در قسمت قبل در مورد تشکیل خانه های تیمی و برخورد سازمان با نفرات جدا شده نکاتی بیان شد و اینکه از همان ابتدا سازمان سعی داشت افراد در ناآگاهی کامل در مناسبات حضور داشته باشند و مطیع دستورات رهبری باشند. و در ادامه مسیر همین شیوه را در پیش گرفت و هیچ وقت از عملکرد نادرست خود درس نگرفت .
اما این همه داستان نبود وقتی تعدادی از جدا شدگان در اروپا دست به افشاگری زدند، رجوی با برگزاری نشستی به نام خروج ممنوع در سال 73 شمشیر را از رو بست و عنوان داشت دیگر خروج از اشرف و مناسبات نداریم و اگر کسی قصد خروج دارد باید دو سال در نزد ما زندانی باشد تا اطلاعات او بسوزد و در مرحله بعد باید جلوی دوربین بگوید که علت جدا شدن مسئله جنسی بوده و بعد از آن به خاطر ورود غیر قانونی هشت سال در زندان ابوغریب عراق زندانی می شود و این گونه به همه گفت دیگر خبری از خروج نیست و همه باید در درون سازمان بمانند!
بعد از این شرایط دیگر کسی نتوانست از اشرف خارج شود. دیگر افراد حتی تمی توانستند بطور خصوصی با هم حرف بزنند و یا با هم غذا بخورند. البته با بررسی فرقه ها متوجه ها می شویم که این عملکرد در همه فرقه ها یکسان است. وقتی افراد از خانواده کنده و وارد تشکیلات می شوند ارتباط شان ابتدا باید با خانواده قطع شود و به همین دلیل از لحظه ورود به سازمان باید به خانواده دروغ بگویند و خانواده ها خبر ندارند که فرزندانشان برای چه چه و به کجا رفتند و آینده آنها چیست. این شیوه و خط کار از همان ابتدای تاسیس سازمان وجود داشت .
در این جریان باز افرادی بودند که زندان ابوغریب عراق را به جان خریدند و حاضر به قبول شکنجه شدند تا دیگر اسیر رجوی و تشکیلاتش نباشند. البته بودند افرادی که توانستند از اشرف و عراق فرار کنند و در اروپا دست به افشاگری گسترده بزنند و شاهد بودیم که چگونه مسئولین سازمان مانند مار زخمی در مورد افشاگری ها به خودشان می پیچیدند .
به واقع این سئوال پیش می آید اگر سازمان مجاهدین اعتقاد دارد تشکیلاتش روی فدا و صداقت و درک درست از شرایط بنا شده و تاکنون اقداماتی که انجام داده درست بوده پس چرا از افشاگری اعضای جدا شده ترس دارد .
چون ازابتدا سنگ بنای سازمان روی دروغ بنا نهاده شده است به تبع از بیان واقعیت های اعضای خودش ترس دارد. رجوی خودش را فردی جدا از انسان های کره خاکی می داند و معتقد است که سالها از انسانها به لحاظ فکری جلوتر است! منجلابی که مسعود رجوی را فرو برده و اکنون شاهد وضعیت اسفبار رجوی هستیم و برای شناخت بهتر این مسئله به تعریفی که مریم رجوی از شوهرش دارد رجوع می کنیم. او عنوان می کرد که رجوی بیست سال از ما جلوتر است! او این گونه اعضا را تحقیر می کرد و وادار می کرد که گوش به فرمان رجوی باشند.
آیا بعد از سرنگونی صدام و جدا شدن تعداد زیادی از اعضای سازمان باز رجوی از خط اشتباهی که در پیش گرفته بود درس نگرفت و به همان خط اشتباه یعنی توهین کردن و مارک زدن به نفرات جدا شده ادامه داد ؟
جواب مشخص است. ابتدا رجوی از بیان واقعیت ترس داشت، چون آنگونه که خودش نشان می دهد نیست. در ضمن رجوی می داند اگر ذره ای در این خط یعنی فحش و ناسزا و توهین کردن دست بر دارد دیگر تشکیلاتی برایش باقی نخواهد ماند. به همین خاطر در مورد شکایت نفرات جدا شده از سازمان، رجوی خودش سراسیمه واکنش نشان داد و برای همه مشخص شد که کار نفرات جدا شده درست به هدف خورده است و باید منتظر ضربات دیگر نفرات جدا شده باشند.
ادامه دارد…
