یاری رسانی بین المللی به پناهجویان ایرانی در عراق

ترجمه انگلیسی و هلندی این متن برای ارگانهای حقوق بشری، پناهندگی و مبارزه با تروریسم بین المللی، ارسال گردیده است.
همزمان با سقوط صدام، گروه مسلح مخالف رژیم ایران مجاهدین خلق مستقر در عراق نیز خلع سلاح گردیده و تمامی حمایتهای منطقه ای و بین المللی خویش را نیز از دست دادند.
مجاهدین خلق در زمان جنگ ایران و عراق صدام حسین را به امید سقوط و جانشینی رژیم جمهوری اسلامی از طریق جاسوسی و دادن اطلاعات و هماهنگی های نظامی حمایت می کردند.
قرار گرفتن نام مجاهدین در لیست سازمانهای تروریستی و گزارش دیده بان حقوق بشر دررابطه با فشارهای فیزیکی و روانی و نقض حقوق اولیه انسانی و مخفی شدن رهبر این گروه و موج فرار و ریزش نیروی رو به افزایش آنان موقعیت و اعتبار سیاسی آنان را به حداقل ممکن رسانیده است.
قبل از سقوط صدام تعداد نیروهای مجاهدین در پادگان اشرف به 3500 نفر می رسید. حضور مسعود رجوی رهبر ایدئولوژیک مجاهدین در این پادگان و اجرای مداوم پروسه مغزشوئی و دادن امیدهای واهی و ایزوله کردن این نیروها از دنیای خارج باعث می شد که آنان دردنیای خیالی به تصویر کشیده رهبری به انتظار دگرگونی و سقوط کوتاه مدت رژیم آخوندی بنشینند و خود را نیز برای جانشینی و کسب قدرت دولتی آماده نمایند.
قطع هرگونه رابطه عاطفی با خانواده و کانالیزه کردن احساسات و نیازهای روحی-روانی به رهبری فرقه
و دادن امیدهای واهی و پوچی که هیچگونه پشتوانه عملی، علمی و منطقی را به دنبال نداشت و فقط برای قفل کردن نیروها در حصار تشکیلاتی استفاده می شد، روش هائی بود که با هیچ معیار انسانی و حقوق بشری قابل مقایسه نبود.
مجاهدین نیز هیچگاه حاضر نشدند به جوابگوئی پرسش های منتقدین خود بپردازند و ترجیح دادند که بجای آن به فحش و توهین و تهدید دست زده تا شاید بدینوسیله آنان را از میدان بدر نمایند.
بسیاری از اعضاء مجاهدین دیگر انگیزه خویش را از دست داده و تصمیم گرفته اند که در عالم واقعیت زندگی کرده و با خانواده های خود تماس گرفته و رابطه عاطفی خویش را برقرار نمایند. در همین رابطه از پادگان اشرف مجاهدین فرار کرده و خود را به کمپ تیپف که زیر پوشش نیروهای آمریکائی است میرسانند.
قبل از این نیز فراریان از فرقه رجوی در دسته های کوچک فرار کرده و از طریق صلیب سرخ خود را به نقطه ای خارج از دسترس مجاهدین رسانده بودند.
انجمن حمایت از مهاجرین و ایرانیان مقیم فرانسه(آریا) ضمن انتشار جزئیات چگونگی وضعیت پناهجویان لیستی از تعدادی از انان را نیز منتشر نموده است.
http://www.iran-sabz.de/2Haupt/2008/januar/077.htm
کمپ تیپف در منطقه ای در عراق به نام خالص در 120 کیلومتری عراق به عنوان یکی از نا امن ترین مناطق عراق شناخته شده است. در این مناطق بسیاری از نیروهای مقتدا صدر و القاعده و دیگر شورشیان فعال می باشند.
فراریان از فرقه مجاهدین خبر می دهند که در داخل پادگان اشرف نیز بسیار نا آرام است و ناراضیان و کسانیکه قصد ترک پادگان را دارند بشدت سرکوب شده و مورد تهدید قرار می گیرند. در همین حال فراریان گزارش می دهند که بسیاری از اعضاء داخل پادگان اشرف از تندرستی روحی- روانی برخوردار نیستند و تعادل خویش را در این رابطه از دست داده اند و توان جسمیشان نیز به حداقل رسیده است و قدرت تصمیم گیری ندارند.
وحشت از حضور در جامعه و دیدار با خانواده در عین حالی که برای تحقق آن لحظه شماری می کنند از تناقضات و در گیری های ذهنی آنان به شمار می رود.
تا اواخر سال 2007 بسیاری از فراریانی که خود را به کمپ تیپف رسانیده بودند آرزو می کردند که نیروهای آمریکائی به قول خودشان عمل کرده و انان را به یکی از کشورهای پناهنده پذیر برسانند.
از اوایل سال 2008 نیروهای آمریکائی از آنان سلب مسئولیت کرده و به آنان می گویند که شما آزاد هستید که به هر کجا که می خواهید بروید.
پناهندگان جداشده از فرقه مجاهدین در حین خروج از عراق و رسیدن به کشوری امن به خاطر بلد نبودن راه و نا اشنا بودن با کشور نا امن عراق در مرز ترکیه و مناطق کردنشین آواره می شوند و بسیاری از انان توسط پلیس دستگیر و روانه زندان می شوند.
سازمانهای حقوق بشری و نیروهای جداشده که در کشورهای مختلف حضور دارند پس از اطلاع از وضعیت ناهنجار پناهندگان ایرانی فعالیتهای خویش را آغاز نمودند.
در حال حاضر کانون خانواده سحرکه بتواند پناهندگان را زیر پوشش خویش قرار دهد تشکیل گردیده و آدرس و مشخصات خویش را اعلام نموده است.
http://iran-interlink.org/?mod=view&id=4016
در همین رابطه کانون رهائی نیز تلاش های خویش را آغاز نموده و با سازمانهای پناهندگی و حقوق بشری و شخصیتهای سیاسی و ارگانهای خبری تماس گرفته و توجه انان را به این مسئله انسانی جلب نموده است.
خصوصا اینکه طبق اخبار رسیده بعید به نظر نمی رسد که مجاهدین به خاطر رسیدن به انتهای خط و بن بست استراتزیکی و توجه رسانه ها به خود کشی دستجمعی دست بزنند. همچنانکه در سال 2005 برای آزادی خانم رجوی بیش از ده نفر به دستور رهبران مجاهدین خود را در خیابانهای پاریس به آتش کشاندند.
چگونه می شود به این پناهندگان کمک رسانی نمود؟
1- انتشار خبر فوق به رسانه های سراسر دنیا برای جلب توجه سازمانهای پناهندگی و حقوق بشری
2- تماس با خانواده های پناهندگان و دادن آدرس های ارتباطی در اروپا و آمریکا
3- تسهیل برقراری ارتباط پناهندگان با خانواده در محل استقرار موقت پناهجویان
4- تماس با صلیب سرخ و نوشتن نامه و تحویل آن به صلیب سرخ که به بستگان خو د در کپ اشرف برساند.
طبق گزارشات رسیده مجاهدین در نظر دارند که نیروهای ایدئولوژیک و فدائی خود را در کشور اروپائی مستقر نمایند و بقیه را دستور خود کشی بدهند و یا در عراق رها کنند. کشورهای نامبرده آلمان، هلند، فرانسه و سوئد می باشد.
در همین رابطه کانون رهائی خطر حضور نیروهای ایدئولوژیک مجاهدین را در کشور های نامبرده که سالها با استخبارات عراق همکاری و همفکری کرده و طبق برآورد کشور های غربی تروریست محسوب می شوند اعلام کرده و بدینوسیله هشدار می دهد که در صورتیکه آنان بخشی از نیروهای خویش را از عراق بصورت غیرقانونی وارد خاک اروپا نمایند تهدیدی برای ناامنی دیگر پناهندگان ایرانی و شهروندان اروپائی محسوب می گردند.
همچنین کانون رهائی به وزارت امنیت هلند اعلام نموده است که نجات فراریان از یک فرقه تروریستی به معنای مبارزه با تروریسم می باشد و کمک رسانی به جداشدگان از این فرقه بغیر از جنبه انسانی و حقوق بشری آن فعالیتهای تروریستی این سازمان را محدود می نماید.

کانون رهائی، بیست و چهارم فوریه 2008