela Deda مدیر حقوقی انجمن نجات آلبانی بود. خانم ددا گفت: “امروز در این کنفرانس گرد هم آمده ایم تا در مورد حقوق پناهندگان مهاجر به ویژه اعضای ایرانی انجمن نجات آلبانی و همه مجاهدینی که در اردوگاه مجاهدین خلق در مانز در دورس محبوس هستند صحبت کنیم. دو سال است که من به انجمن نجات آلبانی پیوستم تا از یک هدف بسیار مهم یعنی از آزادی و حقوق انسانی اعضای سابق مجاهدین خلق حمایت کنم و پیام های با ارزش آنان را انتقال دهم تا سهم کوچکی در اتحاد هر چه بیشتر خانواده ها داشته باشم. حقوق بشر بخش مهمی از نظریه های حقوقی و یک مفهوم مهم فلسفی- سیاسی است. از جمله حقوق اساسی انسان می توان به حق آزادی های فردی، حق حیات، حق تعیین سرنوشت، حق انتخاب دین و غیره اشاره کرد. حقوق بشر مفهومی را توصیف می کند که بر اساس آن همه مردم با حقوق بشر جهانی متولد می شوند. حقوق بشر فقط به معنای رهایی از اجبار، تبعیض و سوء استفاده نیست. حقوق بشر باید در تمامی شئون زندگی ما با حداکثر پتانسیل جاری باشد. حقوق بشر دولت ها را وادار می کند تا از آزادی های ما محافظت کنند و برای تضمین کرامت، عدالت و شمول برای همه تلاش نمایند.”
خانم ددا همچنین گفت: “بیایید همه با هم صدایمان را بلند کنیم و به خشونت نه بگوییم. به بردگی که هنوز در سازمان مجاهدین خلق وجود دارد نه بگوییم. ما در سال 2024 زندگی می کنیم. نقض اولیه ترین حقوق انسان ها بس است. آرزو می کنم و امیدوارم که افراد هر چه بیشتری به آرمان ما برای آزادی و حفاظت از زندگی بپیوندند.”
آنگاه در ادامه گردهمایی یک کلیپ از خانواده های چشم انتظار در داخل ایران پخش شد که حاضرین به شدت تحت تأثیر قرار گرفتند و با دیدن این کلیپ اشک ریختند.
بعد از آن آقای مهدی سلیمانی عضو فعال انجمن نجات آلبانی به زبان آلبانیایی سخنرانی کرد. مهدی سلیمانی گفت: “من چهارده سال در سازمان مجاهدین خلق بودم و با آنها زندگی کردم. مجاهدین خلق یک گروه فرقه ای هستند و اعضا حق هیچ گونه ارتباطی با بیرون از فرقه را ندارند. من چهارده سال در یک زندان به نام سازمان مجاهدین خلق بودم و در این مدت نتوانستم با مادرم، پدرم، خواهر و برادرم صحبت کنم. از نظر مجاهدین خلق، خانواده دشمن تلقی می شود و نباید با آنها صحبت کرد. بسیاری از افرادی که به تیرانا آمدند، هنگام رفتن به دکتر یا در تاریکی شب از سازمان مجاهدین خلق فرار کردند. وقتی از سازمان مجاهدین خلق فرار کردم، یک ماه طول کشید تا موفق شدم شماره تلفن برادرم را پیدا کنم. وقتی با او تماس گرفتم، او مرا نمی‌شناخت. بعد از اینکه چندین نشانی دادم و اسم پدر، مادر و خواهرم را گفتم، تازه برادرم مرا شناخت و گفت که به خانه می‌رود و شب تماس می‌گیرد. شب که تماس گرفت، کل خانواده جمع شده بودند. با مادرم که صحبت کردم، گفت این مهدی من نیست. دوباره نشانی دادم که خودم هستم تا مرا شناخت و شروع به گریه کرد. من یک هفته فقط با مادرم از صبح تا شب صحبت می‌کردم. مادرم این یک هفته فقط گریه می‌کرد و چند جمله صحبت می‌کرد و بعد باز گریه می کرد.”
مهدی سلیمانی در سخنرانی اش از دولت و پلیس آلبانی بخاطر حمایتشان از اعضای سابق مجاهدین خلق و از انجمن نجات آلبانی و امکاناتی که فراهم کرده اند تشکر و قدردانی نمود.
در این مقطع ارتباط مستقیم تیرانا با تهران وصل شد. ابتدا مهندس ابراهیم خدابنده مدیر عامل انجمن نجات در ارتباط مستقیم به صورت زنده برای حاضران صحبت کرد. او گفت:
“با سلام خدمت تمامی حضار محترم و با تشکر از این که زحمت کشیده و برای حمایت از اهداف انجمن نجات آلبانی در این مکان جمع شدید. جا دارد از تک تک اعضا و مسئولین انجمن نجات آلبانی چه ایرانی و چه آلبانیایی تشکر کنم و همچنین از مساعدت مقامات مسئول در دولت آلبانی که تأسیس و ثبت انجمن نجات آلبانی به ریاست خانم اریسا ادریسی را ممکن ساختند و همچنین مسئولینی که در برگزاری این گردهمایی کمک کردند قدردانی نمایم.
انجمن نجات متعلق به خانواده هایی است که در ایران از عزیزان خود در اردوگاه مجاهدین خلق دور و بی خبر هستند و سران مجاهدین خلق اجازه ارتباط به اعضای خود با خانواده هایشان را نمی دهد. انجمن نجات تلاش می کند تا به نحوی امکان ارتباط بین خانواده ها و اعضای ساکن در اردوگاه مجاهدین خلق در دورس را فراهم نماید.
اخبار زیادی به گوش می رسد که سران مجاهدین خلق حداقل حقوق اعضای خود در این اردوگاه را رعایت نمی کنند و به رسمیت نمی شناسند. همچنین شنیده می شود که دولت آلبانی حق دخالت در امور این اردوگاه که در خاک آلبانی است را ندارد.
من به نمایندگی از هزاران خانواده در ایران از دولت آلبانی درخواست می کنم که حق حاکمیت خود بر این اردوگاه را اعمال نماید و نسبت به رعایت حقوق بشر در این اردوگاه مطابق با استانداردهای کنوانسیون حقوق بشر شورای اروپا که جمهوری آلبانی از امضا کنندگان آنست اطمینان حاصل نماید.
مجددا از همه شما که گردهم آمدید تا از اهداف انجمن نجات دفاع کنید تشکر می کنم و از شما درخواست می کنم که مقامات مسئول در دولت آلبانی را مورد سؤال قرار دهید که چرا دولت آلبانی نمی تواند یا نمی خواهد حاکمیت خود را بر این اردوگاه اعمال کند و آیا واقعا درست است که این اردوگاه در دورس تحت کنترل مطلق سران سازمان مجاهدین خلق باشد؟”
سپس خانم ثریا عبداللهی مادر امیراصلان حسن زاده و خانم معصومه رضایی مادر سعید فرج الله حسینی به نمایندگی از جانب تمامی مادران و خانواده ها در ایران به صورت زنده صحبت کرده و از درد و رنج فراق ده ها سال سخن گفتند که حاضران را بی اندازه متأثر نمود. آنان از دولت آلبانی مصرانه خواستند تا ترتیبی بدهد تا ارتباط این مادران دلسوخته و خانواده های چشم انتظار با عزیزانشان وصل شود. سخنان آنان با ابراز احساسات و تشویق ممتد حاضران همراه بود.
در ادامه گردهمایی، آقای بیجار رحیمی بعنوان شاهد حمله مجاهدین خلق به پلیس آلبانی در 20 ژوئن سال گذشته سخنرانی نمود. بیجار رحیمی گفت: “۲۱سال در سازمان مجاهدین خلق بودم. سال گذشته برای نجات خود و دیدن خانواده و داشتن یک زندگی آزاد توانستم از یک فرصت استفاده کرده و فرار کنم. طبق قراردادهای اولیه، مسئولین سازمان مجاهدین خلق به دولت آلبانی تعهد داده بودند که خاک آلبانی را میدان جنگ خود با جمهوری اسلامی ایران قرار ندهند و همچنین به قوانین کشور میزبان احترام بگذارند. اما سازمان مجاهدین خلق خلاف تعهدش به دولت آلبانی عمل کرد و امنیت ملی کشور را به خطر انداخت. سازمان مجاهدین خلق همه نفراتش را وارد کار علیه امنیت روانی و فیزیکی مردم ایران نمود. اعضا طبق دستور موظف بودند از طریق فضای مجازی و اینترنت جوانان و نوجوانان را فریب داده و آنها را بعنوان کانون های شورشی آموزش بدهند تا خرابکاری کنند و اماکن دولتی را با پرتاپ مواد انفجاری و آتش زا مورد حمله قرار دهند و امنیت مردم ایران را برهم بزنند. مأموران پلیس با حکم قضایی برای بازرسی به مقر ما آمدند، اما افراد به دستور فرماندهانشان مانع گردیدند و به تخریب کامپیوتر ها پرداختند و با پلیس درگیر شده و زد و خورد کردند. اعضا به دستور فرماندهان، جلوی ماشینهای پلیس دراز کشیدند تا مانع حرکت ماشینهای پلیس برای بردن کامپیوترها شوند. من شاهد بودم که افراد کامپیوترها را از دید پلیس پنهان و از محل کار به آسایشگاه می‌بردند و مخفی می کردند تا به دست پلیس نیفتد.”
بیجار رحیمی در پایان سخنرانیش گفت: “من از دولت محترم آلبانی درخواست می‌کنم تا امکان ورود خانواده‌ها به آلبانی برای دیدار با عزیزان گرفتارشان در کمپ مانز در دورس را فراهم کند. من از دولت و پلیس بخاطر حمایتشان از انجمن نجات آلبانی تشکر و قدردانی می کنم.”
سپس پیام تصویری آقای لئونارد نیکا Leonard Nikaنویسنده معروف آلبانیایی که در سفر خارج از کشور بود پخش شد. او از ماهیت واقعی مجاهدین خلق سخن گفت و حمایتش از انجمن نجات آلبانی را اعلام نمود. سخنان او حاضرین را تحت تأثیر قرار داد.
سخنران پایانی این گردهمایی خانم اتلوا سولولاری Etleva Sulollari فعال حقوق مادران بود. او در سخنرانی اش گفت: “من مشاغل مختلفی را در بخش گردشگری در آلبانی مدیریت کرده ام و از تأثیر مهاجران در کشورمان از نزدیک مطلع هستم.علاوه بر این من مادر 4 فرزند هستم و صحبت از پدیده جدایی فرزندان از مادران در این روز احساساتم را جریحه دار می کند. غیرقابل تصور است که سیاست های مختلف بر چنین روابط الهی و پیوند محکمی که خداوند بین والدین و فرزندان ایجاد کرده است، تأثیر بگذارد. مهاجرت برای زندگی بهتر یک پدیده دردناک اما گسترده در بسیاری از کشورهای جهان است.”
او گفت: “هیچکس حق ندارد ارتباط بین مادر و پدر با فرزند را قطع کند. من این سیاست سازمان مجاهدین خلق را به شدت محکوم می کنم و از صمیم قلب امیدوارم که خانواده ها هر چه زودتر با فرزندان خود ملاقات کنند.”
این گردهمایی با تکان دادن آرم انجمن نجات آلبانی و پرچم کشور آلبانی و پخش موزیک به پایان رسید.
در حاشیه این گردهمایی همچنین نمایشگاه عکس و کاریکاتور به منظور افشای ماهیت فرقه ای و ضد خانواده سازمان مجاهدین خلق به همت خانم برکیلا سولولاری برپا گردید که بازدید کننده بسیاری از شرکت کنندگان در گردهمایی و از عابران و رهگذران داشت. این کاریکاتورها بی اندازه مورد توجه و استقبال قرار گرفت.
گردهمایی بزرگ انجمن نجات آلبانی با استقبال رسانه ها نیز همراه بود. شبکه های تلویزیونی و رادیویی و نشریات مختلفی با اعزام اکیپ خبرنگار و فیلمبردار این گردهمایی را پوشش دادند. تلویزیون های معروف و پر بیننده ای از جمله:
RTSH 1 (شبکه یک تلویزیون دولتی سراسری)
RTSH NEWS (شبکه خبر تلویزیون دولتی سراسری)
NEWS 24
ALFAPRESS TV
ATV
Tirana 1
TRING TV
BIO NEWS
PUBLIALB
Kristal TV
به تهیه گزارش از این گردهمایی پرداختند.
قبل از شروع برنامه، شبکه تلویزیونی سراسری خبری نیوز 24 آلبانی مصاحبه های اختصاصی با آقای آلدو سولولاری مدیر رسانه ای انجمن نجات آلبانی و همچنین خانم اریسا ادریسی (رحیمی) رئیس انجمن نجات آلبانی به صورت جداگانه انجام داد.
در انتها مأموران پلیس حاضر در گردهمایی که برای حفظ امنیت و مقابله با هرگونه احتمال غیر منتظره حضور داشتند از برگزار کنندگان تشکر کرده و نظم و هماهنگی برنامه ها را ستودند. متقابلا مسئولین برگزار کننده نیز از آنها بخاطر صبر و تحملشان در طول برنامه در یک روز فوق العاده گرم و شرجی قدردانی کردند.
انجمن نجات آلبانی – تیرانا
23 ژوئن 1403
