روزبه جان سلام. امیدوارم خوب و سلامت باشی. بنده که اصلا خوب نیستم و تنهای تنهایم و نیازمند تو که عصای دستم باشی .
مدت زیادی است که از تو بیخبر هستم و تماس نمیگیری .
دایی فریدون از آلمان هم میگوید از تو بیخبر است و چقدر دوست داشت که بروی نزد او تا حمایتت کند که به یک زندگی آرام و بی دغدغه برگردی بعد از سالها اسارت در تشکیلات گروه به اصطلاح مجاهدین خلق.
روزبه جان حتی رمق نوشتن نامه را هم ندارم چون خیلی پیر شده ام. از تو خواهش می کنم فکری به حال خودت و من بکنی و خودت را از شر رجویها نجات بدهی. مثل پسردایی ات رضا صبوری که الان بعد از جدایی از رجویها در کمال آرامش زندگی میکند.
خواهش می کنم با دایی فریدون تماس بگیر و ازش کمک بخواه که از بند و زندان رجویها رهایی یابی.
به امید دیدار – پدرت ابوالحسن غنی پور