بر اساس اخبار منعکس شده در رسانه های آلبانی، ادی راما نخست وزیر این کشور که در اجلاس مجمع عمومی ملل متحد در نیویورک حضور یافته بود، به دعوت تعدادی از سازمان های یهودی در مراسم تقدیر از آلبانی به خاطر کمک های این کشور به یهودیان در خلال جنگ جهانی دوم شرکت نمود و به سخنرانی پرداخت و به سؤالات حاضران پاسخ گفت.
او در برابر یک سؤال در خصوص شایعه استرداد اعضای سازمان مجاهدین خلق به ایران بر اساس درخواست دادگاه رسیدگی به جرائم سران سازمان مجاهدین خلق در تهران و همچنین شروع همکاری انترپل تهران با انترپل تیرانا بیان داشت که:
“تهران باید درک کند که ما نمی توانیم هیچ یک از آنان (اعضای مجاهدین خلق) را تحویل دهیم، اما آن ها (سران مجاهدین خلق) باید بدانند که نمی توانند از آلبانی به عنوان سکوی سیاسی علیه ایران استفاده کنند”
این بخش از صحبت های ادی راما در خصوص فرقه رجوی یعنی این که اولاً آنان به دلایل انساندوستانه تحویل ایران نخواهند شد و ثانیاً اجازه هیچ گونه فعالیت سیاسی در خاک آلبانی را ندارند در کنار هم تیتر برخی رسانه های آلبانی به اشکال مختلف بود.
واکنش سازمان مجاهدین خلق
اما سازمان مجاهدین خلق در منعکس نمودن این خبر به طور گسترده صرفاً به بخش اول آن یعنی عدم استرداد پرداخت ولی هیچ اشاره ای به بخش دوم بیانات یعنی عدم اجازه فعالیت سیاسی نکرد. این عدم صداقت از جانب مجاهدین خلق و معدود رسانه های فارسی زبان معاند در منعکس نمودن اخبار، امر تازه ای نیست اما به هرحال برخی این طور استنباط کرده اند که گویا صرفاً بخش اول سخنان ادی راما جدی بوده و بخش دوم آنقدر جدی گرفته نشده و بیشتر به خاطر پوشاندن وجهه غیرقانونی اظهارات بخش اول تلقی گردیده است.
واکنش مدیر رسانه ای انجمن نجات آلبانی
مدیر رسانه ای انجمن نجات آلبانی، آقای آلدو سولولاری در این خصوص در فضای مجازی این طور واکنش نشان داد:
دوستان و خیرخواهان انجمن نجات آلبانی،
امروز به عنوان پاسخی به نخست وزیر کشور، ادی راما، واکنشی را درج می نمایم.
راما در تجمعی در آمریکا اظهار داشت که مجاهدین خلق به حمایت آلبانی اعتماد کرده اند و لذا به دلایل انساندوستانه نمی خواهد آن ها را به ایران مسترد کند، علاوه بر این، نخست وزیر راما گفت که مجاهدین خلق نباید با استفاده از ابزار مختلف برای دشمنی با میهن شان از موقعیت خود در اینجا (آلبانی) استفاده سیاسی کنند.
آلبانی از آن ها (سازمان مجاهدین خلق) با وضعیت پناه دادن به دلایل بشردوستانه استقبال کرده و با نوع دوستی و با بیشترین محبت با بازکردن درهای خود در طول سالیان متمادی به آن ها پاسخ داده است.
اعضای مجاهدین خلق افراد خطرناکی نیستند، بلکه افرادی هستند که از آن ها برای خدمت در جهت اهداف و منافع سرانشان سوءاستفاده شده و از آن ها به عنوان اپوزیسیون ایران نام برده می شود، اعضای این اپوزیسیون ایرانی کشورشان را ترک کردند که به گفته آن ها مانع آزادی شان بود، اما این اعضا در حال حاضر واقعاً آزاد نیستند و توسط سران مجاهدین خلق به گروگان گرفته شده اند و به آن ها اجازه نمی دهند آزاد باشند و با خانواده هایشان ارتباط برقرار کنند.
اعضای این اپوزیسیون ایرانی کشورشان را ترک کردند زیرا فکر می کردند با داشتن قوانین سکولار تحت ظلم قرار نخواهند گرفت اما در سیستم مجاهدین خلق با شدت بیشتری قوانین ظالمانه را اجرا می نمایند، حتی زوج ها و خانواده های مزدوج را از هم جدا می کنند و آنان اجباراً یکدیگر را خواهر و برادر می نامند.
سران مجاهدین خلق علاوه بر تداوم خیانت به کشور خود، با اتخاذ سیاست های خائنانه می خواهند بین کشور خود و کشورهای اروپایی تفرقه و شکاف ایجاد کنند، اعضای مجاهدین خلق تبدیل به بردگانی شده اند که بر اساس تهمت و بازی های معمولی جز آسیب رساندن به یکپارچگی کشورشان کاری انجام نمی دهند.
در هیچ یک از نکات مکتوب در مقررات مربوط به عضویت یک فرد در سازمان مجاهدین خلق، آن ها آگاه نبودند که ابزار یک اپوزیسیون دروغین خواهند بود که با فریبکاری هایی که مجاهدین خلق با شستشوی مغزی انجام می دهند، گرفتار شده اند، سران به اعضا می گویند که اگر اردوگاه را ترک کنند با مشکلات جدی روبرو می شوند یا زندانی می گردند و بنابراین اجازه خروج از کمپ را ندارند مگر با همراهی نگهبانی که مراقب است تا زندگی واقعی را در آلبانی نبینند.
آن ایرانیانی که فریب خورده‌اند و در کیبوردهای خود، با جریانی از تهمت و بدرفتاری، ظاهراً مانند افراد شجاع عمل می کنند، همان کسانی هستند که وقتی اردوگاه را ترک می کنند، از ما عذرخواهی می نمایند و از ما می خواهند که از آن ها حمایت کنیم تا آزادانه زندگی کنند.
انجمن نجات هیچ کار بزرگی انجام نمی دهد جز این که به وظیفه اش برای ادغام واقعی آنان در جامعه آلبانیایی و ادغام آن ها از بعد اجتماعی، هنری، حرفه ای تا حمایت از ایجاد خانواده و مهم تر از همه حمایت های نهادی از آنان، عمل می نماید.
به هر حال، من آشکارا می گویم که نهادهای آلبانیایی با انجام کار بزرگ از انجمن نجات حمایت کرده اند تا یک زندگی اجتماعی آرام و امن را برای اعضای سابق تضمین کنند،
من از نخست وزیر راما به خاطر انساندوستی که نسبت به ساکنان اردوگاه نشان می دهد تشکر می کنم و همچنین درخواست می نمایم تا برای بازرسی رعایت حقوق انسانی اعضایی که در آن اردوگاه زندگی می کنند اقدام نماید.
واکنش مدیرعامل انجمن نجات
مدیرعامل انجمن نجات مهندس ابراهیم خدابنده، به دنبال واکنش مدیر رسانه ای انجمن نجات آلبانی، در این خصوص و سؤالاتی که مطرح شد اظهار داشت:
اولاً از جانب خانواده های چشم انتظار از مواضع انساندوستانه آقای ادی راما نخست وزیر آلبانی تشکر می کنم و امیدوارم این انساندوستی شامل حال اعضای اسیر در داخل اردوگاه بسته و دورافتاده فرقه رجوی که حقوق انسانی آنان روزمره از جانب سران نقض می شود نیز بگردد و دولت آلبانی با اعمال حاکمیت خود بر این بخش از خاک آلبانی رعایت حقوق اولیه انسانی این افراد را تضمین نماید.
مجاهدین خلق ظاهراً در یک اردوگاه پناهندگی و به دلایل بشردوستانه به گفته نخست وزیر آلبانی مستقر شده اند اما دولت آلبانی کوچک ترین کنترلی بر این اردوگاه پناهندگی در خاک آلبانی، بر خلاف دیگر اردوگاه های پناهندگی، ندارد و آنان عملاً دولتی مستقل در داخل کشور آلبانی تشکیل داده اند که حتی بارها بر اساس اخبار رسانه های آلبانی قوانین این کشور را نقض کرده و تهدیدی برای امنیت ملی آلبانی به حساب می آیند.
ثانیاً جدی گرفته نشدن بخش تکمیلی بیانات نخست وزیر آلبانی از جانب مجاهدین خلق شاید بی علت هم نباشد. به هرحال آنان با وسایلی همچون شبکه تلویزیونی سیمای آزادی و ارتش سایبری، همچنان امنیت روانی ملت ایران را هدف قرار داده اند. بخش های اطلاعاتی و امنیتی و نظامی این سازمان همچنان در آلبانی و در مکانی خارج از کنترل دولت این کشور مستقر و فعال می باشند و با استفاده از اینترنت در آلبانی کانون های به قول خودشان شورشی را هدایت می نمایند. سیستم های اینترنتی دولتی در داخل ایران بارها به اذعان خود مجاهدین خلق توسط این سازمان هک شده اند و قطعاً دولت آلبانی مسئول این اقدامات خصمانه علیه کشور و ملت ایران از خاک خود می باشد.
بنابراین همانطور که همکار عزیز آقای سولولاری اظهار داشت، تا جایی که به خواست خانواده های رنج کشیده برمی گردد، ضمن قدردانی از نیات انساندوستانه نخست وزیر آلبانی، از دولت ایشان خواسته می شود که کنترل و اشراف بیشتری بر مناسبات داخلی اردوگاه مجاهدین خلق داشته باشند و حاکمیت خود و قوانین را اعمال نمایند.
