این روزها یکی از اخبار شوک برانگیزی که منتشر شده مربوط به آبه پیر، کشیش سرشناس فرانسوی است که تا قبل از این به خاطر فعالیت‌های اجتماعی‌اش شناخته می‌شد. اما اکنون بعد از 17 سال که از مرگش می گذرد، اخبار جدیدی مبنی بر خشونت جنسی بر علیه زنان درباره اش منتشر شده است. ظاهراً این شخص به آزارهای جنسی علیه دست‌کم ۷ زن بین سال‌های ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۵ متهم شده است.
کسانی که اخبار مجاهدین را دنبال میکنند، به خوبی نام او را در لیست حامیان این گروه دیده اند و به خاطر دارند. نام آبه پیر را که در اینترنت جستجو می کنی، یکی از اخباری که می آید از سایت منسوب به مجاهدین خلق است با این عنوان: ” سالروز درگذشت آبه پیر ـ قهرمان مقاومت ضدفاشیستی فرانسه” .
ناهماهنگی بین تصویر بیرونی از آبه پیر و آرزوی او برای عدالت و برابری از طرفی و طرز رفتار او با زنان از طرف دیگر سردرگمی بزرگی را در افرادی ایجاد کرده است که او و تعهدش به مسائل اجتماعی را تحسین میکردند. و چقدر این تناقض انسان را به یاد مسعود و مریم رجوی می اندازد و چه خوب انسان های مشابه همدیگر را جذب می کنند.
هر چند بعد از مرگ او که حدود هفده سال میگذرد هر نتیجه ای پیش آید در دادگاه کاری از پیش نخواهد برد ولی این برای کسانیکه با این شخصیت حشر و نشر داشتند بسیار مهم است. بخصوص برای مریم رجوی که در چندین دیدار که با وی داشت بسیار گرم و صمیمی با یکدیگر برخورد میکردند و مریم رجوی بسیار از این بابت بخود می بالید که چهره ای را با خود همراه کرده است که در تاریخ فرانسه و در اروپا بسیار معروف و معتبر میباشد.
حال بعد از برملا شدن این اخبار مجاهدین خلق بسرعت انبوه اخباری که از وی در سایت هایشان داشتند بویژه دیدارهایش با مریم رجوی را برداشته است تا بقول معروف از شدت آبروریزی کاسته باشد.
ظاهراً لابی های خانم مریم رجوی یکی بعد از دیگری فاسد از آب در می آیند و ایشان باید فکری به حال خود و شوهر در مخفی گاهش بنماید. اما مشکل جدی اینجاست که چطور و چگونه باید هواداران در بیرون تشکیلات و اعضای سازمان در درون تشکیلات را قانع کند که با چنین آدمی رفت و آمد داشته و این فضاحت اخلاقی را چگونه باید ماست مالی نماید. بخصوص اینکه اتهامات بر علیه زنان می باشد و خانم رجوی از وی حمایت در خصوص زنان ایران میگرفته است ، کسی که به زنان کشورش رحم نمیکرد.
بخشعلی علیزاده
