دیدار برادر نادر پریزاد با مسئول انجمن نجات ارومیه

در روزهای اخیر ابراهیم پریزاد برادر نادر پریزاد گرفتار در اردوگاه مانز آلبانی تحت کنترل فرقه تروریستی مجاهدین خلق در دفتر نمایندگی انجمن نجات استان آذربایجان غربی در شهر ارومیه حضور یافت و با مسئول این دفتر به گفتگو نشست.

آقای پریزاد که پیشتر نامه ای برای برادرش نادر در اردوگاه مانز آلبانی نوشته بود همچنان پیگیر وضعیت ایشان است تا به هر وسیله ممکن بتواند وی را از حصار فیزیکی و ذهنی رهبران فاسد و بدنام مجاهدین نجات دهد.

اردوگاه مانز آلبانی با تعداد قابل توجهی سالمند بیمار همچنان بزرگترین اردوگاه در جهان  است که اعضای آن بشکل برده و در تجرد اجباری و به دور از خانه و خانواده نگهداری می شوند.

ابراهیم پریزاد در گفتگو با مسئول انجمن نجات آذربایجان غربی گفت؛ ما همچنان خواهان آزادی اعضای دربند این فرقه از جمله برادر خودم از اردوگاه مانز آلبانی هستیم تا مجدداً  به جمع خانواده هایشان بپیوندند. مادران و پدران و سایر اعضای خانواده آنها سالهاست همچنان چشم انتظار دیدار با عزیزانشان در این اردوگاه هستند.

مسئول دفتر انجمن نجات استان نیز گفت: سوءاستفاده رهبران مجاهدین از اعضای دربند این فرقه سابقه طولانی دارد. خانواده، روابط خانوادگی ،همسر و فرزند، پدر و مادر ،عشق و دوست داشتن و آنچه که مفهوم زندگی را در خود دارد در مناسبات فرقه رجوی بشدت ممنوع است و عدول از قوانین این فرقه مجازات سختی بدنبال دارد.

آنها همیشه از اجتماع بشری دور بوده در محیط های بسته و قرنطینه شده  تنها با حمایت سرویس های اطلاعاتی معلوم الحال امکان حضور و بقا می یابند تا در راستای منافع دشمنان مردم ایران بکار گرفته شوند.

به همین دلیل هم هست که اعضای مجاهدین خلق همیشه انسانهایی افسرده و با طول عمر کمتر نسبت به بقیه مردم ایران بشمار می روند.

ماهیت ضد مردمی و ضد ایرانی این فرقه طی دهه های گذشته بر مردم ایران ثابت شده است. اکنون هم سالهاست با خارج شدن از ریل استفاده میدانی ، در اردوگاه مانز آلبانی تجمیع شده تا صرفا بعنوان ابزاری در  فضای مجازی توسط دشمنان مردم ایران بکار گرفته شوند.

بنابراین وظیفه ماست تا آنجا که  بتوانیم اعضای نگونبخت فریب خورده را از چنگ اهریمنی رهبران فاسد و بدنام مجاهدین رها کرده و به زندگی عادی بازگردانیم.

مسلماً با کمک هم می توانیم این مسیر سخت را همچنانکه در گذشته طی کردیم بقیه راه را هم با موفقیت طی کنیم.

بنابراین تنها موتور محرکه این مسیر امید و ایمان خانواده ها به آزادی تک تک آنهاست که با همبستگی همه خانواده ها میسر خواهد شد.

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا