گزارش بیجار رحیمی از اولین اکران عمومی مستند مادر، عشق، جدایی

شلیکی آتشین بر پیکر منحوس فرقه رجوی

خدمت آقای خدابنده و همچنین خانواده‌های چشم‌انتظار و دردمند

در کنفرانس بزرگ اشکودر با اکران مستند مادر، عشق، جدایی شاهد درآمیختن اشک مادران آلبانیایی با اشک مادران دردمند و چشم‌انتظار ایرانی بودم.

از چند هفته پیش دست‌اندرکاران برگزاری کنفرانس، اریسا رحیمی، سرفراز رحیمی و دیگر اعضای انجمن نجات آلبانی برای اکران مستند مادر، عشق، جدایی فعالیت خود را شروع کرده بودند. در ابتدا فکر نمی‌کردم چنین کنفرانس بزرگی از نظر کمی و کیفی آنهم با حضور بسیاری از مادران، شخصیت‌های مذهبی، اداری، فرهنگی، دانشجویان و جوانان و … را شاهد باشیم.

از صبح روز یک‌شنبه ۱۳ آبان در محل برگزاری کنفرانس در هتل گلدن پالاس شروع به چیدن سالن و آماده‌سازی نمایشگاه عکس و کاریکاتور کردیم. قبل از ساعت 10 صبح از مدعوین و شخصیت‌ها که وارد سالن می‌شدند، با خوش‌آمدگویی استقبال کردیم. فیلمبرداران و خبرنگاران چهار تلویزیون آلبانیایی حدود ساعت 9 آمده و مستقر شده بودند و از کنفرانس فیلم و خبر تهیه و با خانم اریسا و آقای آلدو نیز مصاحبه کردند.

ابتدا مدعوین از نمایشگاه بازدید کردند و  الا ددا و اریسا رحیمی و همچنین  آلدو  سولولاری توضیحات لازم را حول عکسها و کاریکاتورها که حاکی از محدودیت‌ها و موارد نقض حقوق اولیه انسانی در فرقه بود توضیح می‌دادند که مورد استقبال بود و تحت‌تأثیر قرار گرفتند. این افراد به سوالاتی که می‌شد پاسخ می‌دادند.

بعد از بازدید نمایشگاه و نشستن نفرات، خانم اریسا ضمن خوش‌آمدگویی شروع کنفرانس را اعلام و حول مستند توضیحاتی داد. با شروع نمایش مستند سکوت مطلق در سالن حاکم شد. من که چند فیلم از حضار هنگام دیدن مستند گرفتم. می‌دیدم که وقتی مادران و پدران و خواهران صحبت می‌کردند و ملاقات و گفتگوی مادر عبدالهی و مادر رضایی با اریسا خانم شدیداً تحت ‌تأثیر قرار گرفته بودند و بسیاری در حال اشک ریختن بودند و با شنیدن و دیدن صحنه‌های درد و رنجی که در عراق خانواده‌ها کشیده بودند، منقلب می شدند و با تأسف سر تکان می‌دادند. در اینجا من نیز با دیدن رنج و اشک مادران و خانواده‌ها و احساسات پاک و همدردی و مادران آلبانیایی که اشکهایشان با اشک‌های مادران ایرانی درهم آمیخته بود به یاد مادرم و پدرم که از غم دوری من و برادرم سرفراز و خواهرزاده‌ام زجر کشیدند و دق کرده و در حسرت و انتظار دیدار ما چشم از جهان فرو بستند، افتادم و اشکم جاری شد.

واقعاً دیدن اشک و آه و درد و رنج و فراق مادران و پدران و دیگر اعضای خانواده‌های چشم‌انتظار از عزیزانشان که سالیان سال با خود حمل می‌کنند، احساسات و عواطف انسانی هر بیننده و شنونده‌ای را برمی‌انگیزد، و متأثر و منقلب شده و اشکش جاری می‌گردد. و من به‌عنوان یک ناظر به‌عینه این واقعیت محض را در این کنفرانس بعد از دیدن مستند که روی همه حضار تأثیر گذاشته بود، نظاره‌گر بودم و به آن اذعان می کنم.

از تاثیرگذاری این فیلم مستند همانا بس که شخصیت‌هایی مانند آقای ایلیر بالی شیخ طریقت رفاعیه صوفی بود که وقتی از وی دعوت به عمل آمده بود ایشان گفته بودند من در کنفرانس شما شرکت می‌کنم ولی از سخنرانی کردن معذورم. اما وقتی فیلم پایان یافت، شدیداً تحت‌تأثیر قرار گرفته بود و علیرغم گفته قبلی خود مبنی بر سخنرانی نکردن در کنفرانس، دیگر طاقت نیاورد، رویکردش را تغییر داد و خودش با صدای بلند درخواست میکروفن کرد تا احساسات و سخنان خود را بیان کند.

همچنین شخصیت دیگر آقای آلبان کالی مفتی و امام جماعت اهل سنت در شهر اشکودر بود که همراه همسرش به کنفرانس آمده بود و همانند آقای ایلیر بالی از قبل گفته بود در کنفرانس سخنرانی نمیکند، اما بعد از دیدن مستند کاملاً متأثر و متأسف شده بود و بعد از آقای بالی میکروفون را گرفت و احساسات خود را بیان نمود.

من در حاشیه کنفرانس توانستم با شخصیت‌ها حول جنایات فرقه در حق اعضا و خانواده‌ها و نقض قوانین و قراردادهایی که با دولت آلبانی داشتند، افشاگری کنم. که برایشان غیرقابل باور بود که چنین سازمانی در کشورشان وجود دارد و چنین جنایاتی مرتکب شده و می‌شود.

من از برگزاری این کنفرانس مهم که در آن شرکت داشتم بسیار خوشحال و مفتخرم. و از مدیریت محترم انجمن نجات و اعضای شورای اجرای انجمن نجات آلبانی و تمامی اعضای ایرانی و آلبانیایی انجمن نجات آلبانی و دوستان آنان که به ‌نحو احسن توانستند این کنفرانس را با موفقیت آغاز و به پایان برسانند، کمال تشکر و قدردانی را دارم.

این کنفرانس که گل سرسبد آن پخش مستند مادر عشق جدایی بود، و همه حضار را منقلب و متأثر کرد، شلیکی آتشین بود بر پیکره نحس فرقه رجوی. زیرا با آگاهی تعدادی از مردم شهر اشکودر که انشاءالله در آینده در شهرهای دیگر امتداد خواهد داشت، مردم آلبانی هرچه بیشتر به ماهیت کثیف و ضدبشری رجوی و سردمدارانش پی ببرند و به دولت آلبانی فشار بیاورند تا به خواست بر حق خانواده‌ها برای دیدار با عزیزانشان تن دهد و آزادی اسیران فرقه نیز تسهیل گردد.

ما اعضای انجمن نجات در خط مقدم فعالیت های افشاگرانه برای تحقق حقوق انسانی اعضا تا تحقق خواسته‌های برحق مادران و خانواده‌های رنج‌دیده برای ارتباط با فرزندانشان و آزادی همه اسرا، تا به آخر ادامه خواهیم داد.

بیجار رحیمی

خروج از نسخه موبایل