پس از انتصاب جدید دکتر مای ساتو به سمت گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در امور ایران، خانم حمائل غنی زاده مادر سه فرزند اسیر خود در سازمان مجاهدین رجوی، به دفتر انجمن نجات استان آذربایجان شرقی – تبریز مراجعه و درخواست کتبی خود را که در ذیل می آید، تسلیم نمودند که ضمن درج در سایت انجمن نجات به آدرس ایمیل ایشان نیز ارسال گردد، بدون هیچ توضیح دیگر عین نامه این مادر فراق کشیده درج می گردد:
دکتر مای ساتو
گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران
با سلام و تقدیم احترام،
من حمائل غنی زاده، مادر مهری، ناهید و محمود سعادت هستم که در اقامتی اجباری و بدون حق ملاقات در کمپ بسته سازمان مجاهدین خلق MEK در آلبانی و در اسارتگاه مانز استان دورس ، به سر می برند. از شما درخواست دارم تا هر روز که دم از حقوق بشر می زنید، یک کمی هم به درد ما مادران هجران کشیده و مصیبت دیده و شکنجه روحی شده برسید، به ما خیلی ظلم شده است، اگر ما هم جزو همان افرادی هستیم که شما در مورد حقوق بشر مسئولیت دارید، به درد ما هم برسید، ما روح داریم ، ما هم دل داریم، از همه مصیبت کشیده تر هستیم، چندین سال است که چشم براهیم.
آیا وظیفه انسانی شما نیست کمی هم به ما نظر کنید؟ ما چرا نباید بتوانیم با عزیزان خود و دلبندان خود یک ملاقات ساده داشته باشیم ؟ مگر گناه ما مادران چیست؟ آیا اشتباه کردیم که مادر شدیم؟
خانم مای ساتو، حتما شما خودتان هم مادر هستید، آیا چنین وضعیتی را تحمل می کنید؟ شما که مادر هستید چقدر تحمل ندیدن فرزندان تان را دارید؟ یک سال ؟ دو سال ؟ 10 سال ؟ 40 سال؟
بیش از 37 سال است که من سه فرزندم را ملاقات نکرده ام. من نمیدانم چگونه از شما تقاضا کنم، زبانم قاصر است، دیگر پیر و علیل و شکسته و مریض شدم، تحمل این دوری ها را ندارم، دیگر طاقتم طاق شده است، از شما مقام محترم میخواهم که ما را یاری کنید، مگر کجای دنیا یک مادر این همه سال از دیدار فرزندان خود محروم می ماند؟ مگر بچه های ما قتل کردند؟ زندانی هستند ؟ که محکوم به عدم ملاقات هستند؟
خانم مریم رجوی ، جمهوری اسلامی را دشمن خود می داند، درست یا غلط. اما همین جمهوری اسلامی به زندانیان خود با هر جرمی ، حداقل یک بار در هفته ملاقات می دهد و در برخی موارد هم مرخصی می دهد، ولی سازمان مجاهدین که مدعی حقوق بشر هم هست، فرزندان ما که از همه چیز خود دل کندند، را اجازه نمی دهد یک ملاقات ساده با مادر شان داشته باشند، حتی حق یک تماس تلفنی را هم ندارند، اجازه ندارند چند خط نامه به مادرشان بنویسند.
من می دانم که شما می توانید، دستور و هماهنگی یک ملاقات ساده من با فرزندانم را بدهید. این کمترین حق من مادر است که با فرزندانم ملاقات کنم. اگر این را هم نمی توانید، لااقل اجازه بدهید من با خود شما یک ملاقات بکنم و توضیح بدهم که رهبران این سازمان جهنمی، چه جفایی در حق من مادر کردند. من چشم انتظار اقدام حقوق بشری شما هستم، این یکی از وظایف مبرم شماست که پلی بین من و فرزندان اسیرم در آلبانی باشید. برای وجدان خودتان هم که شده ، قدمی دراین مسیر انسانی بردارید، ما انتظار داریم شما فکری به حال ما مادران بکنید.
مادر سه فرزند اسیر در فرقه ی رجوی – حمائل غنی زاده
ایران – تبریز
