سلام به پدری که هیچ وقت نداشتمش

نامه علی اصغر آهنگر به پدرش عبدالحسین آهنگر طبقی در کمپ آلبانی مجاهدین خلق

من علی اصغر و خواهرم نسیبه از وقتی کوچک بودیم هرگز پدرمان یعنی عبدالحسین آهنگر طبقی را ندیدیم و اکنون بعد از چندین سال چشم انتظاری مادرم شهربانو جندقیان فوت نمود و این داغ ننگی است بر پیشانی رجوی.

پدر خوبم ای کاش با شنیدن این خبر دلت به درد بیاید که چگونه رجوی طی این سالها اجازه ملاقات و حتی یک تماس تلفنی به تو نداده است تا با همسرت حرف بزنی! اگر چه برای رجوی خانواده کانون فساد است و شما به هیچ عنوان نباید خانواده داشته باشید و تنها رجوی است که باید خانواده داشته باشد . پدر خوبم این چه ایدئولوژی کثیفی است که سرکردگان سازمان برای شما در نظر گرفتند. تا کی باید اسیر فریب های آنان باشی؟ تو هیچ شناختی از سازمان مجاهدین نداشتی ولی متاسفانه هنوز در جهنم فریبکاری رجوی گرفتار هستی .

من و خواهرم از اینکه بدون پدر بزرگ شدیم ناراحت هستیم، و حالا فوت مادر برایمان بسیار دردناک است چون این همه سال چشم انتظاری باعث مرگ او شد و این ما را بسیار ناراحت می کند. ای کاش حتی برای چند دقیقه هم شده این احساس درد در تو بوجود بیاید و بدانی بدون پدر بزرگ شدن و اکنون هم غم از دست دادن مادر چقدر سخت است ولی متاسفانه رجوی جنایت کار چنان مغزهای شما را شستشو داده که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. ولی این را بدان با وجود همه کاستی ها از جانب شما، من و خواهرم باز هم دوستت داریم و هم چنان برای رهایی تو تلاش خواهیم کرد. چون می دانیم تو هم مانند بقیه اعضا، اسیر دروغ های رجوی شدی.

پدر عزیزم هنوز هم دیر نشده است و به خاطر مادرمان هم شده تصمیم به رهایی بگیر و مطمئن باش ما همه جوره از تو حمایت خواهیم کرد و تنها نخواهی بود.

علی اصغر

خروج از نسخه موبایل