اکنون بیش از ۱۰ سال از شکل گیری اردوگاه مانز در حومه تیرانا پایتخت آلبانی به عنوان محل اسکان اعضای باقیمانده از فرقه تروریستی مجاهدین خلق بعد از سقوط صدام حسین در خاک عراق می گذرد.
مجاهدین خلق بعد از سقوط صدام حسین و تحت فشار دولت تازه تأسیس عراق از خاک این کشور اخراج شدند. به واسطه فشار آمریکا ، تنها دولت آلبانی بود که حضور مجاهدین خلق در خاک کشورش را در ازای کمک های مالی از سوی آمریکا پذیرفت.
طی همین ۱۰ سال هم تعداد زیادی از اعضای این فرقه علیرغم فشارهای حقوقی و مالی و عملیات روانی از سوی مجاهدین خلق از این فرقه جدا و به زندگی آزاد روی آورده اند. که به جرأت می توان گفت هم اکنون اعضای جدا شده بیش از اعضای فعلی ساکن در اردوگاه مانز است.
با وجود فشارهای رسانه ای و بین المللی خانواده های اعضای ساکن در اردوگاه مانز ، گزارشات قابل توجه برخی از رسانه های بین المللی از وضعیت این اردوگاه و محدودیت های غیر انسانی حاکم بر مناسبات آنان در خاک آلبانی، همچنین فشارهای مقطعی دولت آلبانی بر علیه فعالیت های غیر قانونی این فرقه در خاک این کشور و دهها گزارش از رفتارهای تحقیرآمیز از سوی سران مجاهدین خلق بر علیه اعضای آن ، همچنین گزارشات تکان دهنده از وضعیت کودک سربازان در مجاهدین خلق و دهها اقدامات دیگر ، عملاً به آزادی و انتخاب مسیر زندگی آینده برای اعضای در بند این فرقه منتهی نشده است.
فرقه تروریستی مجاهدین خلق هرچند کارآیی نظامی خود را بعد از سقوط صدام حسین از دست داد، اما همچنان توسط سرویس های اطلاعاتی غربی و اسرائیل به عنوان یکی از عوامل میدانی در پیشبرد سیاست های ضد ایرانی آنان در فضای مجازی و همچنین در حوزه جمع آوری اطلاعات و فعالیت های جاسوسی بشمار می رود.
بنابراین بنظر می رسد فعالیت های ضد ایرانی مجاهدین خلق، بزرگترین عامل در چشم پوشی دولت های غربی از مناسبات بغایت فرقه ای و ضد انسانی حاکم در اردوگاه مانز در کشور آلبانی محسوب می شود. به نحوی که هیچ ارگان حقوق بشری بعد از انتقال مجاهدین خلق به خاک آلبانی از مناسبات نفرت انگیز این فرقه انتقادی نکرده است.
خدمات دهی اطلاعاتی و فعالیت های جاسوسی و عملیات روانی این فرقه در راستای سیاست های ضد ایرانی توانسته است از یک سو منابع مالی قابل توجهی را به جیب سران این فرقه سرازیر کند و از سوی دیگر دست مجاهدین خلق را در سرکوب اعضای ناراضی بدون هرگونه نظارتی باز بگذارد.
شرایط در اردوگاه مانز بسیار پیچیده و یک معمای چند وجهی است. به نحوی که در سایه سیاست های دوگانه دولت های غربی موضوع نقض حقوق بشر و رفتار های ضد انسانی رهبران مجاهدین خلق با اعضای آن براحتی رنگ می بازد. و کسانی که تلاش دارند صدای اعضای دربند این فرقه در آلبانی باشند شنیده نمی شود.
سران فاسد و بدنام مجاهدین خلق بخوبی می دانند، علیرغم اینکه اعضایی که هم اکنون در اردوگاه مانز آلبانی نگهداری می شوند با توجه به سن بالا و ابتلای آنان به انواع بیماریها عملاً هر نوع کارآیی را از آنان ساقط کرده است، اما آنان همچنان با صرف هزینه های گزاف از اعضای نگونبخت بعنوان گروگان در این اردوگاه نگهداری می کنند. چرا که بخوبی می دانند آزادی هر یک از آنان یعنی افشای گوشه های دیگری از خیانت ها و جنایت های این فرقه و آبروریزی بیشتر برای سران فرقه و اینکه تا کجا در منجلاب وطن فروشی فرو رفته اند.
اما علیرغم آنچه که در بالا گفته شد و وجود انواع موانع و شرایط پیچیده حاکم بر اردوگاه مانز بنظر می رسد روزنه های امیدوار کننده ای از برچیده شدن حاکمیت رهبران مجاهدین خلق بر این اردوگاه وجود داشته و قدم های خوبی برداشته شده است.
تلاش شبانه روزی خانواده ها و مطالبه به حق و قانونی ملاقات با عزیزان شان در اردوگاه این فرقه در مانز آلبانی ، تشکیل “انجمن نجات آلبانی” توسط جداشدگان در این کشور و همکاری خوب تعدادی از شخصیت های حقوق بشری آلبانی با این تشکل و فعالیت های رسانه ای در حوزه افشای ماهیت فرقه ای و ضد بشری فرقه تروریستی مجاهدین خلق در سطح بین المللی ، و در ورای همه اینها تشکیل دادگاه تهران برای محاکمه ۱۰۴ تن از اعضای مجاهدین همراه با رهبران آن که از یک سال پیش آغاز و اخیراً هم شانزدهمین جلسه آن برگزار گردید نشانه های خوبی از تشکیل پرونده بین المللی برای پاسخگو کردن مجاهدین خلق به انبوه جنایاتشان در طول دهه های گذشته از جمله اقداماتی است که آینده روشنی را علیرغم مشکلات پیش رو نوید می دهد.
حرف آخر اینکه بنظر می رسد غرب در حال درک این واقعیت است که مجاهدین خلق صرفاً گروهی تروریستی نیست که فقط به ترور، جاسوسی و خیانت و حتی از بین بردن اعضای خود در صورت عدم پیروی از قوانین فرقه بسنده کند بلکه فرقه ای است که هر جا پا می نهد منافع ملی میزبانانش را نیز به خطر می اندازد. مسلماً فرقه ای که ۴۵ سال به سرزمین مادری اش خنجر زده و انسانهای بیگناه زیادی را از دم تیغ گذرانده است به دیگران وفادار نخواهد ماند.
نویسنده : علی صدر