اجلاس سالانه مجاهدین خلق در روز یکشنبه 9 تیرماه برگزار شد. گردهمایی سال جاری تشکیلات رجوی در پی ممنوعیت احتمالی برگزاری در پاریس و تیرانا در شهر برلین برگزار شد. مریم رجوی، رهبر بازمانده تشکیلات به دلیل ممنوعیت قانونی خروج از فرانسه نتوانست در این مراسم شرکت کند و از طریق ویدیو کنفرانس اعلام حضور کرد اما فهرستی 35 نفره از مقامات سابق غربی در این مراسم سخنرانی کردند.
مقامات غربی از کانادا و آمریکا گرفته تا فرانسه، ایتالیا، بریتانیا و استونی برای سخنرانی در این گردهمایی که “اجلاس جهانی ایران آزاد ۲۰۲۴” نام داشت، شرکت کردند. طبیعتا این افراد در سخنرانی‌های خود عنوان نکردند که چه مبلغی بابت سخنرانی در حمایت از مجاهدین خلق از این تشکیلات دریافت کرده‌اند، اما بنا به گزارش رسانه‌های غربی در سالهای گذشته، مقامات سابق برای دقایقی سخنرانی در مراسم مجاهدین خلق رقم های بالای پنج رقمی به دلار دریافت می‌کنند.
برای نمونه جان بولتون مشاور امنیتی سابق رییس جمهور آمریکا تا ماه مه سال 2019 دست کم 180 هزار دلار دستمزد سخنرانی از تریبون سیاسی سازمان مجاهدین خلق یا همان شورای ملی مقاومت دریافت کرده بود. به مبلغ دستمزد سخنرانی، هزینه سفر به برلین و اقامت در این شهر را نیز اضافه کنید. میانگین این مبالغ را در دست کم 36 نفر ضرب کنید. این تنها یک قلم از مخارج گردهمایی سالانه مجاهدین خلق است.
از هزینه‌های گزاف دیگر برای برگزاری گردهمایی فرقه رجوی می‌توان به اعزام هواداران تشکیلات مجاهدین خلق از سراسر اروپا، اجاره شرکت‌کنندگان غیر ایرانی، حمل و نقل آنها، تهیه جلیقه، کلاه، پرچم و بروشور برای این افراد و پذیرایی اشاره کرد. بله تا کنون هیچ اپوزیسیون ایرانی موفق به پوشش دادن چنین هزینه‌هایی برای یک گردهمایی یک روزه نشده است. اما سازمان مجاهدین خلق در قبال پرداخت این هزینه‌ها چه دستاوردی کسب می‌کند؟
علیرغم تعداد فراوان دوربین‌ها و مانیتورها در گردهمایی 9 تیر، بازتاب خبری از این مراسم نزدیک به صفر بود. حتی شبکه ایران اینترنشنال که گاه در سالهای گذشته گردهمایی مجاهدین خلق را پوشش داده بود، امسال این مراسم را نادیده گرفت. در فضای رسانه‌های انگلیسی زبان که وضع از این هم ناگوارتر بوده است. در جستجوی ساده‌ای در گوگل همه سایت‌های منتشرکننده خبر برگزاری اجلاس مجاهدین خلق به زبان انگلیسی، متعلق یا وابسته به خود تشکیلات هستند.
به نظر می‌رسد که دلارهای نفتی صدام حسین و سرمایه گذاری‌های کلان سازمان مجاهدین خلق بر نقدینگی‌های دریافتی در دهه 1980 و هزاران نیروی تشکیلاتی شستشوی مغزی شده، سود خوبی نصیب این تشکیلات نمی‌کند. این در حالی است که در همین هفته گذشته، جمع کوچک اعضای پیشین مجاهدین خلق و شهروندان آلبانیایی در انجمن نجات آلبانی با برگزاری یک گردهمایی ساده با کمترین هزینه در جمع مردم شهر تیرانا، توانست نظر شمار زیادی از مردم و رسانه‌های آلبانیایی را به خود جلب کند که در سطح و اندازه خود قابل تامل است.
کاربران شبکه‌های اجتماعی نیز پس از برگزاری گردهمایی امسال اهمیتی به کاربرد هشتگ‌های ضد مجاهدین ندادند و به نوعی ترجیح دادند این تشکیلات و سران آن را نادیده بگیرند. به طوری که حتی محمدرضا ترابی، کودک سرباز پیشین مجاهدین خلق که پیش از این از کاربران شبکه‌های اجتماعی خواسته بود با طوفان توییتری علیه مریم رجوی به مقابله با اجلاس مجاهدین بروند، در حساب کاربری خود اعلام کرد که پیشنهادش اشتباه بوده است و نادیده گرفتن مجاهدین خلق بهترین روش مواجهه با این فرقه خشونت طلب و بهترین راه اثبات غیرمردمی بودن آن است.
تجمعات مجاهدین خلق با کلید واژه های تکراری و متناقض با ماهیت این تشکیلات طبل توخالی مسعود و مریم رجوی است که سالهاست مورد تغافل ایرانی های داخل و خارج از کشور است. تغافل به معنای نادیده گرفتن آگاهانه نشان میدهد که مخاطب ایرانی همواره چند گام از ماشین پروپاگاندای مجاهدین خلق پیش تر است.
مزدا پارسی