اخیراً مریم رجوی در صحبت هایش در یک جلسه طوری وانمود کرد که گویی کشته و مرده حقوق بشر است! هر چند دروغ گفتن برای مریم رجوی چیز جدیدی نیست و سال هاست که مناسبات فرقه او بر دروغ و ریا سوار شده است اما بهتر است باز هم درباره مناسبات فرقه مجاهدین خلق که بر پایه افکار رجوی ها بنا شده و همان چیزی است که صد در صد به آن اعتقاد دارند افشاگری شود تا معلوم گردد جملاتی که او گفته 180 درجه با آنچه اعتقاد دارد اختلاف دارند. رجوی ها نه تنها به حقوق بشر اعتقادی ندارند بلکه با آن دشمن هم هستند.
مریم رجوی در قسمتی از صحبت هایش گفت: “جامعه ای که در پی آن هستیم بر احیای حقوق‌بشر بنا می‌شود”. او در حالی این گونه شعار می دهد که مناسبات مجاهدین خلق با اطلاعیه جهانی حقوق بشر کاملاً منافات دارد. برخی از مواد اطلاعیه جهانی حقوق بشر و عدم رعایت آن در مناسبات مجاهدین خلق را با هم مرور می کنیم.
*ماده سوم اطلاعیه جهانی حقوق بشر – هر کس حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی دارد.
آیا چنین مواردی در مناسبات مجاهدین خلق وجود دارد و اعضا از حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی برخورداند؟
درباره حق زندگی اعضای فرقه مجاهدین خلق باید گفت که از نظر رجوی ها زندگی یک ضد ارزش است. رجوی ها از سال 1369 موضوع انقلاب طلاق را مطرح کردند و مدتی بعد رجوی چیزی را تحت عنوان “کسر رهایی” مطرح نمود و گفت که راه رهایی اعضا عبور از این کسر است که به آن “امضای کسر رهایی” می گفت. کسری که صورت آن نفس و مخرج آن خون بود. منظور رجوی این بود که خون و نفس همه نیروهای مجاهدین در اختیار او و مریم قرار دارد. به گفته رجوی صورت این کسر یعنی “نفس” به این معنا است که زندگی اعضای مجاهدین در اختیار مریم رجوی قرار دارد و اوست که مشخص می کند مجاهدین چه کار بکنند و چه زمانی و چگونه آن را انجام بدهند. مخرج کسر (خون) معنی اش این بود که خون اعضای فرقه مجاهدین خلق در اختیار رجوی است و اوست که تعیین می کند اعضا کِی و چگونه بمیرند. اعضا مانند برده هایی در اختیار رجوی قرار دارند که نه تنها اختیاری بر زندگی خود ندارند بلکه حتی مُردن و نحوه آن را نیز رجوی باید تعیین کند. رجوی ها پایه ای ترین حقوق زندگی و روش های بر طرف کردن نیازهای عاطفی و غریزی اعضا را نیز از آنها گرفته اند تا بتواند به جاه طلبی های پایان ناپذیر خود ادامه دهند. اعضای مجاهدین از زندگی چه چیزی دارند؟
آنها حق ارتباط با خانواده خود را ندارند و نمی توانند با آنها ملاقات کنند.
آنها نمی توانند همسر و فرزند داشته باشند.
هیچ وقت و زمانی برای خودشان نیست و تمام اوقات و زندگی شان در اختیار تشکیلات فرقه است و همه چیز از سوی تشکیلات برای آنها تعیین می شود.
آنها اجازه تردد آزادانه به خارج از مقر فرقه را ندارند. اجازه دسترسی به وسایل ارتباطی را ندارند. نمی توانند به وسایل ارتباط جمعی دسترسی داشته باشند. سال هاست که نه روزنامه ای دیده اند و نه مجله ای را خوانده اند. سالهای طولانی است که فقط تلویزیون مجاهدین خلق تنها وسیله ارتباط جمعی قابل دسترسی برای آنهاست.
آنها حتی نمی توانند در صورت بیمار شدن به اختیار خودشان به هر پزشکی که مناسب می دانند مراجعه کنند. چون اجازه تردد آزادانه به خارج از مقر فرقه را ندارند.
دهها سال است که آنها حتی برای یکبار هم که شده نتوانسته اند برای خوردن یک فنجان چای یا قهوه به یک کافه بروند یا آن که در یک پارک در خارج از مقر فرقه به صورت انفرادی و آزادانه قدم بزنند.
*ماده شانزدهم اطلاعیه جهانی حقوق بشر – هر زن و مرد بالغی حق دارند بدون هیچگونه محدودیت از نظر نژاد، ملیت، تابعیت یا مذهب با همدیگر زناشوئی کنند و تشکیل خانواده دهند… خانواده رکن طبیعی و اساسی اجتماع است و حق دارد از حمایت جامعه و دولت بهره‌مند شود.
از سال 1369 یعنی بیش از 34 سال است که رجوی در فرقه مجاهدین خلق ازدواج را برای اعضا حرام اعلام نموده و حتی اعضایی که متاهل بودند را مجبور کرد تا همسران خود را سه طلاقه کنند. مگر ازدواج کردن حق تصریح شده در اطلاعیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل نیست؟
به فرمان رجوی ها، در فرقه مجاهدین خلق “خانواده” که از نظر سازمان ملل “رکن طبیعی و اساسی اجتماع است” نابود شد و اعضا اجازه تشکیل خانواده را ندارند. سالهای طولانی است که خانواده ای در فرقه مجاهدین خلق وجود ندارد و مقر مجاهدین خلق از معدود اماکن کره زمین است که در آن ازدواجی صورت نمی گیرد و فرزندی متولد نمی شود.
رجوی ها بر خلاف اطلاعیه حقوق بشر سازمان ملل خانواده را “کانون فساد” می دانند.
*ماده هفدهم اطلاعیه جهانی حقوق بشر – هر شخص منفرداً یا بطور اجتماع حق مالکیت دارد. احدی را نمی توان خودسرانه از حق مالکیت محروم نمود.
در فرقه مجاهدین خلق اعضا هیچ حق و حقوق نداشته و مالک هیچ چیزی نیز نیستند. همه چیز در ساختار فرقه ای مجاهدین خلق متعلق به تشکیلات یعنی متعلق به رجوی هاست.
رجوی ها نه تنها بر خلاف اطلاعیه جهانی حقوق بشر حق مالکیت را برای اعضا به رسمیت نمی شناسند بلکه هرچه اعضا داشتند را از آنها گرفته اند. رجوی ها سالهاست که تقریبا روزانه بیش از 15 ساعت از اعضا کار می کشند بدون آنکه یک ریال به آنها دستمزد بدهند، چون در مناسبات فرقه مجاهدین خلق حق مالکیت برای اعضا وجود ندارد. حتی فراتر از این، همانطور که در قسمت بالاتر گفتم، رجوی ها با مطرح کردن “کسر رهایی” با شقاوت می گویند که هیچ عضوی حق مالکیت بر نفس و خون خودش را ندارد چه رسد به آنکه حق مالکیت بر اموال و وسایل را داشته باشد.
ایرج صالحی
